เวลาผ่านมาแล้วเกือบ 2 ชั่วโมงหลังจากมะลิเดินตามในหัวราชสีห์อยู่ในสวนต้อยๆเธอไม่บ่นปิดปากสักคำว่าเหนื่อยว่าร้อนไม่ว่านายหัวจะถามอะไรหรือชี้อะไรให้เธอดูเธอก็มักทำตัวอยากรู้อยากเห็นอยู่เสมอตามประสาเด็กวัยรุ่นที่กำลังอยากเรียนรู้สำหรับมะลิแล้วมันสนุกมากถึงแม้สวนทุเรียนนี้เธอจะไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยนักในบางส่วนบางพื้นที่นายหัวก็ไม่อนุญาตให้เธอได้เข้ามาส่วนมากเธอจะอยู่แต่บ้านคนงานหรือปัจจุบันนี้เธอได้ย้ายขึ้นมาอยู่กับนายหัวแล้วเรียกได้ว่าจะอยู่แต่บ้านเป็นแม่บ้านระดับ VIP ไปแล้ว
"มะลิไปกลับบ้านกันเถอะเสร็จงานแล้ว"
"จ้านายหัว"
มะลิเดินตรงไปที่ท้ายกระบะเพื่อจะปีนขึ้นไปจับรถจักรยานของเธอเธอจะนั่งท้ายกระบะกลับไปที่บ้านเธอไม่กล้าขึ้นนั่งหน้ารถของนายหัวเพราะกลัวเบาะจะเปื้อนรถ 4 ประตูใหม่กริ๊บ
"มะลิมึงทำอะไรน่ะ"
"มะลิจะขึ้นไปนั่งท้ายกระบะไงจ๊ะ"
"แล้วใครบอกมือให้ขึ้นไปนั่งท้ายกระบะ"
"ไม่มีใครบอกจ้ะม
