รักเลือกแล้ว

“คิดเงินด้วยครับ” เสียงลูกค้าในร้านดังขึ้นก่อนร่างบางที่กำลังเก็บโต๊ะอยู่จะต้องวางมือและเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อหยิบบิล “ทั้งหมดสองร้อยห้าสิบบาทค่ะ” เสียงใสของพนักงานสาวสวยที่เรียกความสนใจของลูกค้าหนุ่มได้ไม่น้อยพูดขึ้นพร้อมกับยื่นบิลให้ “ไม่ต้องทอนครับ” ชายหนุ่มวัยทำงานแต่งตัวดูดียื่นเงินใส่ถาดให้หญิงสาวสามร้อยบาทด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณค่ะ” ฝัน หรือ พาฝัน ก้มหัวให้ลูกค้าก่อนจะหมุนตัวเพื่อเอาเงินไปให้เจ้าของร้านที่มักจะประจำอยู่ที่เครื่องเก็บเงิน “เป็นฝันนี่ดีจริงๆ นะ ได้ทิปวันหนึ่งมากกว่าค่าแรงซะอีก” เสียงหยอกล้อเอ่ยขึ้นอย่างไม่จริงจัง เพราะตั้งแต่รับสาวน้อยคนนี้เข้ามาทำงานที่ร้านก็เรียกลูกค้าหนุ่มๆ เข้าร้านได้ไม่น้อยเลย “พี่เค้กอย่าแซวสิคะ” พาฝันพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะกลับไปทำงานของตัวเองเช่นเคย กริ๊ง! เสียงกระดิ่งประตูร้านดังขึ้นพร้อมกับลูกค้าหนุ่มนักศึกษารูปหล่อที่เดินเข้ามา “นั่งสบายยินดีต้อนรับค่ะ” เสียงใสของพนักงานเอ่ยทักทายลูกค้าขึ้นอย่างไม่เบาไม่ดัง เพื่อเป็นการต้อนรับแต่ก็ไม่เป็นการขับไล่ “ลูกค้าประจำของพี่มาแล้วฝัน” เสียงเจ้าของร้านเอ่ยแซวลูกน้องสาวขึ้นทำให้พาฝันที่เก็บแก้วและจานขนมหันไปมอง “รอแป๊บหนึ่งนะคะ” พาฝันพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะหมุนตัวเอาจานและแก้วไปยื่นให้กับพนักงานอีกคนที่อยู่หลังเคาน์เตอร์ “เหนื่อยไหม” คุณ หรือ เดชคุณ เอ่ยถามพาฝันออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม “ไม่หรอกค่ะ ชินแล้ว” พาฝันตอบกลับออกไปด้วยรอยยิ้ม เพราะคนตรงหน้าคือรุ่นพี่ในคณะและเป็นพี่รหัสที่เธอสนิทพอสมควร “พี่เอากาแฟเย็นแก้วหนึ่ง” “กินเหมือนเดิมไม่เบื่อเหรอคะ” พาฝันถามออกไปอย่างไม่จริงจัง “ไม่เบื่อ เพราะพี่ไม่เคยเบื่ออะไรง่ายๆ” เดชคุณตอบกลับออกมาแทบไม่ต้องคิด แต่สายตาเขาไม่ได้สื่อถึงกาแฟแต่อย่างใด เพราะเขากำลังจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ปิดบังความรู้สึก “งั้นรอสักครู่นะคะ” พาฝันเองก็ไม่ได้โง่ที่ไม่รู้ว่าเดชคุณคิดยังไงกับเธอ แต่ที่เธอต้องทำเป็นไม่รู้แบบนี้เพราะเธอยังอยากให้มั่นใจกว่า และที่สำคัญ... กริ๊ง! เสียงประตูร้านดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับหญิงสาวนักศึกษาที่แต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาพอดีตัวและกระโปรงตัวสั้นรองเท้าส้นสูงกระเป๋าแบรนด์เนมบ่งบอกฐานะของเธอได้อย่างดี “พี่คุณ บังเอิญจังเลยนะคะ” เสียงใสของ ฐา หรือ คริษฐา ดังขึ้นพร้อมกับร่างบางรีบก้าวเข้ามานั่งเก้าอี้ข้างๆ เดชคุณโดยไม่ขออนุญาตเขาเลยสักคำ และแน่นอนว่ามันไม่มีความบังเอิญอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เพราะทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอตามเขามา และเธอก็รู้ดีที่สุดว่าเดชคุณจะต้องมาร้านนี้เกือบทุกวัน “.....” เดชคุณไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยิ้มให้เล็กน้อยเป็นการทักทายรุ่นน้องในคณะเท่านั้น “กาแฟค่ะ” พาฝันที่เห็นลูกค้าคนใหม่ก็แทบไม่อยากเข้ามาเสิร์ฟ แต่เพราะหน้าที่ของเธอและความเคยชินกับเรื่องนี้มันเลยทำให้เธอเลือกเดินเข้ามาเสิร์ฟตามปกติ “ฉันเอาอเมริกาโน่เย็นหวานน้อย!” แล้วคริษฐาก็สั่งพาฝันขึ้นด้วยน้ำเสียงห้วนๆ อย่างไม่เป็นมิตร “ได้ค่ะ” แม้จะอายุเท่ากันกับคนสั่ง แต่เพราะตอนนี้เธอเป็นพนักงานและคนตรงหน้าก็เป็นลูกค้าเธอจึงต้องตอบรับออกไปอย่างมีมารยาทก่อนจะหมุนตัวกลับไปสั่งเมนู พาฝันจัดการเสิร์ฟให้ลูกค้าคนอื่นๆ ที่มาก่อนหน้านี้และกลับไปเอาแก้วล่าสุดที่เธอรับออร์เดอร์มาเอาไปเสิร์ฟทันที “ชักช้า!” คริษฐาเอ่ยขึ้นอย่างไม่ชอบใจ แต่เพราะว่าเธออยู่ต่อหน้าเดชคุณทำให้เธอไม่กล้ามากพอที่จะทำตัวไม่ดีไปกว่านี้ “ขอโทษค่ะ” พาฝันไม่ได้อยากมีเรื่องระหว่างทำงานอยู่แล้วจึงตัดปัญหาขึ้นแล้วกลับไปทำหน้าที่ตัวเอง และนี่ก็คือปัญหาใหญ่ที่ทำให้ความสัมพันธ์ของพาฝันและเดชคุณที่ยังไม่พัฒนาไปมากกว่าพี่น้อง เพราะคริษฐานั้นชอบเดชคุณมาก มากพอที่เดชคุณไม่เคยรู้เลยว่าลับหลังเดชคุณนั้น คริษฐาหาเรื่องพาฝันแค่ไหน