ตรวนรักราชสีห์

ย้ายเรือน

มะลิที่ตอนนี้ได้จัดการดูแลนายหัวของเธอเป็นอย่างดีแต่ด้วยตอนนี้เวลาล่วงเลยไป 4 ทุ่มกว่าแล้วมะลิเธอเริ่มจะเมื่อยจากการนวดคนตัวโตที่นวดเท่าไหร่ก็ไม่หายเมื่อยสักทีมะลิเริ่มจะงอแงบ้างแล้ว

"นายหัวจ๊ะยังไม่หายเมื่อยอีกหรอจ๊ะ"

"ทำไมมึงเบื่อจะนวดกูแล้วหรือไง"

"ใครบอกว่าเบื่อเหรอจ๊ะแค่ตอนนี้มือมะลิไหม้ไปหมดแล้วจ้า"

"มะลินวดในหัวมาจะ 3-4 ชั่วโมงแล้วนะจ๊ะ"

"เออกูรู้แล้วมึงนี่ก็ขี้บ่นเหมือนกันนะเนี่ย"

"ไหนมึงลองเล่าให้กูฟังเรื่องโรงเรียนซิมึงอยากจะเรียนคณะอะไรมึงดูไว้หรือยัง"

"มะลิว่ามะลิจะเรียนคอมพิวเตอร์ธุรกิจเวลาเรียนจบมาจะได้มาช่วยงานนายหัวได้จ้ะ"

"แล้วโรงเรียนที่มึงว่าเนี่ยกูไม่อนุญาตให้มึงไปนอนหอเด็ดขาดนะกูจะไปรับไปส่งมึงเองทุกวันมึงตกลงไหม"

"ตกลงสิจ๊ะแต่ในหัวรับส่งทุกวันในหัวจะเหนื่อยมากเลยนะจ๊ะเพราะตารางเรียนมันน่าจะเลิกไม่เหมือนกันในแต่ละวันจ้ะ"

"เออกูรู้แล้วกูก็เคยเรียนมาอยู่หรอกนะ"

"มะลิก็แค่อธิบายให้ฟังเฉยๆเองจ้ะ"

"แล้วชุดนักศึกษากับอุปกรณ์การเรียนมึงจะไปซื้อวันไหน"

"เดี๋ยวมะลิขอดูใบสมัครเรียนมหาวิทยาลัยก่อนนะจ๊ะว่าที่ไหนรับมะลิแล้วบ้าง"

"เออก็ดีแล้วปิดเทอมนี้ก็พักผ่อนให้เต็มที่เปิดเทอมจะได้ไปมหาลัยแบบสดชื่น"

"ขอบคุณจ้านายหัวเดี๋ยวนวดอีกสักแป๊บนึงมึงก็ไปได้แล้วจะได้ไปนอน"

"ต่อไปนี้มึงไม่ต้องไปนอนที่เรียนคนงานแล้วนะพรุ่งนี้มึงย้ายมานอนที่บ้านหลังใหญ่เลย"

"บ้านหลังใหญ่รอเจ้านายหัว"

"เออก็มีอยู่หลังเดียวที่กูอยู่ตอนนี้นี่แหละมันจะหลังไหนล่ะ"

"มึงย้ายมาอยู่ตรงห้องด้านล่างห้องกูเนี่ยเวลาไปโรงเรียนกูจะได้รับส่งสะดวกมึงจะได้ไม่ต้องปั่นจักรยานไปมาด้วยเช้าจะได้ทำกับข้าวให้กูกินได้ง่ายๆ"

"ได้จ้ะนายหัวเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเก็บของมา"

ราชสีห์ที่ได้ออกคำสั่งกับร่างบางตรงหน้าว่าให้เธอนั้นเก็บของออกมาจากเรือนของคนงานเพราะนับวันเขาเห็นแล้วว่าเธอยิ่งโตเป็นสาวคนงานมากมายตอนนี้ก็เริ่มเพิ่มมากขึ้นเขากลัวว่าจะดูแลร่างบางได้ไม่ดีพอ เขาจึงตัดสินใจให้ร่างบางย้ายมาอยู่ใกล้ๆเขาซะเลยจะได้อยู่ภายใต้สายตาเขาตลอด 24 ชั่วโมงมันดีทั้งต่อเขาและเธอเวลาเธอไปโรงเรียนเขาก็จะได้ส่งเธอได้สะดวกด้วย

