เสี่ย: จะเดินดูอีกนานไหมหมอ ฮื้ม!!// ยืนกอดอกมอง เรา: ก็แค่มองเฉยๆ มองไม่ได้เหรอ ? ///หันไปจ้องหน้ามัน เสี่ย: เลิกมองแล้วไปอาบน้ำสิหมอ เดี๋ยววันหลังจะพาทัวร์ทั้งโรงแรมเอง // พูดจบเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวในตู้มาให้ /// อะผ้าเช็ดตัว ตามสบายเลยนะหมอเดี๋ยวจะไปอาบอีกห้องนึง //แล้วเสี่ยเดินหายเข้าไปในกำแพง 55ไม่ใช่ละ เดินหายไปในห้องอีกห้องนึงที่อยู่ติดกัน เสี่ย: เสร็จแล้วหรอหมอ //เรียกมาจากทางด้านหลัง เรา: อืมไปกันยัง //ลุกขึ้นแล้วหันไปที่เสี่ย บร๊ะเจ้าโจ๊ก!!! คือหล่อแท้ เสี่ย: จ้องอะไรหมอ //เดินมายืนข้างหน้าแล้วเอาหน้ามาใกล้ๆกูเขิลนะ////หมอเเต่งตัวแบบนี้สวยนะ สวยกว่าตอนใส่เสื้อกาวน์อีก //จับเราหมุดซ้ายหมุดขวา เรา: พะพอแล้วเวียนหัวไปกันเถอะเสี่ย: เขิลดิ หน้าแดงเลย//จับแก้มเราเรา: ป่าวว//แล้วเดินหนี //กูเขิล พอลิฟลงมาถึงชั้นใต้ดินก็เดินมาที่รถ มีเเต่รถราคาแพงๆอิเสี่ยนี้มันไปรวยที่ไหนมา เสี่ยพามาขึ้นรถคันเดิมในใจอยากจะถามว่าทำไมไม่เปลี่ยนรถมั้ง หมออยากนั่งรถคันอื่น

@แอร์พอต✈️🛬🛫@ประเทศญี่ปุ่น🇯🇵 ป๊า: เดินทางปลอดภัยนะไอ้แสบของป๊าาา ม๊า: ม๊าคงคิดถึงนิรินเเน่เลย 😢/ เรา: โอ๋ๆ ม๊าไม่ร้องนะๆ ม๊าคิดถึงนิรินม๊าก็ให้ป๊าพาบินไปสิ เนอะป๊าเนอะ //หันหน้าไปมองป๊า ป๊า: ใช่คุน เดี๋ยวผมพาไปหาลูกๆ //ม๊ากอดคอม๊า เรา: ไหนๆมากอดหน่อยเร็วๆๆๆ //อ้าแขนขอกอด ป๊า/ม๊า: กอดๆกันๆๆ ป๊า: เอ่อแสบ ป๊าซื้อรถที่เราอยากได้ให้แล้วน้ะอยุ่ที่สนามบินที่ไทยไปบอกเขาน้ะลูก // เราอยากได้BMWi8 สีดำ ป๊า : เรื่องบ้านป๋าส่งโลเคชั่นไว้แล้วนะ ว่าจะโทรไปบอกพี่ๆของหนูว่าหนูจะกลับ เรา: ป๊าไม่ต้องโทรหนูกะจะไป เซอร์ไพร 😂😂 //ชุดใหญ่ไฟกระพริบๆๆเเน่เฮียเอ้ยยยย เราก็เดินไปขึ้นเครื่องนั่งไปประมาณ3-4ชั่วโมงถึงสนามบินที่ไทย

