He Owned Me

Clifford Aiden's P. O. V "Anong nangyare, Aiden?" tanong ni Dad sa akin. Nakayuko lang ako, hiyang-hiya sa sarili ko. "Sabi sa 'yo Dad, Dapat sa akin mo na lang binigay 'yong project. E’de sana nasa Local top list tayo," mayabang na sabi ni Maxton Red, ang kapatid kong bida-bida palagi. "Pang lima mo na 'to, Aiden," sabi ni Dad at tumayo. Naglakad siya paglabas ng pinto. "Mom, I'm sorry," I whispered and look at my Mom. She just smiled and walk towards me, she tapped my arms and walk away. She stayed silent that makes me feel that she’s loud, it hurts. "Are you shameless? Idiot," mayabang na sabi ni Maxton saka umalis. Punong-puno ng galit ang puso ko. Bakit ba ganito ako? Ginagawa ko ang best ko, ginagawa ko lahat para maging proud naman sa 'kin si Mom at Dad pero palagi akong minamalas. Hindi ko ginusto na magkanda-letche-letche ang lahat. "F*ck!" bulyaw ko at nilamukos ang mga papeles na nasa table. Tumayo ako at naglakad patungo sa bintana. "Why can't I do things right?" bulong ko at tuluyan nang napaluha. Inuntog ko ang ulo ko sa bintana at pinunasan ang luha ko. Wala naman akong magagawa, kung palaging magaling at sinu-swerte si Maxton. Palibhasa ay bunso. Lumabas na ako at nakita ko roon ang personal assistant ko na si Dale. "Sir, narinig ko pong pupunta ng Pilipinas si Maxton, ngayong ala una ang flight niya," sabi ni Dale. I sighed. "Let him, besides. Magaling siya 'di ba? Kayang-kaya niya mag-isa, without my help or my parents help. I hope, I'm like him," malungkot kong sabi at nagtungo kami sa elevator. "I know you can do better, Sir!" pagche-cheer up nito sa akin. "As if... I'm not that smart, I didn't even get a Summa c*m Laude like my brother," natatawa kong sabi. “Matalino ka pa rin.” “Hindi niya kasing-talino.” "E’de, Balik na lang tayo sa Pilipinas," aniya. "How? Why? What do you think my parents would say to me?" I asked. "It doesn't matter, Sir. This is about you, your life," aniya. “But they are part of it.” Napailing lamang ako at naglakad na palabas ng elevator at tumungo sa parking lot. Si Dale ang nag-drive ng Ferrari ko at nagtungo sa bahay ko. Habang nasa byahe kami ay hindi ko maiwasang hindi mag-isip. Graduated ako sa Pilipinas. Nag-aral ako sa University of the Philippines Diliman. Magna c*m Laude lang. Bumalik lang ako rito sa New York para magtrabaho kasama ng pamilya ko. I'm Jealous, yes. I admit it. Palagi na lang si Maxton. Nakapag-aral siya sa Harvard ng highschool, pumasa siya ng exam doon at ako? Hindi. I'm lacking of intelligence samantalang si Maxton, sobrang talino. Tatlong taon ang agwat namin sa isa't isa. I'm 26 years old and he's 23 but then sobrang successful na niya. Ako naman, heto naghahanap pa rin ng katuwang. I'm not yet married because my life is a mess, literally. Kinakahiya ako ng pamilya ko dahil sa lackings ko. Palagi akong palpak. May mga babaeng nagkakagusto sa 'kin. My parents are looking for a rich woman like us, but whenever my ex girlfriends knew something bad about me. They always leave. Palibhasa laging inaahas ni Maxton. Napaka gago niya. Syempre hindi 'yon ang pinapakita niya kala Mom. Palagi siyang nagmamalinis. I didn't bother because honestly I don't love those woman. Nakikipag relasyon lang ako dahil nararamdaman kong may nagmamahal sa 'kin kahit hindi ko sila gusto, ginagamit ko sila para may maipagmalaki ako. Kaso wala, iniiwan din ako. "Your Auntie is calling," sabi ni Dale at inabot sa akin ang cellphone ko. It's auntie Charrise. I answered her call. "Clifford! What happened? Did you lose again?" agad niyang tanong. "What do I expect?" I said, sighing. "Tsk! tsk! So, galit na naman si Kuya Clarence sa 'yo," aniya. "Yep. Palagi naman," malungkot kong sabi. "May bago ka bang projects?" she asked. "Wala, he always gave it to Maxton. You know, he's better than me." "Don't be upset! For me! You're the best and you're my favorite!" masigla niyang sabi. "Thanks, Auntie." "I have a project for you. Organize my Hotel in the Philippines! I trust you and I know that you can do it," sabi pa niya. Napangiti ako. "You'll regret it," I chuckled. "Nope, I will never!" Napatingin ako sa bintana. Sawa na rin ako dito sa New York. Sabi sa kanta, sa New York mo mabubuo ang pangarap mo. For me, it's not. "Fine, sige. ‘Wag ka magagalit sa 'kin if I did something wrong at your hotel," sambit ko. "I won't, our private plane is always ready, just come whenever you like," sabi pa niya dahilan para magkaroon ako ng lakas ng loob. "Sure," sambit ko. Binaba na