ถึงเฮียจะร้ายหนูก็จะรัก

ถึงเฮียจะร้าย...หนูก็จะรัก 1 Intro “เอิงเอยแกดูอะไรอยู่ได้ทั้งวี่ทั้งวัน” เสียงเรียกจากเพื่อนสาว ทำให้หญิงสาวเจ้าของชื่อเอิงเอย หันไปหาเพื่อนสนิทก่อนจะส่งยิ้มให้ เธอชื่อเอิงเอย อายุ 22 ปี ตัวเล็กผอมบางหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตาบาร์บี้ น้ำหนักเพียง 43 กิโลกรัม อาศัยอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ไม่มีญาติพี่น้อง พ่อและแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทั้งคู่ แต่ท่านก็ทิ้งเงินค่าประกันไว้ให้เธอคนละหนึ่งร้อยล้านบาท ตอนนี้ผ่านมากว่าสามปีแล้วที่ทั้งสองจากไป เอิงเอยใช้ชีวิตอย่างเงียบ ๆ ด้วยการเขียนนิยาย แต่เป็นนักเขียนนิยายวายนะ ไม่ได้ดังมากเท่าไหร่แถมรายได้ก็น่ารัก พอได้ค่าปกที่เอฟมาไม่หยุด แต่ก็นะ ยังไงเธอก็มีเงินเก็บจากเงินค่าประกันของพ่อแม่ด้วยเงินสดในบัญชีรวมกันถึงสองร้อยล้านบ้าน เรียกว่าสบายไปทั้งชาติ“แก้~ ฉันชอบผู้ชายคนนี้” เอิงเอยส่งมือถือให้กับเพื่อนสนิทดู ที่เห็นเธอเอาแต่นั่งจ้องมือถือก็เพราะว่า ในขณะที่กำลังอ่านนิยายวายจากแอปชื่อดัง จู่ ๆ ภาพมุมจอขวาด้านล่างก็ปรากฏหนุ่มหล่อขึ้นมา เธอเลยลองกดคลิกไปดู และพบว่าทางเว็บกำลังโปรโมทนิยายวายเรื่องนึง ซึ่งในหน้าจอมีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งหล่อมาก เป็นไทป์ของเธอเลย เขาแต่งตัวเป็นพระเอกของเรื่อง ยืนถ่ายรูปคู่กับนายเอกของเรื่องอยู่ “แกพลาดแล้วเอิง นั่นพี่เจย์เขาไม่มองหญิงจ้ะ!” “หา...” O _ O เหมือนมีสายฟ้าผ่าลงกลางใจเอิงเอย เธอนิ่งไปชั่วครู่ แต่แล้วยังไงผู้ชายหน้าตาดีขนาดนี้จะหาจากไหนได้อีก เขาหล่อเหมือนคังซึงฮยอนจากเรื่องเธอคือดาวกลางใจ เป็นผู้ชายที่ตรงไทป์เธอทุกอย่างเธอจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ไงกัน “แล้วแกรู้จักเขาด้วยเหรอ?” เอิงเอยเอ่ยถามก่อนจะยื่นมือถือกลับ สายตายังคงมองใบหน้าหล่อของอีกฝ่ายที่อยู่ในมือถือด้วยความหลงใหล หัวใจของเธอเต้นรัวเร็วจนเกือบจะทะลุออกมาข้างนอก ทั้งที่ยังไม่เคยได้เห็นตัวจริงของผู้ชายคนนี้เลยด้วยซ้ำ “รู้สิ ก็พี่เจย์น่ะดังจะตาย” “เหรอจริงดิ เขาเป็นนายแบบเหรอ” เธอถามอีกครั้งด้วยความสนใจ ปกติติเอิงเอยติดอ่านนิยายมากกว่าดูซีรีส์หรือละครไทย เธอเลยไม่ค่อยได้ตามข่าว แต่ถ้าเป็นซีรีส์เกาหลีก็ไม่แน่ “พี่เขาเป็นโฮสต์จ๊ะ” คำตอบของเพื่อนทำเอาเอิงเอยหน้าเหวอ เพราะไม่อยากจะเชื่อว่าคนหล่อขนาดนี้จะไปทำงานแบบนั้นได้ “โฮสต์ที่หมายถึง ...อ่า?” “ใช่ โฮสต์ที่เป็นเหมือนเพื่อนกินเหล้านะแหละ..แบบต้องไปดูแลไปเอนเตอร์เทนคนที่ซื้อตัวเองไป..เรียกง่ายๆ ว่าเหมือนเด็กดริ้งแหละ สรุปที่พูดไปนี่แกจะเข้าใจงี้?” คำถามของเพื่อนทำเอาเอิงเอยยิ้มแห้ง ๆ เธอพอรู้อยู่บ้างเรื่องโฮสต์ แต่ไม่เคยสนใจหรือมีข้อมูลเรื่องพวกนี้ในหัวเลย วัน ๆ อยู่แต่บ้านแต่งนิยายกับอ่านนิยายได้ทั้งวันทั้งคืน ส่วนเพื่อนสาวก็มาหาเป็นครั้งคราว ถามว่าเคยเหงาไหม ก็ไม่ได้เหงาสักเท่าไหร่ วัน ๆ ก็ดูซีรี่ส์แต่งนิยายหรืออ่านการ์ตูนแป๊บ ๆ ก็หมดไปหนึ่งวันแล้ว “แกฉันอยากไปดูหน้าเจย์ตัวเป็น ๆ อะ” “แต่ที่นั่นมันเป็นบาร์โฮสต์เกย์เลยนะ แกจะไปเหรอ?” เอิงเอยพยักหน้าทำตาปริบ ๆ ถามได้เธออยากไหม อยากไปสิ อยากไปเจอผู้ชายที่ตรงไทป์ใจจะขาด “เค ได้เลยงั้นก็ไปแต่งตัวกัน”