คนบนโลกล้วนเกิดมาให้แตกต่างกัน ทั้งฐานะ และชาติตระกูล มันเป็นไปไม่ได้เลยที่คนสองคน ที่แตกต่างคนละขั้ว จะได้มารักกัน เรื่องราวความรักอันแสนเศร้าจึงเกิดขึ้น เมื่อทั้งสองคนฝืนในโชคชะตา ...ยัยมิ้น ยัยมิ้น!! ฉันเรียกแกไม่ได้ยินหรือไง หญิงสาววัยกลางคน พูดขึ้น มินตรา: มาแล้วค่ะแม่ มิ้นมาแล้ว // หญิงสาว พูดขึ้นอย่างรีบรน แม่: แกไม่น่าเกิดมาเป็นลูกฉันเลย ทำอะไรก็ช้า ไม่ได้ดั่งใจฉันสักอย่าง แล้วนี่ยืนบื้ออยู่ทำไม เอาของไปขายสิ จะรอให้คนอื่นแย่งลูกค้าตัดหน้าไปก่อนหรือไง //สาววัยกลางคนพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด มินตรา: ค่ะแม่ มิ้นไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ //หญิงสาว พูดจบก็รีบนำของขึ้นรถ แล้วตรงไปตลาดทันที ณ.ตลาดแห่งหนึ่ง มินตรา: รับขนมไหมคะ ขนมหวานอร่อยๆ ทำสดๆใหม่ๆเลยนะคะ //หญิงสาวพูดขึ้นเรียกลูกค้าอย่างสดใส ...วันนี้มาเช้าจังหนูมิ้น โดนแม่ว่ามาอีกแล้วสิ //แม่ค้าในตลาดคนนึงพูดขึ้น มินตรา: ป้าอยากพูดอย่างนั้นเลยค่ะ ที่แม่ทำไป ก็เพราะว่ากลัวหนูจะขายของไม่หมดมากกว่า// หญิงสาวตอบกลับ ป้าพร: หนูมิ้นนี่นะ จิตใจดีจริงๆโดนแม่ว่าขนาดนั้นยังไม่โกรธอะไรเลย ป้าพูดขึ้นอย่างเอ็นดูในความไร้เดียงสา มินตรา: หนูจะไปโกรธได้ยังไงหรอคะ ท่านเป็นแม่ของหนูนะคะ เออ...ป้าคะหนูฝากร้านแป๊บนึงได้ไหมคะ หนูเข้าไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึง ป้าพร: ได้สิจ๊ะ เดี๋ยวป้าดูร้านให้ มินตรา: ขอบคุณค่ะป้า หนูจะรีบมานะคะ//หญิงสาวพูดแล้วเดิน ตรงมาที่ห้องน้ำทันที ตูบ!! ก่อนจะชนเข้ากับใครบางคนเข้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ มินตรา: ขอโทษค่ะ หนูไม่ทันมอง ขอโทษจริงๆนะคะ //หญิงสาวพูดในขณะที่ก้มหน้า ก่อนจะ ค่อยๆลุกขึ้นจากพื้น เมื่อแรงชนทำให้เธอล้มลงไป ...ฉันต่างหาก ที่ต้องขอโทษ เธอเป็นอะไรไหม? มินตรา: ไม่เลยค่ะ หนูไม่ได้.... //หญิงสาวหยุดพูดทันทีเมื่อเงยหน้าขึ้นมามองผู้ชายตรงหน้า ความหล่อเราของเขา ทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์ เหมือนโดนมนต์สะกดไว้ สายตา ใบหน้า และริมฝีปากของเขา ทำให้หญิงสาว ละสายตามองเขาไม่ได้เลย

