บทนำ
367 Words
บทนำ
“นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่มึงรบเร้าขอให้มึงมีหลานให้เขานี่ แล้วก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วยที่เขาจะหาคนมาอุ้มบุญให้ แต่ทำไมครั้งนี้มึงถึงดูหนักใจจังวะ”
“จานิน”
“รุ่นน้องในคณะที่เคยหักอกมึงสมัยเรียน ทำไมเหรอ?”
“….”
“น—นี่มึงอย่าบอกนะว่าคนที่จะมาอุ้มบุญให้ครั้งนี้เป็นเขาน่ะ”
“อืม” หลังพยักหน้าตอบรับเสร็จ ชินกรก็ถอนหายใจออกมาทันที เมื่อเจ้าตัวกำลังนึกไปถึงใบหน้าของจานินรุ่นน้องร่วมคณะที่เขาเคยตกหลุมรัก
โดยอีกฝ่ายก็เป็นคนแรกที่สอนให้เขาได้รู้จักความผิดหวังและอาการอกหักมันเป็นเช่นไร
“แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ… มึงก็ปฏิบัติตัวกับเขาเหมือนอย่างคนอื่น ๆ ก็ได้นี่ ไม่เห็นจะต้องมานั่งหน้าเครียดแบบนี้เลย” เดชพูดต่อ เนื่องจากว่านี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่ของชินกรพยายามจะหาคนอุ้มบุญมาให้ เพียงเพราะเธอเห็นว่าชินกรไม่มีแฟนจริง ๆ จัง ๆ เสียที
“….”
“หรือว่ามึงยังรักเขาอยู่?” เดชตัดสินใจถามต่อ เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทนิ่งไป ทั้งที่โดยปกติแล้วชินกรไม่ใช่คนที่จะมานั่งหนักใจเช่นนี้ เวลาที่แม่ของเจ้าตัวหาคนมาอุ้มบุญให้เพราะเธออยากมีหลานเต็มแก่
“ไม่มีทาง” ชินกรที่ได้ยินเพื่อนถามเช่นนั้นรีบตอบกลับทันที ก่อนจะเริ่มร่ายยาว “เวลามันก็ผ่านมาห้าหกปีแล้วนะ ถ้ากูยังรักเขาอยู่มันก็เกินไปแหละมั้ง ไม่ได้รู้สึกผูกพันขนาดนั้น”
“งั้นก็ดีแล้ว ถ้ามึงไม่ได้รักเขาแล้ว…มันก็ดี” เดชว่า แล้วในหลังจากนั้นความเงียบก็เข้าปกคลุมทั้งคู่ หลังชินกรกำลังดำดิ่งอยู่ในความคิดของตัวเอง และกำลังคาดหวังว่าตลอดทั้งสามเดือนที่อยู่ร่วมกันนี้ ทุกอย่างมันจะเป็นไปอย่างราบรื่น
เหมือนอย่างคนก่อน ๆ ที่เสนอหน้ามารับอุ้มบุญให้แม่ของเขา
- Writer