"เธอมะลิมึงเดินไปที่ปลายเตียงซิมีถุง 2 ถุงใหญ่ๆมึงหยิบมา"

มะลิที่ลุกพรึบทำตามคำสั่งอย่างไม่รีรอเธอโดนตรงไปที่ปลายเตียงทันทีและหยิบถุง 2 ถุงชูขึ้นมาแล้วหันไปถามนายหัวว่า

"2 ถุงนี้เหรอจ๊ะนายหัว"

"เออ 2 ถุงนั่นแหละของมึง"

"ของฉันเหรอจ๊ะ"

"เออกูซื้อมาให้มึงของมึงนั่นแหละสีชมพูขนาดนั้นกูคงจะใส่หรอกมั้ง มึงลองเปิดดูสิ"

สองมือเล็กๆค่อยๆเปิดดูในถุงแววตาเป็นประกายดีใจแต่สิ่งที่เธอตกใจคือสีเสื้อที่ในหัวซื้อมาดีที่ยังมีสีขาวปนมาด้วยสีชมพูหวานแหววขนาดนี้เธอจะใส่เข้าไปได้ยังไงเธอไม่กลายเป็นเสื้อลอยได้หรือไงนะ

"นายหัวสวยมากเลยจ้ะขอบคุณนะจ๊ะ"

"อีกถุงนึงก็ของมึงเปิดดูสิ"

"ว้าวกางเกงเหรอจ๊ะแล้วในหัวรู้ได้ไงว่าฉันใส่ไซส์ไหนเนี่ยซื้อมาถูกใจหรือเปล่าจ๊ะ"

"เออกูก็เดาๆเอาน่ะมึงไปลองเปลี่ยนมาให้กูดูซิ"

"เปลี่ยนเลยหรอจ๊ะ"

"ก็เปลี่ยนเลยน่ะสิกูจะได้รู้ว่ามึงใส่สวยไม่สวยหรือว่าใส่ได้ไม่ได้เผื่อรอบหน้ากูไปตลาดจะได้ซื้อให้มึงใหม่"

ร่างบางค่อยๆเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำเดินออกมาให้นายหัวดู

"ในหัวจ๊ะใส่ได้พอดีเลยจ้ะ"

กางเกงยีนส์ที่เขาสั่งให้ยาวถึงเข่าพอร่างบางใสด้วยสะโพกใหญ่โตของเธอนั้นมันรั้งกางเกงขึ้นไปทำให้สั้นขึ้นไปนิดหน่อยแต่ก็ดีกว่ากางเกงตัวเดิมส่วนเสื้อที่เขาสั่งนั้นเธอใส่สีชมพูออกมามันดูน่ารักดี

"น่ารักไหมจ๊ะแต่สีชมพูฉันเหมือนอีกาคาบพริกไหมเนี่ยดูสิจ๊ะนายหัว"

"ไม่เหมือนหรอกน่ารักจะตาย"

"มึงหัดใส่กระโปรงกับเขาบ้างก็ดีนะ"

"ก็มาลีไม่เคยใส่นะจ๊ะแถมปั่นจักรยานก็ไม่สะดวกด้วยมาลีไม่ค่อยอยากใส่สักเท่าไหร่นอกจากชุดนักศึกษาก็ไม่เคยคิดจะใส่กระโปรงเลยจ้ะ"

"มะลิมึงเป็นเด็กผู้หญิงนะมึงใส่บ้างก็ได้กูไม่ว่ามึงหรอก"

"ไว้รอบหน้ามะลิจะใส่กระโปรงมาให้นายหัวดูนะจ๊ะ"

"เออมึงนวดเสร็จแล้วก็ไปเถอะเดี๋ยวกูจะนอนแล้ว"

"นายหัวขอบคุณสำหรับเสื้อผ้านะจ๊ะ"

