เปลือกตาเปิดออก ร่างบางขยับกาย รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว มองข้างกายมันว่างเปล่า เขาหายไปไหน ทำไมไม่รู้สึกตัวเลย อาจเพราะค่ำคืนที่ผ่านมา บทรักอันเร่าร้อน ทำเอานอนหลับราวกับตาย ลงจากเตียง สาวเท้าอย่างยากเย็น เพราะอาการปวดหน่วง พยายามฝืนตัวเอง จัดการชำระร่างกายในห้องน้ำ แล้วแต่งตัวเพื่อลงมาทานอาหารด้านล่าง เวลาล่วงเลยไปเกือบเที่ยงแล้ว
อาหารถูกนำมาวางไว้ เซเนียชะงักจ้องมอง เห็นรอยยิ้มอันคุ้นเคย ลุกยืนสีหน้ายินดี น้ำตาเอ่อคลอออกมา โถมกายกอดเอาไว้ ด้วยความรู้สึกคิดถึง ไม่คิดเลยว่าจะมีโอกาสได้พบกันอีก เดน่าลูบไล้แผ่นหลังเพื่อปลอบประโลม เพราะคิดว่าคุณหนูคงผ่านอะไรมากมาย
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะคุณหนู มีอะไรเล่าให้แม่นมฟังได้นะคะ”
“แม่นมออกมาได้ยังไง เขาปล่อยมานมออกมาเหรอคะ!” เธอถามเสียงสั่น ทั้งที่ยังคงโอบกอดแม่นมอยู่
“ใช่ค่ะคุณหนู ท่านดีทริสปล่อยแม่นมออกมา เพื่อให้มาดูแลคุณหนู”
ตั้งแต่พาตัวมาที่น
