เมื่อเจย์เห็นเอิงเอยเดินมาถึง เขาเลยเก็บมือถือลงทันทีเมื่อเขามองเอิงเอยที่ขึ้นรถพร้อมยื่นขวดน้ำส้มให้เขาด้วยรอยยิ้ม
“ทานสักหน่อยสิคะจิบแต่ไวน์ พี่เจย์อาจจะฝืดคอ” เจย์พยักหน้ารับเบาๆ เพราะตอนนี้เขากำลังฝืดคออยู่จริงๆ เขาเปิดขวดน้ำพร้อมดื่มไปกว่าครึ่งและเก็บมันไว้ก่อนจะขับรถไปส่งเอิงเอยที่บ้านซึ่งไม่ได้ห่างจากร้านที่ทานอาหารมาเท่าไหร่ใช้เวลาขับรถประมาณสิบห้านาที รถหรูก็มาจอดที่หน้าบ้านของเอิงเอย
“พี่เจย์เป็นอะไรรึเปล่าคะ?” เอิงเอยถามขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของเจย์ดูไม่ดีมาสักพักแล้วเจย์ใช้มือลูบหน้าตัวเองก่อนจะเอ่ยขึ้น
อยู่ ๆ เจย์ก็รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมา ลำคอแห้งผากจนต้องยกขวดน้ำส้มที่รับมาจากเอิงเอยก่อนหน้านี้จนหมด แต่ทว่าความร้อนกลับไม่ได้หายไปเลย จนอยากเอาน้ำเย็น ๆ ราด
“พี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหม”
“ได้ค่ะ” เอิงเอยเอ่ยบอกก่อนจะเปิดประตูเปิดไฟในบ้านและชี้ทางเดินไปห้องน้ำ เจย์รีบเข้าไปทันที
