T-Brutal รักร้ายนายจอมโหด | 8

2323 Words

เช้าวันต่อมา ติ๊งต๊อง! ติ๊งต๊อง! เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเสียงดัง ปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่ที่ฉันไม่ได้รู้สึกสดชื่นเลยสักนิดเดียว เพราะฉันตื่นขึ้นมาด้วยสภาพที่ร่างกายบอบซ้ำ เหนื่อยล้า และอ่อนเพลียไปหมด และก็ไม่ใช่แค่ร่างกายเท่านั้นที่บอบซ้ำ หัวใจของฉันก็บอบซ้ำด้วยเช่นกัน ศักดิ์ศรีทุกอย่างมันถูกย่ำยีและเหยียบย่ำไปจนหมดแล้ว ไม่เหลืออะไรเลย ฉันต้องกลายเป็นที่รองรับอารมณ์ใคร่ของผู้ชายคนนั้น ซึ่งมันไม่ต่างจากผู้หญิงขายตัวหรือโสเภณีเลยสักนิด! ชีวิตของฉัน... มันน่าตลกสิ้นดี!! ฉันเหลือบตาไปมองตรงที่นอนข้าง ๆ ที่ตอนนี้ไม่มีคนที่ปู้ยี่ปู้ยำฉันเมื่อคืนนอนอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าเขากลับไปตั้งแต่ตอนไหน เพราะฉันหลับไปหลังจากที่เขายอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระแล้ว แต่ก็ดีแล้วล่ะที่เขากลับไป เพราะฉันไม่ได้อยากจะตื่นขึ้นมาเจอเขาในตอนเช้าบนเตียงนอนด้วยกันสักเท่าไหร่ เวลาต่อมา “เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมสีหน้าดูไม่ค่อยโอเคเลย?” แฟนหนุ่มของฉันเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าอันอิดโรยของฉัน “ไม่มีอะไรหรอก เค้าโอเค” ฉันพยายามฝืนยิ้มส่งให้เขาไป ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและฉันโอเคดี ทั้ง ๆ ที่มันไม่ใช่ “แน่ใจนะ?” “แน่ใจสิ เค้าแค่ยังไม่ตื่นเต็มตาเฉย ๆ อ่ะ แฮะ ๆๆ” ฉันว่าพลางขำแห้ง ๆ “โอเคครับ แวะกินอะไรก่อนไหม?” “แวะกินข้าวต้มหน้ามอได้ไหม เราไม่ได้กินข้าวต้มตอนเช้าที่ร้านนั้นด้วยกันมานานแล้ว” “ได้สิ” “ปืนดูผอมลงนะ” “เค้าผอมลงเหรอ? เค้าว่าเค้าก็เหมือนเดิมนะ” “หน้าดูซูบผอมลงอ่ะ” “งั้นเหรอ” เขายกมือขึ้นมาลูบใบหน้าคมคายของตัวเองด้วยสีหน้าดูกังวลขึ้น เมื่อฉันทักไปแบบนั้น “ปืนต้องกินเยอะ ๆ นะ เค้ารู้ว่าปืนเหนื่อยแต่ก็ต้องกินข้าวบ้าง” “รับทราบครับผม” ‘ปืน’ คือชื่อแฟนของฉันเองค่ะ เราคบกันมาได้ 3 เดือนแล้ว ปืนเป็นแฟนที่น่ารักมาก ใส่ใจทุกอย่างเกี่ยวกับฉัน แม้เราจะไม่ได้เจอกัน แต่ปืนก็มักจะโทรมาหาหรือส่งไลน์มาแชตพูดคุยกับฉันอยู่เสมอ อีกอย่างปืนเป็นประเภทที่ไม่ห้ามฉันเวลาแต่งตัวโป๊ หรือไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน เขาให้อิสระฉันเต็มที่ นั่นจึงทำให้ฉันแคร์ความรู้สึกของเขามาก ๆ และถึงแม้ฉันจะเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูงและถือว่าแซ่บพอตัว แต่พออยู่กับปืนทีไรฉันก็มักจะชอบเผลอทำตัวน่ารักใส ๆ แบ๊ว ๆ ออดอ้อนปืนบ้างในบางครั้ง “ช่วงนี้เกรซเรียนหนักไหม?” ปืนถามฉันขึ้นหลังจากที่เราสองคนมาถึงร้านข้าวต้มหน้ามอแล้ว “ก็ไม่หนักนะ สบาย ๆ” “ช่วงนี้ปืนยุ่งไปหน่อยนะ ยังไงก็อย่าน้อยใจปืนล่ะ” “ไม่น้อยใจหรอกค่าา” ฉันกับปืนถือว่านิสัยแตกต่างกันมาก หลายคนที่รู้ว่าเราสองคนคบกันต่างก็ตั้งข้อสงสัยและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเราเข้ากันได้จริง ๆ เหรอ เพราะพวกเขาไม่อยากจะเชื่อ ฉันกับปืนคบกันด้วยความเข้าใจมาก ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นคนแรง ๆ มั่นใจในตัวเองสูง ส่วนปืนจะเป็นแนวเฮฮา ขี้เล่นเล็กน้อย และเอาใจเก่งมาก ๆ แต่ก็สามารถเข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ “อ้าวเกรซ” “อ้าวมะนาว แกมากินข้าวต้มด้วยเหรอ?” “อืม อยากกินอ่ะ” มะนาวที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านนั่งลงข้างฉัน “นั่งด้วยนะ” “นั่งเลย ๆ” “ขอบใจจ้ะ” มะนาวยิ้มตาหยีให้ฉัน ก่อนจะหันไปทักทายปืน “หวัดดีปืน” “หวัดดีมะนาว” “มากันนานหรือยังเหรอ?” มะนาวถามฉัน “เพิ่งมาอ่ะ แล้วแกมาคนเดียวเหรอ ปกติเห็นมาเรียนพร้อมปลาวาฬ” “วันนี้ปลาวาฬตื่นสายอ่ะ เราก็เลยมาก่อน” “แปลว่ามันกำลังรีบแต่งตัว?” “ใช่ ๆ” “ดีจริง ๆ ยัยวาฬเอ๊ย!” ฉันบ่นพลางส่ายหัวไปมาให้เพื่อนตัวดีที่ชอบมาเรียนแบบเส้นยาแดงผ่าแปด “ฮ่า ๆๆ อ้อ ตอนบ่ายเกรซไปไหนหรือเปล่า?” “ทำไมเหรอ?” “เราว่าจะชวนไปร้านคาเฟ่ที่ไปกันเมื่อวานซืนอ่ะ” “คงไม่ได้อ่ะ พอดีตอนบ่ายกะว่าจะไปดูหนังกับปืน” “อ้าวเหรอ งั้นไม่เป็นไรหรอก ๆ” มะนาวทำหน้าจ๋อยคล้ายเสียดายเล็กน้อย “ไว้วันหลังนะแก” “โอเคจ้า” มะนาวยิ้มบาง ๆ ให้ฉัน ก่อนจะหันไปพูดกับปืน “วันหลังถ้าปืนว่าง ๆ ก็ไปนั่งเล่นที่คาเฟ่ด้วยกันได้นะ” “ได้สิ” เราสามคนนั่งกินข้าวต้มด้วยกัน พอกินเสร็จก็รีบไปเข้าเรียนทันทีเพราะกลัวว่าจะเข้าเรียนสาย หลังจากที่เรียนคาบเช้าเสร็จ ปืนก็มารับฉันที่คณะ แล้วเราสองคนก็มาที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อหาอะไรกินตอนเที่ยงและดูหนังต่อ “เค้าแวะดูเสื้อผ้าร้านนี้ก่อนได้ป่ะ?” ฉันกระตุกแขนถามปืนเมื่อเดินผ่านร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดัง “ได้สิ” ปืนยิ้มเอ็นดูให้ฉันแล้วผายมือให้ฉันเดินนำเข้าไปในร้าน ฉันจึงยกยิ้มอย่างพอใจ แฟนฉันนี่น่ารักจริง ๆ ตามใจฉันทุกอย่างเลย “ตัวนี้สวยอ่ะว่าป่ะ?” ฉันถือชุดเทียบกับตัวเองให้ปืนดู “สวย ๆ เหมาะกับเกรซดีนะ” “จริงอ่ะ ซื้อดีไหมนะ” “ซื้อดิ เดี๋ยวปืนจ่ายให้” “ทำไมน่ารัก” “ก็เค้าเป็นแฟนเกรซ ก็ต้องพร้อมเปย์ให้เกรซอยู่แล้ว” “น่ารักที่สุด” ฉันยืนยิ้มร่าอย่างชื่นชมให้แฟนตัวเองที่เอาใจฉันได้ดีมาก “ติณว่าตัวนี้เหมาะกับมีนาไหมคะ?” ชื่อคุ้นหูของผู้ชายที่ผู้หญิงคนหนึ่งเรียกเมื่อกี้ ทำให้ฉันต้องรีบหันไปมองต้นเสียงทันที ก่อนจะเห็นติณและผู้หญิงหน้าตาสะสวยและหุ่นดีนมโตกำลังยืนเลือกเสื้อผ้ากันอยู่ โดยที่ติณยืนหันหลังให้ฉัน แม้เขายืนหันหลังให้ฉัน แต่ฉันกลับจำรูปร่างลักษณะของเขาได้ดี “อืม” เสียงติณครางตอบผู้หญิงคนนั้นไปคล้ายไม่ค่อยเต็มใจจะตอบนัก “แต่มีนาว่าตัวนี้สวยกว่านะคะ ติณว่าไงคะ?” ผู้หญิงคนนั้นหยิบอีกชุดขึ้นมาเปรียบเทียบกัน “อืม” “ตัวนี้ก็สวยนะคะ แต่อีกตัวก็สวย มีนาควรเอาตัวไหนดีคะ ติณช่วยเลือกหน่อย” “ตัวไหนก็ได้ แล้วแต่เธอ!” เสียงติณดูหงุดหงิดเล็กน้อยที่ผู้หญิงคนนั้นลังเลในการเลือกเสื้อผ้า “งั้นตัวนี้ละกันเนอะ” ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าเจื่อน ก่อนจะฝืนยิ้มในวินาทีต่อมา “มีอะไรเหรอเกรซ?” ปืนสะกิดถามฉันที่เอาแต่มองสองคนนั้นแบบไม่วางตา “ปะ..เปล่า” ฉันสะดุ้งเล็กน้อย แล้วพูดตอบปืนไปแบบตะกุกตะกัก “รู้จักเหรอ?” “ไม่นะ ๆ แค่มองเฉย ๆ ผู้หญิงคนนั้นสวยดี” “อ้อ” ปืนมองตามสายตาฉันไปที่ผู้หญิงคนนั้น ก่อนจะละสายตามามองฉันพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ “ตกลงเกรซจะเอาตัวนี้เลยไหม เดี๋ยวปืนเอาไปจ่ายเงินให้” “ไม่เอาแล้วดีกว่า” ฉันเปลี่ยนใจที่จะไม่เอาชุดที่อยากได้ เพราะคิดว่าถ้าหากฉันเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์จะต้องได้ปะหน้ากับติณอย่างแน่นอน และเขาก็จะรู้ว่าแฟนของฉันคือ ‘ปืน’ “อ้าว ทำไมอ่ะ?” “เค้าหิวอ่ะ ไปซื้อตั๋วหนังแล้วไปหาอะไรกินกันเถอะ” “อ้าว เอางั้นก็ได้” ปืนเอาชุดไปแขวนไว้ที่เดิมให้ฉัน แล้วพาฉันเดินออกมาจากร้านเสื้อผ้าร้านนั้น แต่สิ่งที่ฉันคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นเมื่อ... “เดี๋ยว!” เสียงที่ฉันไม่อยากได้ยินเอ่ยเรียกขึ้น ทำให้ฝีเท้าทั้งสองคู่ของฉันและปืนหยุดชะงักอย่างพร้อมเพรียงกัน เราสองคนหันไปมองต้นเสียงพร้อมกัน ก็เห็นว่าติณยืนส่งยิ้มมุมปากมาให้เราสองคน “ไอ้ติณ!” ปืนเอ่ยเรียกติณออกมาอย่างตกใจปนดีใจ “ไงไอ้ปืน!” ติณทักทายปืนกลับมาด้วยท่าทีสนิทสนม ทำเอาฉันยืนงงเป็นไก่ตาแตก เมื่อรู้ว่าทั้งสองคนรู้จักกัน มันคงไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดใช่ไหม!? “เป็นไงบ้างวะ ไม่ได้เจอกันนานเลย” ปืนเดินตรงเข้าไปหาติณ “กูสบายดี” ติณเหล่ตามองฉันเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจปืน “แล้วมึงอ่ะ?” “กูก็สบายดี แต่ช่วงนี้เรียนหนักหน่อย” “เหรอวะ” “เออ ช่วงนี้ทำโปรเจกต์ใหญ่ ไม่ค่อยว่างเลยว่ะ เนี่ยกูเพิ่งมีเวลามากินข้าวกับดูหนังกับแฟน” ปืนบอกติณแล้วหันมาหาฉัน ฉันจึงค่อย ๆ ก้าวเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างปืน “แฟนมึงเหรอวะ?” ติณตีหน้าซื่อทำหน้าแปลกใจ ทำเหมือนไม่เคยเจอหรือรู้จักกับฉันมาก่อน “ใช่ แฟนกูเองชื่อเกรซ อ้อเกรซ นี่ไอ้ติณเพื่อนสมัยมัธยมฯ ของปืนเอง” ปืนแนะนำฉันกับติณให้รู้จักกัน โดยที่ไม่รู้เลยว่าฉันกับติณไม่จำเป็นต้องแนะนำให้รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ “หวัดดี” ติณแกล้งทำเป็นทักทายฉัน แต่รอยยิ้มมุมปากและแววตาของเขากลับดูร้ายกาจและเจ้าเล่ห์เอามาก ๆ จนฉันหวั่นใจกลัวว่าเขาจะทำอะไรบ้า ๆ “หวัดดี” ฉันทำเป็นทักทายติณกลับไป พลางฝืนยิ้มให้เล็กน้อย พยายามทำตัวไม่ให้ดูมีพิรุธและไม่ให้ปืนสงสัยมากที่สุด “ว่าแต่มึงมาซื้อของกับใครเหรอ?” ปืนถามติณ “ก็...” “ติณ! ทำไมไม่รอมีนาเลยละคะ” เสียงแว้ดของผู้หญิงคนเดียวกับที่ฉันเห็นว่ากำลังยืนเลือกชุดกับติณเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหยุดยืนข้างติณด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “เจอคนสนิท” ติณกดเสียงต่ำอย่างข่มอารมณ์ตอบผู้หญิงคนนั้นไป “อะ..อ้อ หวัดดีค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติทันทีเมื่อเห็นฉันกับปืน “ครับ” ปืนตอบ แต่ฉันแค่พยักหน้าให้เล็กน้อย เอาจริง ดูยังไงก็รู้ว่ายัยนี่กำลังคีฟลุคตัวเองอยู่ ทั้ง ๆ ที่ฉันว่ามันไม่น่าจะทันแล้วนะ “ชื่อมีนานะคะ กำลังดูใจกับติณอยู่” เธอแนะนำตัวเองเสร็จสรรพอย่างภาคภูมิใจ ทั้ง ๆ ที่ติณดูไม่ได้ยินดีเลยสักนิด เขาแค่ยืนทำหน้านิ่ง ๆ และดูไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ “ผมปืน