สองมือเล็กๆประนมว่ายไปที่อกของนายหัวราวกับเทิดทูนบูชาเขามะลิเธอดีใจที่นายหัวเมตตาเอ็นดูเธอถึงเพียงนี้ มะลิหลังจากที่นวดในหัวเสร็จเรียบร้อยจนหลับไปเธอได้เดินย่องลงมาเงียบๆราวกับกลัวสิงโตตัวใหญ่จะตื่นเธอนั้นเก็บข้าวของอย่างไว ตอนนี้เธอปั่นจักรยานตรงกับมาที่ห้องของเธอแทนที่เธอจะได้หลับกลับกลายเป็นว่าเธอต้องมานั่งเก็บของใส่ตะกร้าผ้าเพราะนายหัวมีคำสั่งให้เธอนั้นย้ายขึ้นไปนอนที่ตึกใหญ่ห้องด้านล่างติดกับเขา

"นายหัวนะ นายหัวไม่รู้จะย้ายมะลิไปทำไม"

ขณะที่มะลินั่งเก็บของอยู่ในห้องเก็บไปบ่นไปนั้นชมพูที่เดินผ่านมาเห็นจึงแวะเข้าไปถามมะลิด้วยความสงสัยว่าเธอกำลังจะเก็บของไปที่ใดกัน

"อ้าวมะลินั้นเธอกำลังเก็บของจะไปไหน"

"มะลิเก็บของพรุ่งนี้จะต้องย้ายไปเรือนใหญ่จ้ะ"

"ย้ายไปหมายความว่ายังไง"

"นายหัวให้มะลิไปอยู่ที่เรือนโน้นเลยจ้ะเพราะว่านายหัวบอกว่าจะได้รับส่งมะลิเวลาไปโรงเรียนได้สะดวกจ้ะ"

"ชมพูที่ได้ยินมะลิพูดเจ๊แจ้วถึงนายหัวในหัวใจเธอนั้นแอบอิจฉามะลิอย่างมากมายเพราะเธอเองก็อยากจะขึ้นเป็นคุณนายของนายหัวใจแทบขาดแต่เขาไม่เคยเหลียวแลเธอเลยมะลิจึงได้แจ้งเก็บอาการไว้เท่านั้น"

"แล้วเธอไม่โต้แย้งในหัวหน่อยหรอ"

"เธอโตเป็นสาวแล้วไปอยู่อย่างนั้นไม่ดีหรอก"

มะลิที่ได้ยินคำพูดของชมพูก็นึกคิดไปตามที่เธอพูดถามว่ามันจะดีหรือไม่ดีมันไม่ได้อยู่ที่ใครจะตัดสินเพราะทุกอย่างในชีวิตของเธอนายหัวเป็นผู้ดูแลเธอไม่มีสิทธิ์คิดไม่ดีต่อเขาเด็ดขาด

"มะลิจะไปแย้งอะไรนายหัวได้ล่ะจ๊ะนายหัวสั่งยังไงมะลิก็ต้องทำอย่างนั้นมีหวังถ้าแย้งมากๆโดนฆ่าหมกป่าแน่ๆเลยฮ่าๆๆ"

มะลิที่แจ้งพูดกลบเกลื่อนไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดกับชมพูเพราะเธอรู้อยู่แล้วว่ามะลิคิดยังไงกับเธอและคิดยังไงกับนายหัวมาตลอดถึงมะลิจะยังเด็กแต่เธอก็ยังอ่านคนได้

"งั้นก็ตามใจเธอมีอะไรก็บอกแล้วกัน"

"ขอบใจมากนะจ๊ะพี่ชมพู"

"เออๆพี่ไปนอนก่อนละ"

หลังจากชมพูเดินสะบัดก้นจากมะลิไปมะลิก็ได้จ้องมองเพียงแผ่นหลังไวๆของชมพูเท่านั้นเธอมองออกชัดเจนว่าชมพูนั้นไม่ธรรมดาแน่นอนก่อนหน้านี้เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ในหัวถึงไม่ยอมให้ชมพูขึ้นไปรับใช้แม้กระทั่งแตะข้าวของของเขาเอง