หัวใจบอกว่ารักเธอ

งานเลี้ยงต้อนรับ

ณ ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมหรูกลางกรุง

“ของที่ให้เตรียมเรียบร้อยแล้วใช่ไหมของขวัญ”

“เรียบร้อยค่ะคุณทิวา ขวัญเลือกเป็นชุดทักสิโด้ ส่งให้คุณคีรีเรียบร้อยแล้วค่ะ”

“ดีมาก พี่เชื่อสายตาขวัญ ขวัญมักเลือกอะไรที่พี่ชอบและถูกใจเสมอ นายทิวเองก็คงจะชอบเหมือนกัน คอยดูเถอะ”

“เป็นครั้งแรกที่คุณทิวาให้ขวัญเลือกชุดให้คนอื่น ขวัญเลยไม่แน่ใจว่าคุณคีรีจะพอใจหรือเปล่าคะ”

“ถึงแม้นายทิวจะเป็นพวกเลือกมาก แต่พี่มั่นใจว่าน้องชายพี่จะต้องชอบสิ่งที่พี่เตรียมไว้ให้อย่างแน่นอน” หญิงสาวผู้เป็นเจ้านายยิ้มสายตาเป็นประกายอย่างมีความนัยส่งให้สาวสวยผู้เป็นเลขาที่รู้ใจ

ของขวัญ กีรติ พงศ์พิชญา เลขาสาวคนสวยของ ทิวา ทิวากร ธนาพันธ์ เจ้านายสาวผู้ดำรงตำแหน่งรองประธานกรรมการและลูกสาวคนสวยของคุณวิทย์และคุณนารา ธนาพันธ์ แห่ง 'ธนาพันธ์คอนสตรัคชั่น' บริษัทผู้รับเหมาก่อสร้างรายใหญ่ของเมืองไทย กีรติติดตามทิวากรในฐานะเลขามาเป็นเวลา 3 ปีแล้ว เมื่อจบการศึกษา 'ธนาพันธ์คอนสตรัคชั่น' แห่งนี้เป็นที่แรกที่ให้โอกาสเธอได้ทำงาน การติดตามดูแลทิวากรไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินกว่าที่คนมีความสามารถอย่างเธอจะทำได้ วันนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับ ทิวเขา คีรี ธนาพันธ์ น้องชายเพียงคนเดียวของทิวากร ที่เดินทางไปศึกษาด้านการบริหารที่สหรัฐอเมริกาเมื่อ 2 ปีก่อน

งานเลี้ยงต้อนรับถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตที่ห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ของโรงแรมหรูใจกลางกรุง และไม่ใช่เพียงงานเลี้ยงต้อนรับลูกชายเจ้าของบริษัทเท่านั้น แต่ยังเป็นการเปิดตัวว่าที่ผู้บริหารอีกคนของบริษัท งานเลี้ยงในวันนี้นอกจากพนักงานระดับสูงยังมีคู่ค้าต่างๆ ของบริษัทมาร่วมงานอีกด้วย

เมื่อสาวสวยทั้งสองเดินทางมาถึง ทุกสายตาต่างจับจ้องไปยังพวกเธอรวมถึงคีรีผู้เป็นตัวเอกของงานในวันนี้ เขาไม่ได้รู้สึกแปลกใจที่หลายสายตาจะจับจ้องไปยังพี่สาวคนสวยของเขา แต่ที่สะดุดตาเขาเห็นจะเป็นหญิงสาวข้างกายพี่สาว แค่เห็นเพียงครั้งแรกกลับรู้สึกใจเต้นแปลกๆ เขาไม่ได้รู้สึกใจเต้นแปลกๆ แบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่จบความสัมพันธ์ครั้งล่าสุดกับผู้หญิงคนนั้น แต่จะว่าไปแล้วมันกลับรู้สึกต่างออกไป ‘คงแค่ใจเต้นเมื่อเห็นผู้หญิงสวยน่ามองเท่านั้น เธอก็แค่คนสวยแปลกๆ’ เขาให้เหตุผลกับตัวเองแบบนั้น ก่อนจะกลับมาให้ความสนใจกับพี่สาวคนสวยของตัวเอง ตอนที่เขาได้รับของขวัญจากพี่สาวเป็นชุดสูทตัวนี้ ก็นึกชอบใจกับสไตล์ที่พี่สาวเลือกแต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะเลือกสีเดียวกันกับชุดของเธอให้กับเขา ถึงจะแปลกใจอยู่บ้างแต่พอได้ลองสวมใส่กลับพบว่ามันเข้ากับภาพลักษณ์ของเขาในวันนี้เป็นอย่างมาก เขายังคงมองไปยังสาวสวยข้างกายของพี่สาวอย่างถูกสะกด ผู้หญิงธรรมดาที่สวยแปลกๆ คนนั้น