niya ang tawag. "Babalik tayo ng Pilipinas, Sir?" tanong ni Dale. "Yes, I'd like to leave this f*cking place," I said and smirk. ********************** Hinanda na ni Dale lahat ng gamit ko, nagtungo kami sa private plane namin. I didn't even bother to tell my parents na aalis ako. They don't care so wala na akong balak ipaalam pa. Ayokong masaktan na naman dahil sa hindi nila pagpansin sa akin. They love me, when I was a kid. Bigla lang naging greedy si Maxton. Dahil din na di-disappoint ko sila sa grades ko, at si Maxton ang palaging top 1. Sa kaniya ang atensyon. "Ready, Sir?" tanong ni Dale. "Yes," I answered. Sumakay na ako sa eroplano at naupo sa kahit saang seat. May mga F.A na nagse-serve sa amin. Payapa lang akong nakatingin sa mga ulap. Malamang ay gabi na ngayon kapag nakarating kami sa Pilipinas. After several hours, we finally arrived at Manila. I really missed this place. Nasaan na kaya ang mga college friends ko? Gusto ko sila bisitahin. "Sir, heto po ang bago niyong Phone. May sim card na po 'yan," aniya. "Expired na dati kong sim card, 'no?" I asked. "Oo, Sir. Tatlong taon mong hindi nagamit. Ayan, bago 'yan, sir," sabi niya. Binuksan ko ang Iphone 11 at agad akong nagpunta sa f******k, I searched one of my old friend name, Jerry. 'Bro? I'm back here in Manila. Let's meet' I chat to him. Pumunta na kami sa 5 star hotel na si Tita Charrise ang nagmamay-ari. "Mas lalong gumanda," sabi ni Dale. "Ano pa bang pwede kong gawin para mas gumanda 'to?" bulong ko. "Madami, inspired by New York!" masigla niyang sabi. Napangiti ako, he's so jolly. Actually mas kapatid pa ang turing ko sa kaniya kaysa kay Maxton. "Sir, nag-reply," sabi ni Dale at binigay sa akin ang cellphone ko. 'I'm here at Makati, Remember my shop? Come here. Iinom tayo kahit alas dos na' Jerry replied. I smiled. I remember that place. "Dale, stay here and fix my things. Alis muna ako," sabi ko. Binigay niya sa akin ang susi ng kotse. Masaya akong naglakad palabas at nag-drive. Gumamit ako ng Waze dahil hindi ko na kabisado ang lugar dito. Pansin kong nawawalan na ng ilaw sa paligid pero tuloy pa rin ako sa pagda-drive. "The f*ck, where am I?" I whispered because I'm now lost, there's no village. Diniretso ko pa at dumating ako sa pinakadulo at puro damo na lamang. Parang construction site na ang napuntahan ko. Nag U-turn ako at bumalik na lang. Nakatuon ang pansin ko sa cellphone ko at nagse-search. "TULONG! AAARRGHHH!" bigla akong nakarinig ng sigaw at tili ng isang babae. Bigla akong nakaramdam ng takot, I believe in ghosts. Aswang man 'yan, manananggal o chanak. Takot ako! Lalake ako but those creatures really scared me since I was a kid. "TULONG---" Sa gulat ko, bigla kong naapakan ang gas ng sasakyan dahilan para humarurot ang kotse ko. Nanlaki ang mata ko nang mayroon pa lang babae sa harapan ko. Huli na ang lahat para maapakan ko pa ang preno. "Sh*t! F*ck! No! No please… no!" sigaw ko at agad na lumabas ng kotse. Nakita ko ang babae na ngayon ay dumudugo ang ulo niya, pansin kong punit ang damit niya, nakasuot siya ng isa na lamang na sapatos. "You're asking for help... F*ck, what have I've done," I whispered. Natataranta akong kinarga siya at dinala sa kotse ko. Hinubad ko ang damit ko at nilagay iyon sa ulo niyang dumudugo. "F*ck, f*ck! No! Please No! Ayoko makapatay ng tao! Sh*t!" kabado kong sabi at agad na nagmaneho papunta sa nadaanan kong hospital. Nababalisa pa rin ako. Alam kong napakamalas ko pero ayoko nang may madamay pang iba. Natataranta akong dinala siya sa Emergency room. Agad akong sinalubong ng mga nurse at kinuha sa akin ang babae. Tinignan ko ang kamay ko, puno ng dugo. "Sh*t," My hands are trembling. I don't know what to do. "Sir? Kaano-ano kayo ng pasyente?" tanong ng Doctor. "Doctor! I-I didn't mean to bump her! It was an accident!" nauutal kong sabi. Ramdam ko ang bilis ng t***k ng puso ko. I'm really a sh*t! Ilang minuto pa ay nilabas na nila ng E.R ang babae at dinala sa isang kwarto. "How is she?" tanong ko. "I expect her to have a Post Traumatic Amnesia, masyadong naapektuhan ang brain niya, based on the test and x-rays. Lahat ng sugat niya ay nagamot na but the impact in her head was really hard. I prefer if she stayed here until she recovered," sabi ng Doctor. Napasapo ako sa noo ko. "Is that permanent?" I asked. "There's 60% of chance that she will remember something," aniya. Umalis na ang Doktor kaya pumasok na ako sa kwarto ng babaeng nasagasaan ko. I looked at her angelic face. "I'm sorry," I whispered.