“คุณต้องอยู่กับผม” เขาพูดหนักแน่นราวกับคำพิพากษา “ไม่ว่าคุณจะเป็นนกปีกหัก หรือร่างไร้วิญญาณ คุณก็ต้องอยู่ เพื่อชดใช้” เพราะรักที่หลอกใช้ในวันนั้น ได้กลายเป็นโทษทัณฑ์ในวันนี้

“แต่งงานกับฉัน แล้วอยู่กับฉันอย่างเจ็บปวด เหมือนตายทั้งเป็นไปด้วยกัน” นี่ไม่ใช่คำขอจากคนที่ยังรัก แต่คือ คำพิพากษา จากหัวใจที่แตกสลายของผู้หญิงคนหนึ่ง หญิงที่เคยถูกหลอก ใช้ความไว้ใจแลกกับความเจ็บปวด ถูกพรากทั้งศักดิ์ศรี ความฝัน และคนที่เธอรักไปจนหมดสิ้น เธอไม่ได้ต้องการการให้อภัย หรือคำขอโทษใด ๆ เพราะไม่มีคำไหนจะเยียวยาบาดแผลที่เขาทำไว้ได้อีกแล้ว สิ่งเดียวที่เธอต้องการ คือให้เขาได้รู้ว่า “การสูญเสีย” มันเจ็บปวดเพียงใด ให้เขาได้ลิ้มรสความทรมานที่เธอเผชิญมาในทุกลมหายใจ การแต่งงานครั้งนี้จึงไม่ใช่จุดเริ่มต้นของความรัก แต่คือการเริ่มต้นของการชดใช้ เธอจะอยู่กับเขา ไม่ใช่ในฐานะภรรยา แต่ในฐานะ “คำตัดสิน” ที่ไม่มีวันสิ้นสุด และทุกเช้าที่เขาลืมตาขึ้นมา เห็นหน้าเธอ เขาจะรู้ว่า…นี่คือโทษทัณฑ์จากความผิดที่เขาไม่มีวันหนีพ้น เพราะสำหรับเธอ รักครั้งนี้ ไม่ใช่การให้อภัย แต่คือการลงโทษที่หรูหราและเจ็บปวดที่สุดในชีวิตของเขา