"Love." Nakangiting salubong niya nang makita ako. Yayakapin niya sana ako nang salubungin ko ito ng isang malakas na sampal. "Love? Ang kapal ng mukha mo! Paano mo nagawa yun sakin? pinagkatiwalaan kita." Galit na sabi ko, nagulat naman siya at nagtatakang tumingin sakin. "Anong sinasabi mo?" "Sige magmaang-maangan ka pa. May asawa ka diba?" "Paano mo nalaman?" Nakayukong tanong niya. "Paano? nagpunta ako sa bahay ni Madam kanina. Excited pa naman akong makita ka kasi isang buong araw kang hindi nagparamdam tapos ganun lang madadatnan ko. B---bakit mo ako niloko?" Umiiyak na sabi ko, halos hindi na ako makapagsalita ng maayos dahil sa pagiyak. "Sorry. I'm sorry. Hindi ko gustong magsinungaling sayo." "Kyle minahal mo ba ako?" Tanong ko sa kanya. Hindi ko alam kung bakit ko natanong sa kanya yan. Alam kong mahal niya ang asawa niya, kaya nga sila nagpakasal diba? pero i want to know kung minahal niya rin ba ako or panakip butas lang, kasi nasa ibang bansa ang asawa niya. "Oo. Mahal kita, minahal kita nung una palang." Mabilis niyang sagot. "Pero mahal mo din ang asawa mo diba?" Tumingin lang siya sakin. "Bakit hindi ka makasagot?" ⚠WARNING: PLAGIARISM IS A CRIME

"Aahhhh. Anong ginawa mo sakin?" "Ikaw ang dapat kong tanungin. Anong ginawa mo sakin? Alam mo namang bakla ako diba." Inaagaw niya yung kumot kaya hindi ako nagpatalo, inagaw ko din. "Akin na to. Aray!" Sigaw niya. "Hoy bakit?" "Masakit yung ano ko." Para akong nabagsakan ng langit at lupa. Sh*t! Kung masakit yung ano niya ibig sabihin may nangyari samin. "Oh noh! Hindi na ako virgin." Napatakip ako sa bibig. "Hindi, managinip lang to. Gising Knight gising." "Oa mo naman. Line ko dapat yan eh, ako ang babae dito." Napakamot ako sa ulo. 'Ang dumi dumi ko na. Bakit naman ganito? Nakareserved kaya ito sa lalaking mamahalin ko.'

"Rana." Tawag ko sa pangalan niya ngunit mas lalo niyang binilisan ang paglalakad. "Kinakausap kita, hindi mo ba ako naririnig." Hindi niya ako pinansin. Talagang ginagalit ako ng babaeng ito. "Hey." Hinatak ko ang kamay niya at pinaharap siya sakin. "Bakit ka umiiyak?" Tanong ko. Tila isang bula na nawala ang galit ko at napalitan ito ng pag-aalala. "Answer me. Goddammit!" Tumitig ito sa mga mata ko. "I'm sorry Kyle." "What the hell are you talking about?" "I'm pregnant." Nagsimula ng tumulo ang luha niya. Dahan dahan kong binitawan ang kamay niya. Biglang nanlambot ang buo kong katawan. "What? Akala ko ba--- " "Nakaligtaan kong uminom ng pills. Kasalanan ko ito kaya wala kang kailangan panagutan sakin." "Naririnig mo ba ang sinasabi mo Rana. Masisira ang buhay nating pareho. Paano yung pangarap mo, yung pangarap ko?" "Wala akong magagawa, nandito na to. Anong gusto mong gawin ko ipalaglag ko?" "Wala akong sinabing ganyan. Tang*na." May narinig kaming yapak na papalapit samin. "Change your clothes. Mamaya na natin pag-usapan to." Sabi ko at galit na umalis sa harapan niya.

"Violet and I broke up." Lakas loob kong sabi. "For real." Tinapik ni Kuya ang balikat ko. "It's okay brother. Ganyan talaga ang buhay, girls will come and go." Ngumiti ito sakin at napatingin sa pagdaan ni Rana. "There's a lot of pretty girls out there. Forget about her." Sa aming magkakapatid si Kuya Kyle Jr. ang pinakaplay boy. Marami sa kanyang nauugnay na babae, ang iba pa nga ay anak ng artista. "Yes Kuya." Maikli kong sagot. His right. I need to move on. Masyado pa akong bata para problemahin ang pakikipagrelasyon. Gusto ko munang ienjoy ang buhay ko habang single ako. Tsaka marami pang babae diyan na magmamakaawa na mahalin ko, yung babaeng kaya akong ipaglaban.