ชีวิตเด็กม.6ของชะนีหลายๆคนอาจจะกำลังนั่ง อ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบเข้ามหาลัยดีๆ แต่ถ้าให้พูดถึง อีเปรี้ยว คนนี้ล่ะก็...ปิดเทอมก็ทำงานสิว่ะ!! จะนั่งอ่านหนังสือทำไม!? ทำงานกูได้เงิน!ใช้สบายๆ เรียกได้ว่ากูเองก็จี๊ดในระดับนึงนั่นแหละ แต่เอาตัวรอด...ยิ่งอยู่แถวๆแหล่งเที่ยวอย่างพัทยาล่ะก็ ! ยิ่งดีไปใหญ่!....ช่วงนี้คือช่วงปิดเทอมที่กูเอาเวลามาทำงานกับเพื่อนอีก 2 คน มันชื่อ อีแพรว อีกิ๊ฟ เลวแรงไม่แพ้กัน แต่บอกเลยงานที่เราทำเงินดีอยู่นะติ๊บเยอะ มาก!! เราเดินเข้ามาสมัครงานที่ร้านเหล้าเรียกได้ว่าเป็นร้านใหญ่สุดในย่านเลยลูกค้าเยอะ เราเลยสมัครเป็นสาวเชียร์เบียร์ ไม่ใช่พวกขอบริษัทเบียร์เเต่เป็นเเบบร้านผับบาร์ แน่นอนเงินเยอะสำหรับเราอยู่นะ เรียกได้ว่ามันก็ดีกว่ากูนั่งอยู่บ้านเฉยๆ ส่วนเรื่องพ่อแม่เรา เราไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเลยโตมากับยายแล้วยายก็พึ่งมาเสียไม่กี่เดือน ตั้งแต่นั้นมาก็เริ่มทำงานไปเรียนไปนั่นแหละว่ะชีวิตมันไม่ได้ง่ายๆเลย บ้านยาย พอลุงมันรู้ว่ายายเสียมันก็เอาบ้านไปขาย จนกูต้องหาหออยู่ !!! หลายๆคืนมานี้ไม่รู้ว่าผู้หญิงส่วนใหญ่กังวลเรื่องกลัวลวนลามหรืออะไรนะแต่คนแบบอีเปรี้ยวไม่เคยกลัวจ้ะ!! เล่นด้วยก็เล่นวินๆแต่ยังไม่เคยได้ใครนะ เวอร์จิ้น เงี่ยนก็ช่วยตัวเองเหอะ ไม่ออกนอกรอบกับแขกแน่นอน แต่ฝรั่งก็ไม่แน่ (มุกกรุบกริ้บไปอี๊กกก!!) เป็นเด็กวัย17-18ที่ไม่มีความเด็กเลย ในตัวกูเด็ดล้วนๆ ใน ร.ร จะรู้จักเราเป็นอย่างดี ยิ่งห้องปกครองยิ่งรู้จักดีเลยแหละ ..... ความจี๊ดความเด็ดไม่มีแค่นี้สำหรับวัยคึกคะนองอย่างเราๆ! แค่ทำงานแบบนี้ก็จี๊ดพอล่ะ เเรงๆเเรดๆเเบบนี้มาตั้งเเต่ไหนเเต่ไรเเล้วเเหละมีเรื่องตบตีไม่เว้นวันอริเยอะเว่อร์ๆพอๆกับผู้ชาย555เเต่ไม่เคยได้สักคน ไม่ใช่ไม่อยาก...เเต่ไม่รู้ดิ...กูจะเลวยังไงก็...นะ...ใช้ยามจำเป็นพอ....จนมาทำงานที่นี่เเหละถึงทำให้เปิดประสบการณ์ชีวิตใหม่ ความเสียวที่กำลังมาเยือนอีเปรี้ยวในอีกไม่ช้า....ตกกลางคืน***************ก็ไปทำงานเป็นสาวเชียร์เบียร์พูดออดอ้อนหน่อยบริการดีหน่อย...แขกก็ซื้อแล้ว...ยิ่งแถวๆย่านนี้นะอันตรายแต่อีเปรี้ยวไม่กลัวจ้า!!เป็นเด็กอายุ18ที่ใจร่านใจเริงอยู่พอตัวเลยแหละ คืนนี้เราก็ขุนนมออกมาให้หมดเอาให้ทะลักเสื้อกล้ามสีขาวที่ใส่อยู่เลยจ้า!! ใจร่านขนาดไหนคิดดู!!******นิยายอาจมีคำหยาบและไม่เหมาะสม********"อ่านเพื่อความสนุกและได้อรรถรสเท่านั่น"**

