Sabaha kadar oturup düşünürken uyuya kalmışım. Asya’nın sesiyle olduğum yerde kıpırdandım.
“Alin’imm uyan hadi.” diye dürtükleyip duruyordu.
Ağlamaktan şişmiş gözlerimi açmaya zorlanırken bir sabır çektim. