2|ไม่อยากผูกมัด NC+

1076 Words

“อื้อ ภาม” เอวสวยยกลอยตามจังหวะลิ้นของรุ่นน้อง สมองขาวโพลนว่างเปล่าเสียวแทบหยุดหายใจ เด็กอะไรโคตรจะร้ายกาจ “เลียนิดเลียหน่อยก็แตกละ แบบนี้จะสนุกได้ไง” คนตัวสูงเคลื่อนตัวออกจากหว่างขาแล้วขยับขึ้นมาทาบทับร่างเปลือยเปล่าของรุ่นพี่สาวเอาไว้ “ร้ายว่ะ พี่จะโดนฟันแล้วทิ้งปะ” “ก็ต้องดูว่าพี่จะทำให้ผมติดใจได้หรือเปล่า” พลอยกระตุกยิ้มไม่คิดว่ารุ่นน้องที่แสนเย็นชาจะร้ายกาจมากขนาดนี้ ภายในใจเริ่มหวั่นแต่ก็ไม่คิดปฏิเสธ จะยอมชนสักตั้ง มาถึงขั้นนี้แล้วจะไม่ยอมปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปอีกแน่นอน “ไม่อยากเชื่อว่าซิง” ปลายนิ้วดันเข้าช่องแคบอย่างช้าๆ เพื่อทดสอบความคับแน่น ผลตอบรับทำให้รุ่นน้องกระตุกยิ้มพอใจพร้อมก้มลงประกบจูบเร่าร้อนรุ่นพี่สาวที่เอาแต่ร้องครางเพราะความเจ็บ “อื้อ” สองแขนยกโอบรอบคอของรุ่นน้องโดยอัตโนมัติ เป็นจูบแลกลิ้นที่ทำให้เธอแทบหยุดหายใจ เหมือนกำลังถูกสั่งสอนให้หลาบจำ เธอกลัวที่ไหนพร้อมฮึดสู้สุดใจอยู่แล้ว เปิดซิงก็แค่ เจ็บ แค่นี้ไม่ตายหรอก แสงไฟในห้องสลัวแต่ก็ยังพอมองเห็นร่างกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามกับอาวุธร้ายที่เพิ่งถูกปลดปล่อยออกมาจากกางเกง ทุกอย่างมันดูสวนทางกันไปหมด ฮอตเนิร์ดที่ถูกต้อง เธอจุ่มได้ตัวตัวซีเคร็ทเหรอนี่ “ไม่ต้องห่วงผมใส่ถุงยางทุกครั้ง” ทุกครั้ง ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่า ของไม่เคยขาด ซองถุงยางที่ถูกฉีกปลิวลงบนพื้น เมื่อสวมใส่เครื่องป้องกันเรียบร้อยเขาก็รีบดันขาทั้งสองข้างของเธอให้แยกจากกันทันที “กลัวเหรอ” เขาถามแล้วก้มหน้าลงมาดูดหน้าอก สลับวนไปมาจนรุ่นพี่สาวเงยหน้าร้องซี๊ดพลางใช้มือกดหัวเขาเบาๆ “ภาม พี่เสียว” “จากนี้ไป คือของจริงแล้วนะ” “อื้อ” เขาไม่เคยปรานี ดันลำรักที่ห่ออุ้มด้วยเครื่องป้องกันเข้าไปรวดเดียวโดยไม่ยึกยักให้เธอได้เตรียมใจเลยสักนิด “เจ็บ” “ผมจะรีบทำ พี่มองหน้าผม” เขาไม่รอ รีบรวบมือทั้งสองข้างของเธอขึ้นเหนือหัวแล้วกดลงบนที่นอน ขยับเอวช้าๆ และเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ “อื้อ ภะ ภาม” “อ่า ของซิงแม่งโคตรฟิต” ปึก ปึก ปึก ฤทธิ์ยาที่ว่าแน่ยังแพ้ความทรมานของการโดนเปิดซิง นานหลายนาทีที่ความอุ่นร้อนผลุบเข้าออกช่องคลอดของเธอ ความทรมานยังไม่จางหายไปง่ายๆ เพราะความใหญ่เกินขนาดของรุ่นน้องที่ทำให้ส่วนนั้นของเธอทั้งเจ็บแล้วก็แสบเอามากๆ “อ๊ะ อ๊ะ” “จะเสร็จ” ปึก ปึก ปึก “อื้อ” สองมือยกขาทั้งสองข้างของเธอขึ้นพาดบ่าแล้วโหมกระแทกความเป็นชายใส่ย้ำๆ “อ่า เสียวฉิบหาย” พลอยหลับตาปี๋สองมือจิกแน่นลงบนผ้าปูทันทีเมื่อถูกปล่อยเป็นเป็นอิสระ ความรู้สึกตอนนี้ทั้งจุกแล้วก็เจ็บ “ภาม พี่ไม่ไหวแล้ว” เขาปล่อยขาทั้งสองข้างของเธอลงแล้วก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากสวยที่กำลังกัดแน่นจนมีเลือดไหลซึมออกมา “ผมจะเสร็จแล้ว อ่า” ขยับไม่กี่ครั้งก็เกร็งกระตุกทิ้งตัวนอนทับไปบนตัวพี่สาวที่หอบหายใจใกล้หมดแรง “แทบตาย ทำไมตอนใกล้เสร็จไม่กระแทกพี่ให้ตายไปเลยล่ะ” เธอเอ่ยเสียงหอบออกแนวประชด “แน่ใจว่าอยากให้ทำแบบนั้น ผมกลัวพี่จะช็อกคาเตียงก็เลยเบาหรอก” กับผู้หญิงคนอื่นไม่มีทางที่เขาจะทำแบบนี้เด็ดขาด “จะช็อกตั้งแต่โดนแทงละ โคตรเจ็บ ใจร้ายจัง” “จะกลับบ้านมั้ย ผมจะไปส่ง” “ได้กันแล้วก็ไล่เลยเหรอ” “จะค้างนี่ ?” “อือ ค้างไม่ได้เหรอก็เราได้กันแล้วนี่” “พี่จริงจังเหรอ” พลัก ! พลอยใช้สองมือดันร่างสูงที่อยู่บนตัวออกห่าง ทำให้ภามต้องรีบถอนแก่นกายออกด้วยทันที “ยอมขนาดนี้คิดว่าไง” “ผู้หญิงที่เข้าหาผมก็ยอมแบบนี้ทุกคน ผมไม่ได้บังคับพี่นะ” ยอมรับว่าโกรธแต่ก็เป็นเพราะตัวเองที่หาเรื่องใส่ตัว เจ็บกียังไม่เท่าเจ็บปวดหัวใจจากคำพูดของไอ้หมาเด็กตรงหน้าเลย “อ่อ ที่ปฏิเสธพี่เพราะมีนิสัยฟันแล้วทิ้งนี่เอง ไม่ได้ว่านะ สิทธิ์ของภามนี่ พี่โง่เองแหละ” “ผู้ชายก็แบบนี้แหละ หวังว่าพี่คงไม่โกรธผมหรอกใช่มั้ย” “ถ้าบอกพี่แบบนี้ตั้งแต่แรกพี่จะได้ตัดใจ ไอ้เหตุผลที่อ้างมาก่อนหน้าคืออะไร” เธอโกรธตรงนี้ถ้าพูดให้ชัดว่าแค่อยากได้แค่เซ็กส์ไม่ต้องการผูกมัดตั้งแต่แรกก็จบ “ถ้าพี่อยากลองคบ ก็ได้นะ จะทนผมได้กี่น้ำ” “เหี้ย” ในเมื่อสมองมีแต่เรื่องอย่างว่าไม่คิดมีใจก็ทางใครทางมัน อะไรที่เสียไปแล้วก็เสียไป ไม่คิดเสียดายเลยสักนิด “ด่าอีกก็ได้นะ” ภามเอื้อมหยิบผ้าขนหนูที่พาดอยู่บนเก้าอี้มาพันรอบเอว ยืนมองรุ่นพี่ที่กำลังเร่งแต่งตัวไม่พูดไม่จา พอแต่งตัวเสร็จพลอยก็รีบเดินไปที่ประตู บิดลูกบิดแต่ยังไม่ทันได้หมุนก็ถูกมือหนาดันประตูเอาไว้พร้อมกักตัวเธอเอาไว้ไม่ให้ขยับ “ผมไปส่ง” “ไม่ต้อง” เธอหันมาตอบกลับเสียงแข็ง “เจ็บขนาดนี้ เดินไหวเหรอ” “ไม่ต้องยุ่ง เจ็บไม่เจ็บแล้วยุ่งอะไรด้วย” “แค่ผมไม่อยากผูกมัด ต้องเย็นชาขนาดนี้เลยเหรอ เมื่อกี้ยังอ้อนเก่งอยู่เลย” “หลบไป” “พี่อยากได้ผมเป็นแฟนขนาดนั้นเลยเหรอ” พลอยเบือนหน้าหนี จะอะไรก็ได้แต่ต้องไม่ดูถูกความรู้สึกกันแบบนี้ “ไม่อยากได้แล้ว” “แต่ผมก็จะไปส่ง” “ไม่ต้อง” “พี่ดื้ออีกแล้ว ถ้าไม่ยอมก็อยู่นี่แหละ” พลอยก้มหน้าพิจารณาสภาพของตัวเองแล้วถอนหายใจ ถ้ามันทำให้หลุดพ้นโดยเร็วเธอก็จะยอมเป็นครั้งสุดท้าย “อือ” “รอผมแป๊บ” ----------------------

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more