เขาจับไหล่บางไว้ “พี่รักเซเนีย รักมานานแล้วรู้บ้างไหม แต่ท่านซานโต้กลับบอกว่าเราไม่เหมาะสมกัน!”
“พี่ฮาเรลปล่อยนะคะฉันเจ็บ พี่เป็นอะไรไป!”
“พี่แค่อยากบอกให้เซเนียรู้ไว้ ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่ก็พร้อมยอมรับเซเนียนะ!”
“พี่กำลังจะทำอะไรกันแน่ ทำไมถึงได้พูดจาแบบนี้ มันไม่ตลกเลยนะ ปล่อยฉัน ฉันจะลงจากรถ!” เธอร้องบอกเสียงสั่น น้ำตาเริ่มคลอ
“พี่ทำแบบนั้นไม่ได้ พี่พาเซเนียออกมาแล้ว พี่ไม่มีทางให้ดีทริสมันได้ตัวเซเนียไปหรอก!”
หญิงสาวพูดไม่ออก เหมือนมีก้อนจุกอยู่ในลำคอ
“ถ้าไม่ปล่อยให้ฉันลง แล้วพี่จะพาฉันไปไหน!” เธอย้อนถาม แล้วสบตาอีกฝ่าย
ทว่าคนถูกถามกลับอึกอัก ไม่มีคำตอบ มีเพียงแววตาหม่นเศร้าเท่านั้น เซเนียขมวดคิ้ว สีหน้าสับสน ทำไมถึงไม่พูดออกมา ปิดบังสิ่งใดไว้
“ตอบมาสิคะ!” เซเนียตวาดลั่น สีหน้าไม่พอใจ
“พี่บอกไม่ได้ ถึงก็รู้เอง”
“พี่คิดจะขังฉันเหรอพี่ฮาเรล ทำไมพี่ทำแบบนี้ พี่ก็รู้
