"Biz karanlıkta kalanların gölgesiyiz" "Biz karanlığın ta kendisiyiz" "Karanlığın en dibine hep beraber batacağız" Bugün bir masal dinledim, her masalın aksine mutsuz sonlu bir masal.. Bir varmış bir yokmuş diye başlayan, gözlerinde ormanlar taşıyan bir adamın ruhunu kaybetmiş okyanus gözlü bir kadınla olan imkansız aşkıydı masalın konusu. Doğru ya bu bir masaldı iyiler ölmezdi ben bu masalın ne baş kahramanıydım ne de iyi karakteri.. bedenindeki prangalara rağmen ruhuna ulaşmaya çalışan en çokta kendinden geçmiş bir kadındım. Ne geleceği ne geçmişi ne de şimdisi umrunda olan, yandığı kadar yakacağına bir mezarlıkta ruhu katledilmesiyle yemin etmiş, ateşle yok olmuş yoluna inat ateşle anlaşma yaparak yeni bir yol yaratmış NEFES.. bir zamanlar kendi İsmine muhtaç nefes.. ölümle başlayan hikayesi bir ölümle son bulan nefes.. ve bu da kimliksizlerin içinde ki ruhunu kaybetmiş kızın hikayesi.

ben Elif, Elif Şadoğlu babasının prensesi annesinin gözbebeği ailesinin mutluluğu SİL yeniden yaz Ben Elif kimsesizliği yüzüne vurulmuş babasının acısı annesinin gözünde hiç ailesinin keşke ölseydin dediği.. 'Ölürüm de evlenmem dedi bir kurşun çıktı silahtan tüm midyatta yankılandı sesi sevdiği adamla evlenmemek için ölümü göze aldı kadın' "Gelinim olmamak için bu kadar meraklı olduğunu bilmiyordum Elif Şadoğlu aksine gelinim olmak için türlü oyunlar kurduğunu tüm Midyat biliyor" amcasına verdiği söz için sevmediği bir kadınla evlenmek Araf ağanın tüm hıncını bir zamanlar kardeşim dediği kadına yöneltmesini sağladı. Elifse yaşadığı her şeyin ağırlığıyla ölümün onu almasını bekleyen külü kalmış bir bebekti.