Yes. Ginagawa ko ang lahat para matapos na ito. Konting tiis nalang." Sabi niya tila pinapakalma ang kausap sa kabilang linya. "I miss you too. Bye." Pagpapaalam niya. Nakita ako nito ngunit nilagpasan lang ako at humiga na sa kama. "Pwede ba Evan, sa susunod hinaan mo ang boses mo. Baka biglang pumasok sila Elli at marinig ka." "Si Elli ba talaga o ikaw?" "Ayokong makipagaway. Matutulog na ako." "Tama lang naman na marinig mo eh, para mahiya ka naman." Bakas sa boses nito ang labis na pagkainis. Mabuti nalang sound proof ang kwarto namin kaya hindi ito maririnig sa labas. "Sana nga nahihiya ka." "Pwede ba wag tayong magaway ngayon, pagod ako." Mahinahong sabi ko. "Pagod na pagod na." Dahan dahan siyang tumingin sakin. "What do you mean?" "Wag kana magkunwari, alam ko naman na kaya mo ako laging inaaway kasi gusto mo na makipaghiwalay ako sayo." Nagiwas ito ng tingin. "Sige na Evan, nanalo kana. Siguro talagang mali ang naging desisyon ko na pakasalan ka at mahalin ka, akala ko kasi matututunan mo rin akong mahalin eh." "Wag mo akong artehan Ava." Galit na sabi nito. Huminga ako ng malalim at umupo sa kama. "Minahal mo ba ako Evan?" Dahan dahan akong tumingin sa mata niya. "Kahit konti lang." "Pwede ba tumigil kana kung hindi ma--" "Kung hindi ano? Sasaktan mo ako. Hindi ko na mararamdaman yung sakit Evan. Immune na ako sa araw araw." Pinunasan ko ang luha ko. "Ano bang kasalan ko sayo? Bakit mo ako pinahihirapan ng ganito, mali ba na mahalin ka? Hanggang kailan mo ba ako sisingilin sa kasalanan ko?" "Tumigil kana. Aalis na ako sa bahay na ito." "No need, this is your house."

TEARS OF THE GIRL NAMED SEA "Sigurado kana ba? Wala ng bawian ito anak." Tumango ako pagkatapos ay sinara ang malaking maleta. "Wala po Dad. Salamat sa lahat." "You don't need to say thank you, that's what parents do." Huminga ito ng malalim. "Sandali lang tatawagin ko ang Mommy mo para matulungan ka sa pagiimpake." Dumating ang araw ng pagalis ko, malungkot akong nagpaalam sa magulang ko. Napagdesisyunan kong hindi gamitin ang ebidensiya at hayaan na ang hukuman ang humusga. Hindi na rin ako nakaattend ng huling hearing dahil tumapat ito sa flight ko. ---------- "Ma'am you want coffee?" Napabalik ako sa kasalukuyan ng magtanong ang flight attendant. "No, thank you." Sagot ko. Napasandal ako sa kinauupuan at napakagat sa labi ng maalala ang naging desisyon ko. Pinagisipan ko itong mabuti, inaral ko ang posibleng epekto nang magiging desisyon ko. At dun nga pumasok sa isip ko na itigil ito. Ang dami nang nadamay, nasaktan dahil sa galit ko. Iba talaga kapag galit ka, wala kang makialam kung sino ang matamaan, hindi ko man lang naisip na may pamilya silang walang kinalaman ngunit nasasaktan. Ayoko nang baguhin ang buhay nila dahil sa pagkakamali na matagal na nilang pinagsisihan. Hindi ako Diyos para magpasya sa kaparusahan nila, kung Diyos nga nagpapatawad paano pa kaya ako. Masaya akong nakilala sila, lalo na si Lucas binago niya ang buhay ko. Marami siyang tinuro sakin, siguro kung hindi ko siya nakilala nandun parin ako sa point na hinahanap ang sarili ko. He became my life, my everything. I loved him so f*cking much at umaasa akong magkikita ulit kami pagdating ng panahon. Kung hindi man... mananatili siyang parte ng nakaraan ko na hinding hindi ko makakalimutan. ⚠WARNING: PLAGIARISM IS A CRIME

"Just go with a flow Baby, don't act like your innocent." He whispered in my ear Pilit kong tinatakpan ang p********e ko. "No, don't be shy, it's beautiful." Nakatitig na sabi niya sabay halik sa labi ko. Napapikit ako nang bumaba ang halik niya sa maselang bahagi ng aking katawan. "Wait! I'm going to pee." Nahihirapang bigkas ko. "Let it go Baby, I want to taste it." He said and began to undress. I was shocked when i see his thing down there, it was long and huge. ''Kakayanin ko ba? This is my first time.' Kinakabahang bulong sa sarili. "Don't be scared, It will perfectly fit.". "A-AHHH." Sigaw ko, hindi ko maiwasang mapaluha sa sakit na nararamdaman ko ngayon. Tila nabuhusan naman siya ng malamig na tubig. "F*ck! you didn't tell me that your virgin. I'm sorry." Conscience written in his face. "Do you want me to stop?" Gusto ko man siyang patigilin ngunit hindi ko narin mapigilan ang sarili ko, nakuha niya na rin naman bakit hindi niya nalang ituloy. "No, don't stop please, kakayanin ko naman." "I'll be gentle this time, I promise that you will feel heaven later." I nodded. ".Ahh... Ohh... Please!" Hinihingal na sabi ko habang sumasabay sa galaw niya. Puro ungol lang ang maririnig sa apat na sulok ng kwartong ito, hanggang sa parehas naming narating ang kakaibang makiramdam. ---------- Paalis na sana ako nang hindi maiwasang tingnan ang maamong mukha ng lalaki. For the last time I kissed his cheeks at mabilis na lumabas nang kwarto. Bakit hindi ako nakakaramdam ng pagsisisi? bagama't nalulungkot ako dahil alam kong hindi ko na siya makikitang muli, ang lalaking nagpatibok ng puso ko sa unang pagkakataon ng aming pagkikita. If i only have one wish. 'I want to spend ONE MORE NIGHT WITH THAT BACHELOR.

