หัวใจบอกว่ารักเธอ

คนที่พี่ถูกใจ

ฉันยืนรอลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังห้องชั้นบนสุดที่เจ้านายของฉันรออยู่ ฉันออกมาเอากระเป๋าเสื้อผ้านานมากแล้ว ป่านนี้คุณทิวาอาจจะกำลังเป็นห่วงฉันอยู่ ฉันไม่อยากบอกเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ให้คุณทิวารู้ ไม่อยากให้เกิดเรื่องราวบานปลายใหญ่โตต้องแจ้งความ เมื่อครู่ที่บอกกับคนเลวคนนั้นก็แค่ข่มขู่เขาเท่านั้น ฉันไม่อยากพบเจอกับเขาอีกจริงๆ เขาเป็นฝันร้ายของฉัน เขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันเกลียดและกลัวผู้ชาย ฉันเกลียดและขยะแขยงผู้ชายแบบเขาที่สุด

“กีรติ กีรติ ของขวัญ!” ฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์ความคิดของตัวเองกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เพราะเสียงของคุณคีรีที่ดังขึ้นด้านข้างจึงทำให้รู้ว่าลิฟต์ที่ฉันเรียกได้มาถึงแล้ว

“เอ่อ คุณคีรี เมื่อสักครู่ขอบคุณมากนะคะที่ช่วย” ฉันเว้นระยะห่างระหว่างน้องชายของเจ้านายกับตัวเอง เขาเองก็เป็นผู้ชายและฉันก็ไม่ไว้ใจเขา ยิ่งเราทั้งคู่อยู่ด้วยกันสองต่อสองในลิฟต์แบบนี้ด้วย

“ไม่เป็นไร ว่าแต่คุณโอเคหรือเปล่า” ฉันมองหนาเขา และรู้สึกเบาใจนิดหน่อยที่สีหน้าและแววตาของเขาไม่ได้คุกคามฉัน

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ” ฉันจัดเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง เพราะอีกสักครู่ก็จะต้องพบคุณทิวาแล้ว ไม่อยากให้เธอผิดสังเกต

“ผู้ชายคนนั้น ไม่ใช่คนดี”

“เขาเป็นคนเลวค่ะ”

“เขาบอกว่าเป็นสามีคุณ”

“เขาไม่ใช่ค่ะ” บทสนทนาของเราทั้งคู่จบลงเพียงเท่านี้ ฉันไม่จำเป็นจะต้องอธิบายเรื่องในอดีตที่ฉันอยากลืมให้กับผู้ชายที่ฉันเพิ่งเจอเมื่อไม่กี่ชั่วโมงฟัง ถึงแม้ว่าเขาเพิ่งจะช่วยฉันจากคนเลวคนนั้นก็ตาม

‘ติ้ง!’

เสียงลิฟต์ดึงสติของฉันอีกครั้ง คุณคีรีรอให้ฉันเดินออกจากลิฟต์ก่อนเขา นี่ก็ชั้นบนสุดแล้วเขาจะไปที่ไหนกัน ฉันไม่สนใจอยากรู้เรื่องของเขาอีก ทำเพียงแค่เดินออกมาจากลิฟต์เงียบๆ เท่านั้น แต่ก็รู้สึกได้ว่าเขาเดินตามฉันมา

“คุณตามฉันมาหรือคะ” ฉันถามสิ่งที่อยากรู้ออกไปตามตรง

“ผมมาหาพี่สาวผม” เขาเดินแซงหน้าฉันไปหยุดยืนที่หน้าห้องพักที่คุณทิวาอยู่ภายในนั้น

“คุณคีรีคะ”

“มีอะไร”

“เรื่องเมื่อครู่อย่าบอกคุณทิวานะคะ”

“มันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ”

“ขอบคุณค่ะ”

เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน พี่สาวของผมโทรศัพท์มาหาและขอให้ไปดูเลขาของพี่ที่ออกไปเอากระเป๋าเสื้อผ้ามาให้ เพราะคืนนี้พี่สาวบอกว่าเมามากอยากนอนพักผ่อนที่โรงแรมนี้ และบอกว่าเธออาบน้ำเสร็จแล้วแต่เลขายังไม่กลับมาสักที ขอให้ผมช่วยไปตามให้หน่อย ผมทนการรบเร้าอย่างเอาแต่ใจของพี่สาวไม่ไหวเลยต้องออกจากงานเลี้ยงมาตามหาเลขาให้พี่ แล้วก็พบว่าเธอกำลังทะเลาะอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง ใจผมไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวสักเท่าไหร่เพราะผมไม่รู้ว่าทั้งสองคนนั้นสนิทสนมกันขนาดไหน แต่เมื่อเห็นว่าเลขาของพี่กำลังถูกคุกคาม ผู้ชายคนนั้นพยายามจะฉุดให้เธอขึ้นรถไปด้วย ผมเห็นท่าไม่ดีเลยเข้าไปยุ่งเรื่องของคนทั้งคู่ในที่สุด เลขาพี่ดูกลัวผู้ชายคนนั้นมาก จนถึงตอนนี้ผมก็ยังเห็นอาการสั่นเล็กน้อยในตัวเธอ ผมยืนรอให้เลขาของพี่เปิดห้องพักให้อย่างใจเย็น เธอค้นหาคีย์การ์ดอยู่ไม่นานก็เปิดห้องให้ผมในที่สุด

“ทำไมช้าจังของขวัญ มีอะไรหรือเปล่า แล้วนายทิวล่ะ พี่บอกให้ไปตามขวัญ ได้เจอกันไหม” พี่สาวของผมที่อยู่ในชุดคลุมของโรงแรมเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วหยุดมองเราทั้งสองคนอย่างพิจารณา

“พบค่ะ ขวัญเอากระเป๋าไปไว้ในห้องนะคะ” เลขาพี่ไม่ได้สนใจจะฟังบทสนทนาของเราสองคนพี่น้อง เธอเลี่ยงที่จะเดินเข้าห้องพักไปเงียบๆ ซึ่งผมรู้สึกพอใจมากที่เธอไม่ได้ทำตัวสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านาย

“จะมองอะไรนักหนา สร่างเมาหรือยัง เอายาแก้แฮงค์ไหม” ผมมองพี่สาวอีกเล็กน้อย นึกขัดใจในความไม่สำรวมของเธอ

“ไม่ต้องสนหรอก อาบน้ำแล้วนอนพักสักตื่นพรุ่งนี้ก็หายแล้ว คืนนี้พี่จะนอนกับของขวัญที่นี่ นายกลับบ้านกับพ่อแม่เถอะ”

“พี่ควรระวังตัวมากกว่านี้ แต่งตัวให้เรียบร้อยหน่อย ถึงผมจะเป็นน้องชายของพี่แต่ผมก็เป็นผู้ชายนะ”

“ก็เห็นอยู่ว่าไม่มีชุดเปลี่ยน”

“กลับบ้านกับผมก็ได้นี่ เดี๋ยวผมขับรถให้นั่ง ไม่เห็นจะต้องพักที่นี่เลย”

“พี่บอกของขวัญแล้วว่าจะพักที่นี่ กับเธอ”

“ทำไม”

“พี่ชอบของขวัญ”

“ชอบเหรอ”

“ใช่ ชอบมาก ของขวัญน่ารัก ทำงานเก่ง ดูแลพี่ดีมาก พี่ถูกใจเธอ”

“อืม ผมกลับล่ะ” ผมเดินออกมาจากห้องพักของพี่อย่างหงุดหงิด พี่ทิวาแสดงออกกับผมอย่างเปิดเผยชัดเจนว่าชอบเลขาของตัวเองมาก ผมไม่อยากอยู่ทนฟังคำพูดแสลงหูที่ยืนยันว่าพี่ชอบผู้หญิงด้วยกันอีกต่อไป ผมไม่ได้รังเกียจรสนิยมส่วนตัวของพี่ แต่ผมรังเกียจผู้หญิงคนนั้น เห็นอยู่ว่าเธอมีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดากับผู้ชายที่เธอทะเลาะด้วยก่อนหน้านี้ ผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นสามีของเธอจริงๆก็เป็นได้ ผู้หญิงคนนั้นอาจจะกำลังหลอกลวงพี่สาวผมอยู่ ผมต้องหาหลักฐานให้ได้ว่าเลขาคนนั้นหลอกลวงพี่ทิวาจริงๆ ผมจะไม่กล่าวหาเธอโดยที่ยังไม่มีหลักฐานยืนยันความสัมพันธ์ของคนทั้งสองแน่นอน ต้องมีหลักฐานเท่านั้นพี่ทิวาถึงจะเชื่อผม และเลิกยุ่งกับผู้หญิงไม่ดีคนนั้น

