สองวันต่อมา
“ป่านนี้ยัยเด็กนั่นจะเป็นยังไงบ้างวะ” เจย์เอ่ยขึ้นกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับจ้องมองมือถือที่ยังอยู่หน้าโปรไฟล์ของเอิงเอย เขาจ้องไปยังรูปของเอิงเอยที่ฉีกยิ้มกว้างอยากจะโทรไปถามว่าเป็นยังไงบ้างแต่ก็ไม่กล้า แถมเอิงเอยก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ ทั้งในไอจีและโซเชี่ยลต่าง ๆ
ติ้ง~
เสียงแจ้งเตือนข้อความดึงขึ้นเจย์รีบเปิดดูทันทีเพราะคิดว่าอาจจะเป็นการแจ้งเตือนของเอิงเอย แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่และมันเป็นข้อความของเมย่าที่หายหน้าหายตาไปนานซึ่งเขาเองก็ไม่ได้ทักไปหาเลยเพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องของเอิงเอย
MEYA : เจย์ได้ข่าวว่าติดโควิดเป็นยังไงบ้างเมย่าเป็นห่วงนะ
JAY : ก็ดีขึ้นแล้วครับ
เขาพิมพ์ตอบกลับไปก่อนจะล้มตัวลงนอนอย่างเบื่อหน่าย
MEYA : ส่งรูปภาพ เจย์มองดูรูปสุดสยิวที่เมย่าส่งมาให้ปกติเขาจะอ่อนไหวและมีอารมณ์กับรูปของเมย่าที่ส่งมาอ่อยเสมอแต่วันนี้เขาได้แต่ดูและถอนหายใจออกมาแค่นั้น
MEYA : ทำ
