เพราะความเข้าใจผิดและข่าวลือต่างๆ ทำให้เธอตกบันไดพลอยโจนกลายเป็นเจ้าสาวโดยไม่รู้ตัว และเจ้าบ่าวก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นตัวต้นเหตุผู้ชายหน้าดุที่คอยจับตามองเธอตลอดเวลา ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “นี่มันหมายความว่ายังไงรสิกา ไหนว่าไม่ได้คิดอะไรกันทำไมถึงกอดกันกลมขนาดนี้ทำอะไรไม่รู้จักอายลืมไปแล้วหรือไงว่าตัวเองมีผัวอยู่แล้ว!” อชิระตวาดออกมาเสียงดัง เขาเข้ามาในบ้านก็เห็นว่าทั้งสองคนกำลังจะกอดกันและก็ได้ยินคำพูดที่สองคนพูดทำนองว่าจะรักกันตลอดไปทำให้ความโมโหพุ่งสูงขึ้นทันที “ไม่ใช่อย่างที่พี่รบคิดนะคะ” รสิกาพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน “ใช่ครับคุณอชิระเข้าใจผิดแล้ว ผมกับเทียนไม่ได้ทำอะไรเสื่อมเสียเลย” กานต์ช่วยพูดอีกคนไม่คิดว่าสองคนนี้จะมาเจอเรื่องคล้ายๆ กันในเวลาไม่ห่างกันมาก “อย่างนั้นเหรอแล้วต้องขนาดไหนถึงเรียกว่าเสื่อมเสียได้ ต้องให้ผมเห็นคุณกับเมียตัวเองอยู่บนเตียงด้วยกันก่อนหรือไงถึงจะเรียกว่าเสื่อมเสียได้!” คำพูดร้ายๆ ที่ออกจากปากหนาทำให้หญิงสาวหนึ่งเดียวถึงกับร้องไห้หนักขึ้นไปอีก ที่ผ่านมาเขาไม่เคยเชื่อใจเธอเลย เขาแค่เห็นเธอกับกานต์กอดกันยังต่อว่าขนาดนี้แล้วเธอล่ะเห็นสามีตัวเองจูบกับแฟนเก่าจะรู้สึกยังไง “ในเมื่อคุณมั่นใจและเชื่อในสิ่งที่เห็นว่าฉันทำตัวไม่ดีไม่เหมาะสมที่จะเป็นภรรยาของคุณ...ก็หย่ากันไปเลย” รสิกาตัดสินใจพูดออกมา เธออยู่กับคนที่ไม่เชื่อใจกันไม่ได้หรอกทั้งๆ ที่ผ่านมาเธอก็ไม่เคยทำตัวไม่ดีอะไรและคิดว่าอชิระปรับตัวเปลี่ยนนิสัยได้ แต่ไม่ใช่เลยเขายังเป็นอชิระที่มองโลกในแง่ร้ายในเมื่อเขาเลือกที่จะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็นก็เปล่าประโยชน์ที่จะอยู่ด้วยกัน อชิระหันมามองหน้าภรรยาที่เพิ่งแต่งงานอยู่ด้วยกันไม่ถึงเดือนท้าหย่าทำให้ความโกรธมากขึ้นไปอีก “หย่าแล้วจะเอาสินสมรสมาอยู่กินกับชู้นี่เหรอ ฝันไปเถอะว่าผมจะหย่าให้” “ฉันเข้าไปแต่ตัวก็จะออกมาแต่ตัว ส่วนเรื่องหนี้สินที่แม่คุณช่วยเหลือครอบครัวฉันก็ไม่ต้องห่วงฉันจะหาเงินมาคืนให้ครบทุกบาททุกสตางค์แน่นอน” รสิกาพูดออกมาและพยายามไม่ให้น้ำตาไหล

เพราะไม่เคยถูกปฏิเสธมาก่อน ทำให้เขานึกอยากเอาชนะผู้หญิง ธรรมดาคนนี้ให้ได้ แต่สุดท้ายคนที่แพ้ก็คือเขาเอง ++++++++++++++++++++++++++++++++ “อยู่กับผมสักสามเดือนหรืออาจจะน้อยกว่านั้นก็ได้ เพราะผมเป็นคนขี้เบื่อแล้วหนี้ของเราถือว่าเป็นโมฆะ ตกลงไหม” วายุพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แต่ในใจกำลังยิ้มย่อง เพราะไม่มีใครกล้าปฏิเสธแน่ ทัดดาวชะงักนิ่งไปนิด และเธอสามารถให้คำตอบได้ทันทีโดยที่ไม่ต้องถามว่าเขาจะให้เธออยู่ในฐานะอะไร “ขอบคุณสำหรับข้อเสนอที่คุณพูดมานะคะ แต่ดิฉันคงต้องของปฏิเสธ ดิฉันยินดีจ่ายเงินคืนตามจำนวนหนี้สินที่ตัวเองไม่ได้ก่อทั้งหมด “ทำไม หรือข้อเสนอของผมมันน้อยไป งั้นผมให้เงินเดือนคุณอีกเดือนละห้าหมื่นบาท หรือหลังจากครบสามเดือนคุณจะเรียกร้องอีกเท่าไรก็ว่ามา” วายุเอ่ยอย่างใจป้ำและรู้สึกเสียหน้าที่ถูกปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย ทัดดาวยิ้มเย็น ๆ แล้วเสียงเรียบนิ่ง “ดิฉันไม่ต้องการอะไรจากคุณทั้งนั้น ขอแค่คุณรับเงินก้อนนี้ไปแล้วเราไม่ต้องมาเจอกันอีกจะเป็นพระคุณอย่างสูง” พูดจบเธอก็วางซองเงินไว้ตรงหน้าชายหนุ่มแล้วลุกเดินออกจากห้องไปทันที วายุโมโหแกมขบขันเพราะที่ผ่านมามีแต่คนเกรงกลัวทั้งนั้น เพิ่งจะมีหญิงสาวร่างบางที่ตัวเล็กนิดเดียวแต่กล้าปฏิเสธเขา มันทำให้เขาสนุกนึกอยากเอาชนะผู้หญิงคนนี้ให้ได้ ทั้งอยากรู้ว่าทัดดาวจะเป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่นหรือเปล่า ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่ใบหน้าเขาก็ยังตีหน้านิ่ง ๆ ก่อนจะพูดออกมาคนเดียว “เราได้เจอกันอีกแน่ทัดดาว +++++++++++++++++++++++++++++++++ “นี่มันหมายความว่ายังไง” วายุถามเสียงนิ่ง เขาไม่ได้โง่จนดูไม่ออกว่าของที่อยู่ในมือมันคืออะไร “คุณลมไปเจอมันที่ไหนคะ” ทัดดาวถามเพราะมั่นใจว่าตัวเองเก็บซ่อนไว้อย่างดี “ผมจะเจอที่ไหนไม่สำคัญหรอก แต่ที่ผมอยากรู้คือคุณกินมันทำไมแล้วกินตั้งแต่เมื่อไร” เขาไม่ยอมตอบคำถามของทัดดาวแต่ถามกลับด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม “คุณลมฟังนุ่มอธิบายก่อนนะคะ” ทัดดาวพูดเสียงสั่นเพราะเธอรับรู้ได้ดีว่าชายหนุ่มกำลังโกรธมาก “ผมไม่ได้อยากฟังคำอธิบาย แต่ผมอยากรู้ว่าคุณกินมันตั้งแต่เมื่อไร ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมไม่ได้บอกเหรอว่าอยากมีลูกอยากสร้างครอบครัวด้วยกัน” วายุพูดเสียงดังลั่นห้องด้วยความโกรธและไม่เข้าใจ ทัดดาวเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ก่อนจะหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดออกมา “ตอนนั้นนุ่มยังไม่พร้อม แต่ตอนนี้...” เธอพูดยังไม่ทันจบวายุก็ลุกขึ้นแล้วเดินผลุนผลันออกจากห้องนอนไปอย่างรวดเร็ว เห็นแบบนั้นเธอรีบวิ่งตามไปแต่ก็ไม่ทันเพราะวายุเปิดประตูออกจากห้องไปแล้ว +++++++++++++++++++++++++++++++++

“รดาได้ข่าวว่าพี่พีทจะไปเรียนต่อเมืองนอกเหรอคะ” เธอถามในสิ่งที่อยากรู้ทันที “ใช่ เรื่องแค่นี้น่ะเหรอที่เราอยากรู้” พีรวัสถามแม้จะไม่แปลกใจที่หญิงสาวถามเรื่องนี้ รินรดาเม้มปากเล็กน้อยแล้วพูดออกมา “ทำไมอยู่ ๆ ถึงจะไปเรียนต่อเมืองนอกล่ะคะ” “ไม่มีเหตุผล ถึงจะมีแต่มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวพี่คงไม่จำเป็นต้องบอกเราล่ะมั้ง” “แล้วพี่พีทถึงจะทิ้งคุณป้าให้อยู่เดียวเลยเหรอคะ” รินรดาพูดออกมา “เลิกเอาแม่พี่มาอ้างเสียที และพี่ก็ไม่ไดทิ้งท่านไปไหนแค่ไปเรียนไม่กี่ปี แล้วรดาจะมาเดือดร้อนแทนแม่พี่ทำไม” “ทำไมพี่พีทพูดแบบนี้ล่ะ รดาแค่เป็นห่วงกลัวว่าท่านจะเหงา” รินรดาตัวชาวาบเมื่อเห็นสายตาที่พีรวัสมองมา “สุดท้ายคุณหนูรดาก็ไม่ยอมรับว่าตัวเองทำผิดเอาแต่โทษคนอื่นไปทั่ว ถ้าอย่างนั้นพี่ก็ไม่อะไรจะพูดแล้วต่อไปไม่ต้องมายุ่งเรื่องของพี่อีกไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็แล้ว เอาเวลาที่ยุ่งเรื่องคนอื่นไปสับรางของตัวเองดีกว่านะ ได้ข่าวว่ามีผู้ชายมาตามจีบเยอะนี่ แต่จะทำอะไรช่วยนึกถึงหน้าพ่อและพี่ของตัวเองบ้าง” พีรวัสพูดเสียงดังจนคนที่นั่งอยู่แถวนั้นต่างหันมามองด้วยความสนใจอยากรู้ว่าเกิดอะไรกับคู่นี้ สายตาที่มองมามีทั้งเยาะเย้ย เยียดหยาม และอยากรู้ ทำให้รินรดารู้สึกอับอาย น้อยใจที่พีรวัสต่อว่าเธอต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้ รินรดาสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกพีรวัสดุเสียงดัง เพราะไม่เคยถูกใครพูดแบบนี้ใส่ทำให้อดตกใจไม่ได้ เขาทำท่าเหมือนรังเกียจเธอเสียเต็มประดาทั้งที่ทุกอย่างที่ทำที่พูดมันก็คือเรื่องจริง “ทำไมพี่พีทต้องตวาดและไล่รดาด้วย รังเกียจรดาขนาดนั้นเลยเหรอคะ” เธอถามเสียงสั่น “ใช่! เพิ่งรู้ตัวหรือไง ที่จริงเธอน่าจะรู้มาตั้งนานแล้วนะว่าพี่รังเกียจและรำคาญเธอมากแค่ไหน คนอะไรเอาแต่ใจตัวเองไม่คิดถึงใจคนอื่น ไม่พอใจอะไรก็ร้องกรี๊ด ๆ คิดว่าน่ารักหรือไง ทำไมแบบนี้ต่อไปก็ไม่มีใครเขารักหรืออยากอยู่ใกล้หรอก!” พีรวัสพูดเสียงดังออกมา “อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะว่ารดาต้องการอะไรถึงได้ก่อกวนผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตพี่ ผู้หญิงอะไรทำตัวแก่แดดคิดเรื่องรักใคร่ตั้งแต่อายุแค่นี้ แทนที่จะตั้งใจเรียนกลับเอาเวลามาทำเรื่องไร้สาระ จำไว้นะพี่ไม่มีทางชอบหรือรักผู้หญิงอย่างรดาเด็ดขาด พี่ไม่ชอบผู้หญิงร้ายกาจแบบนี้” พีรวัสระเบิดทุกอย่างออกมาจนทั้งรินรดาและบังอรต่างก็ชะงักกันไป ไม่มีใครคิดว่าชายหนุ่มจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา “แต่รดารักพี่พีท ได้ยินไหมว่ารดารักพี่พีท!” “แน่ใจเหรอที่พูดคำนี้ออกมา คุณหนูรินรดารู้จักความรักด้วยหรือไง ถ้าคิดจะปั่นหัวพี่เหมือนที่ทำกับผู้ชายคนอื่นก็ไปไกล ๆ เลยเพราะพี่รังเกียจ” พีรวัสพูดตามที่ตัวเองคิดและเห็นมา มีผู้ชายหลายคนพยายามเข้าหาและขอความช่วยเหลือเรื่องรินรดา แต่เขาก็ไล่ตะเพิดไปจนหมดด้วยความรำคาญ แม้จะรู้สึกใจกระตุกเมื่อได้ยินคำสารภาพรักจากรินรดาก็ตามที แต่เขาคิดว่ารินรดาพูดไปเพราะอยากเอาชนะเขาเท่านั้น เขาจะไม่ยอมเป็นผู้ชายหน้าโง่ที่ถูกผู้หญิงคนนี้ปั่นหัวเด็ดขาด รินรดาชะงักและรู้สึกหน้าชาเข้าไปอีกเมื่อได้ยินคำพูดและสายตาที่พีรวัสแสดงออกมาว่ารังเกียจเธอ ในเมื่อวันนี้เขาไม่เห็นค่าความรักที่เธอมีให้ก็ไม่จำเป็นต้องง้อ แต่คนอย่างรินรดาไม่เคยคิดจะยอมแพ้หรือถอยง่าย ๆ เธอจะทำให้เขารู้ว่าความรักที่เธอมีให้ไม่ใช่ว่ามันจะมาได้ง่าย ๆ เหมือนที่เขาพูดและคิด “ขอบคุณที่บอกกันตรง ๆ ต่อไปนี้รดาจะไม่มาให้พี่พีทเห็นหน้าอีกเลย หวังว่าพี่พีทจะพอใจและสบายใจนะคะ” พูดจบเธอก็เดินออกไปจากตรงนี้โดยที่มีเพื่อนสนิทสองคนยืนคอยอยู่ ++++++++++++++++++++++++++++++++

เพราะหน้าที่ของลูก ทำให้เธอต้องเจอสัญญาร้าย ๆ ผูกมัดทำตัวใช้หนี้ ไม่เว้นแม้แต่...งานบนเตียง ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “กานต์ธีรา คุณไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้ ผมจะนอนกับใครมันใช่เรื่องที่ผม ต้องบอกคุณไหม” อัคนีรีบพูดออกมาเพราะอดโมโหหญิงสาวไม่ได้ ถ้า ไม่ใช่กานต์ธีราปฏิเสธแล้วไล่เขาไปนอนกับคนอื่น เรื่องวุ่นวายแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น “แต่ฉันเป็นเมียคุณนะคุณอัคนี คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง คุณพาผู้หญิงคนอื่นมานอนทับที่ของฉันได้ยังไง” กานต์ธีราถามด้วยความเจ็บปวด อัคนียกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมา “คุณก็เป็นได้แค่นางบำเรอไม่ใช่เมีย ลืมสถานะของตัวเองแล้วหรือไง แล้วนี่มันก็บ้านและเตียงนอนผม ผมจะพาใครมานอนก็ได้ หรือแม้แต่จะจูบใครต่อหน้าคุณก็ได้ทั้งนั้น” เหมือนมีมีดเป็นร้อยเป็นพันเล่มพุ่งมาแทงที่ร่างกายของเธอ แต่กลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้หัวใจของเธอชาหนึบจนไม่มีมีความรู้สึกแล้ว ยิ่งเห็นว่าไปรยาขยับตัวมากอดอัคนีเอาไว้โดยที่ชายหนุ่มไม่ได้ผลักไสออก ภาพตรงหน้าทำให้เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตัดสินใจถามอัคนีออกมา “ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ” สายตาแน่วแน่มองตรงไปที่อัคนี “จะถามอะไรก็รีบถามมา จะได้ออกไปจากห้องผมสักที” “ที่ผ่านมาฉันไม่เคยมีค่าสำหรับคุณเลยใช่ไหม” “ใช่ คุณเป็นแค่ลูกหนี้ของผมเท่านั้นไม่เคยเป็นอย่างอื่น ถ้าจะเป็นก็แค่นางบำเรอเท่านั้น” “แล้วถ้าฉันเกิดท้องขึ้นมาคุณจะทำยังไงกับฉันคะ จะปล่อยฉันไปไหม” ถึงจะเจ็บกับคำตอบของอัคนี แต่เธอก็เลือกที่ถามอีกครั้ง คำถามของกานต์ธีราทำให้อัคนีชะงักไป เพราะเขาไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเขาเผลอปล่อยรักในตัวหญิงสาวกี่ครั้ง “ผมคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอกมั้ง แต่ถ้าคุณเกิดท้องขึ้นมาจริง ๆ ผมก็เอาแต่ลูกอย่างเดียว” อัคนีกัดฟันพูดสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับสิ่งที่คิดออกมา ในใจเขาตอนนี้เหมือนจะขาดยังไงไม่รู้ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++