เป็นเพื่อนไอ้ติณสมัยมัธยมฯ ส่วนนี่แฟนผมชื่อเกรซครับ” ปืนแนะนำตัวเองและฉันกับผู้หญิงที่ชื่อมีนาไป “อ้อ เพื่อนติณนี่เอง ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” มีนายิ้มหวานให้ปืนและฉัน “ครับ แล้วนี่มึงจะไปไหนต่อเหรอไอ้ติณ?” “ไม่รู้สิ” ติณลอยหน้าลอยตาตอบปืน แต่ก็มักจะเหล่ตามองฉันอยู่เรื่อยด้วยสายตาที่ดูไม่พอใจสักเท่าไหร่ เพราะฉันพอจะดูออกค่ะ “เอ่อ งั้นขอตัวก่อนนะคะ” ฉันตัดบทสนทนาขึ้น เพราะไม่อยากอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจแบบนี้สักเท่าไหร่ รีบไปดีกว่า คุยกันนานคงไม่ดีสักเท่าไหร่ ปืนหันมามองหน้าฉันแบบงง ๆ ฉันจึงจับแขนปืนเพื่อสื่อให้เขารู้ว่าฉันอยากไปเต็มแก่แล้ว “ไปกันเถอะปืน” “อ๋อ” ปืนทำท่าเหมือนเพิ่งจะนึกออกว่าก่อนหน้านี้ฉันชวนเขาไปซื้อตั๋วหนังและไปหาอะไรกิน “เดี๋ยวกูต้องพาแฟนไปซื้อตั๋วหนังกับหาไรกินก่อนนะไอ้ติณ ยังไงก็ไว้เจอกันนะเว้ย” “อืม” ติณพยักหน้าให้ปืน ก่อนจะมองมาที่ฉันพลางเหยียดยิ้มร้ายส่งให้เมื่อปืนหันหน้าไปคุยกับมีนา “ผมกับแฟนไปก่อนนะครับ” “ค่ะ” มีนายิ้มหวานให้พวกฉัน แล้วฉันกับปืนก็ผละเดินออกมาจากสองคนนั้น “ปืนกับติณสนิทกันมากเหรอ?” ฉันเอ่ยถามปืนขึ้นในตอนที่เรากำลังนั่งรออาหารมาเสิร์ฟ “ก็พอประมาณนะ อยู่กลุ่มเดียวกัน แต่ไอ้ติณมันจะสนิทกับอีธานมากกว่า เพราะพวกมันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก” “อ้อ” “มีไรหรือเปล่า?” ปืนเลิกคิ้วถาม “เปล่าหรอก ไม่เคยเห็นปืนเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเพื่อนสมัยมัธยมฯ เลยน่ะ” “ฮ่า ๆๆ งั้นเหรอ วันหลังเดี๋ยวเค้าต้องเล่าวีรกรรมสมัยเรียนมัธยมฯ เกี่ยวกับเค้าและเพื่อนให้เกรซฟังบ้างซะแล้วล่ะ” “มีวีรกรรมด้วยเหรอ?” “เยอะแยะเลย ฮ่า ๆๆ” “อาหารมาเสิร์ฟแล้วค่ะ” ขณะที่เราสองคนกำลังพูดคุยกันอย่างออกรส พนักงานก็เดินเข้ามาเสิร์ฟอาหารให้ ทำให้สายตาและความสนใจของเราสองคนเบี่ยงเบนไปที่อาหารแทน “น่ากินจัง” ฉันมองอาหารบนโต๊ะอย่างตื่นตาตื่นใจ ปกติฉันเป็นห่วงหุ่นตัวเองมากนะเพราะกลัวอ้วน แต่วันนี้มาเดตกับแฟนทั้งที เรื่องหุ่นเอาไว้ก่อนละกัน “กินเยอะ ๆ นะ” ปืนยิ้มให้ฉันอย่างเอ็นดู ก่อนที่เราสองคนจะลงมือกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย และพอเราสองคนกินอาหารเสร็จก็พากันเข้ามานั่งดูหนังในโรงหนังต่อ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more