“ไง นายทิว มาถึงนานหรือยัง” พี่ทิวาเดินเข้ามาสวมกอดผม ทำให้ผมเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองสนใจอย่างอื่นมากกว่าพี่สาวคนสวยของตัวเองซะแล้ว

“ลงเครื่องมาก็ตรงมาที่นี่เลย ทำไมไม่ให้ผมได้พักผ่อนก่อนนะ ไม่รู้จะรีบจัดงานกันไปไหน” ผมบ่นครอบครัวไม่จริงจังนัก ผมไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรกับงานเปิดตัวของผมในวันนี้ ถึงจะไปเรียนต่อต่างประเทศหลายปีแต่ผมก็ยังศึกษางานบริษัทอยู่ตลอด พี่สาวผมไม่เคยให้ผมมีเวลาว่างจากการเรียนสักเท่าไหร่ แต่ผมก็ไม่ได้เกี่ยงหรอกนะ ยังไงสักวันก็ต้องกลับมาทำงานที่บริษัทอยู่แล้ว จะเริ่มช้าหรือเร็วยังไงก็ต้องทำ ก่อนหน้าที่จะไปเรียนที่ต่างประเทศผมก็ทำงานที่บริษัทอยู่ก่อนแล้วถึงจะเป็นพวกงานตามไซต์งานต่างจังหวัดก็เถอะ เพราะงานพวกนั้นผมเลยตัดสินใจได้ว่าต้องเรียนต่อเพิ่มทักษะงานด้านการบริหารให้กับตัวเอง และวันนี้ผมก็ทำสำเร็จไปอีกก้าวหนึ่งแล้ว

“นักธุรกิจที่ไหนจะมีเวลาพักผ่อน พี่ยังไม่ได้พักเลย นายจะมาบ่นเรื่องพักผ่อนอะไรกัน พ่อแม่ล่ะ ท่านน่าจะมาถึงก่อนแล้วนี่” พี่ทิวายังคงพูดไปเรื่อยตามประสาคนช่างพูดของเธอ

“มาถึงแล้วครับ คุยกับลูกค้าอยู่ทางโน้น แล้วนี่พี่แต่งตัวอะไรมาเนี่ย ข้างล่างก็สั้น ข้างหลังก็โล่ง” ผมมองไปยังผู้ให้กำเนิดทั้งสองของผม ก่อนจะโอบไหล่พี่สาวคนสวยไปยังโต๊ะของเราเพื่อรอเวลาเปิดงาน ผมเป็นพวกหวงพี่สาวไม่ชอบให้ใครมามองมาเข้าใกล้

“ชุดเดรสสีแดงเบอร์กันดีตัวนี้เข้ากันกับชุดของนายดีออก แล้วอีกอย่างเวลาออกงานกลางคืน พี่ก็แต่งของพี่แบบนี้ประจำ นี่นายทิว นายโตแล้วนะ จะมาหวงพี่เป็นเด็กหวงของแบบนี้ไม่ได้” เดินไปบ่นไปเป็นสไตล์ของพี่สาวผมเลยล่ะ

“แต่มันโป๊ไง” ผมโอบไหล่พี่สาวไว้ไม่อยากให้เธอโชว์แผ่นหลังเปลือยเปล่าเรียบเนียนให้ใครมอง

“เพราะเป็นแบบนี้ไงพี่ถึงยังหาแฟนไม่ได้สักที อ้อ พี่ลืมแนะนำไป นี่คุณกีรติ พงศ์พิชญา เลขาของพี่หรือจะเรียกของขวัญก็ได้นะ รู้จักกันเอาไว้สิ” เธอตีมือผมแรงๆ ให้ผมเอามือที่โอบไหล่เธอออกไป ในที่สุดพี่สาวผมก็ยอมแนะนำสาวสวยข้างกายสักที

“สวัสดีค่ะ คุณคีรี ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เธอยกมือไหว้ผมและยิ้มให้ผมเล็กน้อยเท่านั้น แต่รอยยิ้มนั้นทำใจผมเต้นแรงประหลาดๆ อีกแล้ว เลขาสาวคนสวยของพี่สาวผมเธออยู่ในชุดเดรสแขนกุดสีชมพูอ่อนให้ลุคคุณหนูที่ดูสุภาพและเรียบร้อยต่างจากเจ้านายคนสวยอย่าสิ้นเชิง แต่เมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกันกับพบความงดงามลงตัวที่น่าประหลาด

“สวัสดี” ผมรับไหว้เธอ เป็นครั้งแรกที่เจอผู้หญิงสวยแล้วพูดไม่ออก แค่แวบเดียว ผมแอบเห็นรอยยิ้มมุมปากของพี่สาวผม พี่ต้องยิ้มแน่ๆ ผมจ้องหน้าพี่สาวอยู่แบบนั้น

“เลิกมองพี่ได้แล้ว พี่รู้ตัวว่าตัวเองสวยขนาดไหน อีกเดี๋ยวนายต้องขึ้นไปแนะนำตัว เตรียมตัวได้แล้ว ของขวัญช่วยดูชุดให้นายทิวหน่อยนะ วันนี้ยังไม่มีเลขาก็ให้ของขวัญดูแลไปก่อน”

“ค่ะคุณทิวา” เธอรับคำพี่สาวผมหน้าตาไม่บ่งบอกอารมณ์ ทำเอาผมใจเสีย นี่เสน่ห์ของผมลดลงไปจากการโหมเรียนหนักเหรอเนี่ย สมัยอยู่ต่างประเทศสาวๆ ไม่ว่าจะสัญชาติไหนก็เดินเข้าใส่ผมไม่เว้นวัน แต่ผู้หญิงคนนี้กลับไม่แสดงอาการหวั่นไหวสักนิด ‘เสียเหลี่ยมเพลย์บอยชะมัด’

“ไม่ต้องหรอกพี่ ผมดูแลตัวเองได้” ผมปฏิเสธพี่สาวทั้งๆ ที่ก็อยากลองใกล้ชิดเธอดู แต่ถ้าผู้หญิงไม่สนใจผมก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย อีกอย่างเธอเป็นลูกน้องของพี่และเป็นพนักงานบริษัท จะมีเรื่องชู้สาวคงไม่ดี

“ให้ของขวัญดูให้เถอะ ชุดที่นายใส่ชอบหรือเปล่า”

“ก็ดีครับ”

“พี่อยากรู้ว่าชอบไหม” พี่สาวจ้องหน้าผมจะเอาคำตอบให้ได้ ตามนิสัยที่ชอบเอาชนะน้องชายอย่างผม และผมก็ต้องรับบทคนแพ้ทุกที

“ชอบครับ ชอบมาก พอใจหรือเปล่า” ผมตอบไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้เธอต้อนผมมากกว่านี้ เราไม่ได้อยู่ที่บ้าน ถ้าอยู่บ้านผมคงจะงัดกับเธอสักตั้งแล้วค่อยแกล้งยอมแพ้พี่เหมือนทุกครั้ง

“ของขวัญเป็นคนเลือก ทั้งชุดของพี่และของพ่อกับแม่ด้วย ดีใช้ได้เลยใช่ไหมล่ะ” พี่สาวพูดกับผม แต่กลับโอบไหล่ลูบหัวแสดงความรักกับเลขาตัวเองซะงั้น ทำผมขนลุกแปลกๆ ที่ผมใจเต้นแปลกๆ คงเพราะแบบนี้สินะ หรือพวกเธอจะ ‘พี่ชอบผู้หญิงงั้นเหรอ’ คิดได้แบบนั้นใจผมยิ่งเต้นแรง

“ใกล้จะได้เวลาแล้วค่ะ ดิฉันขอตรวจดูเครื่องแต่งกายของคุณคีรีหน่อยนะคะ” เสียงหวานใสนั้นทำผมหลุดจากภวังค์ความคิดของตัวเอง เป็นเลขาคนสวยของพี่ที่พูดกับผม เธอยืนอยู่ข้างผมนานเท่าไหร่แล้วนะ

“อื้ม” ผมยืนขึ้นให้เธอสำรวจความเรียบร้อย กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ให้ความรู้สึกสดชื่นออกมาจากตัวเธอ ผมเผลอสูดดมมันเข้าไปหลายครั้งอย่างพอใจ ‘พอใจงั้นเหรอ’ ยิ่งใกล้เธอผมยิ่งรู้สึกแปลก อาจจะเป็นเพราะเพิ่งได้รู้ว่าเธออาจจะมีความสัมพันธ์กับพี่สาวผมมากกว่าเจ้านายกับเลขา