Kabanata 72
Naghahanda na ulit kami sa darating na paglalakbay, pero siyempre, hindi na muna kami lumayo ng puwesto, bumaba lang kami sa puno at kahit na hindi nila kami nakikita, nag-iingat pa rin kami, naghahanap kasi kami ng puwesto na puwede naming paghingahan, dahil sa busog kami. Inaantok na rin kami. Ang bilis naman kasi ng oras. Dahil sa pangyayari kanina, hindi na namin pansin pa ang papalubog ng araw.
“Kailangan na nating maghanap ng matutulugan for the mean time.”
“Mauna ka nang bumaba, Hamina. Ikaw naman ang malapit diyan.”
“Ah, sige.”
Dahan-dahan namang bumaba si Hamina, hindi ko inakalang marunong pala siyang bumaba, sa kanyang pagiging ganyan kasi, akala ko may mga bagay na hindi niya kaya bilang isang babaen