‘ชอบอย่างนั้นเหรอ ถูกใจมากขนาดไหนกัน นี่คงเป็นเหตุผลที่เธอปฏิเสธผู้ชายคนนั้นสินะ พี่ทิวาคงให้เธอได้มากกว่าผู้ชายคนนั้นกระมัง ผู้หญิงนี่หน้าเงินทุกคนจริงๆ’

วันรุ่งขึ้น ผมกลับมาที่โรงแรมอีกครั้งเพื่อมาขอไฟล์ภาพจากกล้องวงจรปิดจุดที่เลขาของพี่กับผู้ชายที่อ้างว่าเป็นสามีของเธอทะเลาะกันอยู่ เพราะโรงแรมนี้เป็นของเพื่อนผม ผมจึงได้ไฟล์ภาพจากกล้องวงจรปิดมาอย่างง่ายดาย ผมเก็บหลักฐานชิ้นแรกไว้อย่างดี และได้ว่าจ้างนักสืบให้ตามสืบเรื่องของผู้ชายคนนั้น ได้ความว่า เขาเป็นเจ้าของบริษัทผลิตสื่อและสิ่งพิมพ์แห่งหนึ่ง ถึงแม้มูลค่าของบริษัทนี้จะไม่สูงมากแต่ก็เพียงพอที่จะทำให้เลขาของพี่อยู่สุขสบายได้ในฐานะภรรยาของเจ้าของกิจการ แต่เมื่อเทียบกับกิจการของที่บ้านผมแล้ว เลขาอย่างเธอคงรู้ดีว่ามูลค่านั้นเทียบกันไม่ได้เลย ถ้าเธออยู่กับพี่สาวของผม เธอจะได้ทุกสิ่งที่ต้องการยังไงล่ะ ความคิดนี้น่ารังเกียจมากและผมรับไม่ได้ที่คนแบบนี้จะมาอยู่ข้างกายพี่สาวผม

“ไม่มีความสัมพันธ์กันเลยอย่างนั้นเหรอ ไม่พบว่าเคยอยู่ด้วยกัน ประวัติผู้ชายคนนี้ไม่ดีเอาซะเลย” ผมอ่านรายงานที่นักสืบนำมาส่งให้อย่างพิจารณา

“ใช่ครับ ผู้ชายที่คุณให้ผมสืบ นอกจากฐานะทางบ้านที่ค่อนข้างดีแล้ว เรื่องอื่นก็อย่างที่ผมรายงานเลยครับ ชอบปาร์ตี้แล้วก็เที่ยวผู้หญิง เรียกว่าไม่มีดีเลยครับ”

“ไม่มีดีเลยสินะ ไม่น่าล่ะ แล้วผู้หญิงอีกคนล่ะ” ผมวางเอกสารฉบับแรกลงแล้วพลิกเปิดเอกสารฉบับใหม่ที่มีชื่อและภาพของ กีรติ พงศ์พิชญา เลขาของพี่สาวผม

“ประวัติเธอใสสะอาดมากครับ เธอเป็นลูกสาวคนเดียว ที่บ้านมีกิจการร้านขายต้นไม้ขนาดใหญ่ ขายทั้งไม้ดอกไม้ประดับ ไม้ล้อม”

“บ้านก็มีฐานะนี่ จะมาทำงานเลขาทำไมกัน นี่พวกเขาทั้งคู่ไม่มีความเกี่ยวพันกันเลยอย่างนั้นเหรอ”

“ใช่ครับ ผมตามดูอยู่หลายวัน ไม่พบว่าคนทั้งสองไปมาหาสู่กันเลยครับ”

“เป็นไปได้ยังไง”

“นอกจากทำงานกับคุณทิวาแล้ว เธอก็มักจะพบปะกับเพื่อนสนิทของเธอสัปดาห์ละสามถึงสี่วัน มีไปทานข้าว ดูหนัง ฟังเพลง แล้วก็ช้อปปิ้ง ครับ”

“เรียบง่ายจริงๆ ตามต่อไป ถ้าพวกเขาพบกันเมื่อไหร่ค่อยรายงานผม ผมอยากรู้ว่าคนทั้งคู่มีความสัมพันธ์กันยังไง”

“ครับ ผมขอตัวก่อน”