เมียบำเรอมาเฟียNC25+ [คำโปรย] 'ทำไมชีวิตฉันต้องกลายมาเป็นแบบนี้' คำตัดพ้อของผู้หญิงที่เป็นได้แค่ 'ของเล่น' 'เธอเป็นได้แค่เมียบำเรอ ไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน' เมื่อเธอต้องขายตัวเพื่อใช้หนี้ให้กับครอบครัวที่กำลังล้มละลาย โดยเจ้าหนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน อาคิน มาเฟียอิตาลีที่สุดปากจัด ป่าเถื่อน คนที่เธอขยะแขยงแต่กลับมาใช้ร่างกายแลกเงิน เขาผู้ที่เห็นเธอเป็นแค่ของเล่น ที่ระบายอารมณ์ของเขาเท่านั้น! [แนะนำตัว] อาคิน ริคาโด้ อายุ32ปี มาเฟียหนุ่มที่ใหญ่ที่สุดในเมืองอิตาลี เขาทำธุรกิจค้าขายของเถื่อน ทำถูกกฏหมายบ้างแต่ส่วนใหญ่ทำผิดกฏหมาย แต่เขาไม่สนเพราะไม่เกรงกลัวกฏหมาย ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมทั้งหน้าตาและรูปร่างใหญ่โตทำให้สาวน้อยสาวใหญ่อยากจะพลีกายถวายแก่เขา แต่เขาเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นเท่านั้น "เธอเป็นได้แค่เมียบำเรอ ไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน" ชลธิชา นิชกูล อายุ 24ปี สาวสวยไฮโซที่กำลังตกอับเพราะครอบครัวมีหนี้ก้อนโตอยู่มากกว่าสิบล้าน เธอจึงพยายามจับผู้ชายรวยๆอย่างธนดล มาเฟียคู่อริคนสำคัญของอาคิน...แต่ทำไม่สำเร็จ แม่ของเธอให้เธอขายตัวให้กับมาเฟียเถื่อนเพื่อใช้หนี้กลับเป็นเขา อาคิน ริคาโด้ ที่ปะทะคารมกันในตอนนั้น เรื่องราวของหญิงก็ร้าย ชายก็เลว กำลังจะเริ่มต้น ณ บัดนี้ "ไอ้เลว! แกจะพาฉันไปขายซ่องงั้นเหรอ ฉันไม่ยอม!" 'ฮือๆๆ ทำไมชีวิตฉันต้องกลายมาเป็นแบบนี้' _______________

ตอนนี้ฉันเจอเนื้อคู่ของฉันแล้ว!พ่อของลูก!คนนี้เลยผัวอีหอมฉันชอบเค้า .. .. เรานั่งมองหน้าพี่เค้าด้วยสายตาหยาดเยิ้มผู้ชายอะไรจะตรงสเปคอีหอมขนาดนี้พ่อคูณดูแบดสุดๆไปเลยผัวฉัน. ฉันรักเค้า!