Chapter : 20
คำพูดนั้นแม้จะหยาบกร้าน แต่กลับแฝงไปด้วยน้ำเสียงตำหนิที่ไม่จริงจังนัก ราวกับคนพูดเองก็ไม่ได้โกรธลูกสาวถึงขั้นนั้น แต่เป็นความเข้าใจที่น่าหงุดหงิดเสียมากกว่า
กริชญ์เพียงยิ้มบาง ๆ เพื่อรักษามารยาท เขารู้ดีว่าเจ้าสัวเองคงรู้สึกผิดไม่น้อยที่เผลอลั่นไกปืนใส่การณ์ แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็ตาม “ผมเข้าใจครับ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้...”กริชญ์กล่าวพลางมองตาอีกฝ่าย “และจากนี้เจ้าของที่นี่จะเป็นผมแล้ว ไม่ใช่พี่การณ์ เพราะงั้น ถ้ามีปัญหาอะไรในอนาคต ขอให้ติดต่อผมโดยตรงนะครับ...”
เจ้าสัวพยักหน้ารับด้วยสีหน้าผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย ขณะที่กริชญ์เสริมด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง “ส่วนเรื่องที่ว่า ‘เกิดอุบัติเหตุยิงกัน’ นั้น ผมจะถือเสียว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะครับ แลกเปลี่ยนกับ...”
หลังจากนั้น ทั้งคู่ยังคุยกันอีกเล็กน้อย กริชญ์พยายามปรับอารมณ์ของอีกฝ่ายให้ดีขึ้น พร้อมพูดถึงแผนการปรับปรุงผับ