"Bakit may kasama kang babae? sabi mo ako ang mahal mo at hindi mo ako ipagpapalit kahit kanino. Binigay ko sayo ang lahat ng meron ako." Gusto kong matawa sa pinaggagawa ko. "Who is she Leonardo?" Tanong ng babae, naguguluhang tumingin sakin ang lalaki. "I don't know her Mika. Don't listen to her, she's crazy." Sabi naman ng lalaki sa babaeng mukha namang clown dahil sa kapal ng make-up. "Ang kapal ng mukha mo, pagkatapos mong pagsawaan ang katawan ko ay itatapon mo nalang akong parang basura." Halatang galit na ang lalaki pati narin ang babae. "Let's just go Babe." Sabi ng lalaki pagkatapos ay hinawakan ang kamay ng babae. I need to make my----, basta next move tayo. Paenglish english pa kasi ako hindi naman ako marunong. "Where are you going? Iiwan mo ako, iiwan mo kami ng Baby natin." Kunwaring umiiyak na sabi ko. Sobrang nakakahiya ang pinag-gagawa ko, hindi ko alam kung may mukha pa ba akong maihaharap pagkatapos ng iskandalong ito. "Im pregnant with your child, don't leave me please. Gulat akong napatingin sa babae ng sampalin niya ng pagkalakas-lakas ang lalaki. "I'm breaking up with you. Assh*le." At nagmartsa paalis ng bar ang babae. 'Yes, I win! Buti nga sa kanya.' Bulong ko sa sarili. Dahan dahan akong umalis sa harapan ng lalaki nang tumalikod ito, patakbo kong kinuha ang gamit sa lamesa na inuupuan ko, kailangan kong makaalis sa lugar na ito nanganganib ang buhay ko dito. --------- Nakahinga ako ng maluwag nang makalabas ng bar. Napangiti ako habang inaalala ang nangyari kanina, sigurado akong umuusok na ang ilong nang lalaking yun sa sobrang galit. Naglakad ako papuntang sakayan nang may humila sa braso ko "Where do you think your going Ms.?" 'OH NO! I KNOW THAT VOICE!' Mukhang ito na ang katapusan ko.

"Nate? Nate your here." Patakbo akong lumapit sa kanya pagkatapos ay humalik sa pisngi niya. "Bakit ang tagal mong bumalik? Okay ka lang ba? Gusto mo bang kumain? Ipaghahanda kita." "Hindi yan ang pinunta ko dito. May gusto akong sabihin sayo." Pilit akong ngumiti sa harap niya, kahit ang totoo ay kinakabahan ako sa sinasabi niya. ''May sasabihin din ako." Hindi ko na siya hinintay na sumagot at patakbong pumunta sa kwarto para kunin ang mga papel. "What's this?" "Gusto ko sanang kumain muna tayo bago ko ibigay yan, pero mukhang nagmamadali ka kaya binigay ko na. Open it." Dahan dahan niya itong binuksan, laking gulat ko na may tumulong luha sa mata niya. 'Mukhang tears of joy ang luha niya. Masayang masaya siguro siya.' Pagkukumbinsi ko sa sarili. Lumapit ako sa kanya at yumakap sa likuran nito. "Magkaka-baby na tayo Nate." "Hindi! hindi pwede ito." Sabi niya pagkatapos ay kumalas sa pagkakayakap ko. "Anong ibig mong sabihin? anong sinasabi mong hindi pwede?" Nalilitong tanong ko, nabibigla lang siguro siya. Pinunit niya ang papel at itinapon sa kung saan. "Nate an---" "Abort it, abort that Baby." Sabi niya habang nakaturo sa tiyan ko. "No! This is my Baby, our Baby.'' Nahihirapang sabi ko. ''Wag naman ganito! Kung gusto mo itago mo nalang ako, kami. Pangako, walang makakaalam na may anak tayo.'' ''No!" ''Why, give me a reason why?'' Naglandas ang luha ko sa mata. ''Because i dont like that thing.'' Sinalubong ko siya ng isang malakas na sampal. "'This is not a thing. Anak ko ito at kung ayaw mong panagutan, wala na akong magagawa diyan.'' Patakbo akong umalis sa harap niya, tila sinaksak ako nang realidad. Ipinapangako ko, darating ang panahon na ikaw naman ang mamamalimos ng pagmamahal ko, matitikman mo kung gaano kasakit ang pinaranas mo sakin.