ฉันจะเอาคนนี้!! ในขณะที่เรากำลังนั่งจ้องหน้าพี่เค้าพร้อมยิ้มออกมานั้นเป็นจังหวะที่รุ่นพี่หันมามองเราพอดี. เรา:"อ๊ะ!" เรารีบละสายตาออกมาจากรุ่นพี่ไม่ใช่เหตุผลอะไรเลยฉันเขินต่างหาก! ....3:" อะๆมาทำความรู้จักกับพวกพี่ก่อนดีกว่าก่อนจะเข้าเรื่อง พี่ชื่อ ต้า ปี4 วิศวะ " ....2:" พี่ชื่อ ดิน ปี4วิศวะครับ" ยิ้มหวานให้ผู้หญิงในขณะเรา .....1:" พี่ปี4วิศวะ ชื่อแทนนะครับ" ....4:"ส่วนพี่ชื่อไม้นะครับปี4วิศวะ" ยิ้มได้ลามกสุดๆ แล้วพี่ผญปี4ก็แนะนำตัวกันไปเรื่อยๆจนมาถึงพวกพี่คิม.... พี่คิม:" คิม" กรี๊ดดดด!! อร๊ายย พี่คิม!!! แค่คำเดี๋ยวที่หลุดออกมาจากปากพี่คิมก็เรียกเสียงกรี๊ดจากชะนีในคณะเราได้อย่างท่วมท้นทั้งๆที่หน้าของพี่คิมนั้นนิ่งอย่างกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรแต่มันมีเสน่ห์สุดๆไปเลยทูนหัวของบ่าว!.. พี่ซัน:"ชื่อซัน" กรี๊ดดด หล่ออ! พี่ซันนี่ก็หล่อมาสไตส์เดียวกับพี่คิมเลยแต่หล่อน้อยกว่าพี่คิมของฉัน!(ยิ้มอ่อน) พี่พายุ:" ส่วนพี่ชื่อพายุ" พี่พายุก็หล่อกรี๊ดดด!กร้าวใจอีหอมเหลือเกินพ่อคุณ! มาที่คนสุดท้ายคนนี้ออกแนวหน้ากลัวไปเลยแขนของเขาข้างซ้ายที่สักทั้งข้างแทบไม่มีพื้นที่เหลือให้อีหอมได้ชื่นชม หน้าเค้านิ่งพอๆกับพี่คิมส่วนความหล่อนี่บอกเลยว่าหล่อโฮกก!คือเอาง่ายๆก็คือหล่อทั้งกลุ่มแล้วหล่อมากๆเดินไปที่ไหนก็สดุดตา แต่หล่อสุดก็คงเป็นผัวฉันนี้แหละพี่คิม.. พี่อาวุธ:"กูชื่ออาวุธ" เค้าพูดออกมาด้วยสีหน้านิ่งๆนี่พวกเค้าทำหน้าอื่นไม่เป็นแล้วหรือไง. แล้วการแนะนำตัวของพวกพี่ๆก็มาสิ้นสุดที่พี่อาวุธแต่ที่เรายังไม่หายข้องใจคือพี่ผญปี4ในคณะเราเรียกพวกพี่คิมว่าพี่แต่เรียกพวกพี่ดินเป็นเพื่อนกันทั่วๆไปมีแค่กลุ่มพี่คิมเท่านั้นที่พวก ผญ เรียกว่าพี่ทั้งๆที่อยู่ปี4เหมือนกัน เราได้แต่นั่งทำหน้างงๆกับเรื่องนี้แต่หน้าเราคงจะแสดงอาการมากไปหน่อยจนเพื่อนเราทัก พัชชา:"มึงนั่งทำหน้าเอ๋อเหรออะไรของมึงอีหอม" พัชชาที่นั่งอยู่ข้างๆเราหันมาพูดกับเราดีหน่อยที่ไม่ต้องกระซิบเพราะกลัวว่ารุ่นพี่จะได้ยินเพราะเรานั่งอยู่คนสุดท้ายของแถวกันเลย. เรา:" เปล่าๆกูแค่งงว่าทำไมพวกพี่ผญคณะเราเรียกพวกพี่คิมว่าพี่แต่ไม่เรียกคนอื่นทั้งๆที่พวกพี่เค้าก็อยู่ปีเดียวกันหมดว่ะ" เราหันไปบอกพัชชาพร้อมทำหน้าครุ่นคิดโดยไม่สนใจคนรอบข้างว่ามีใครเดินไปมาบ้าง ..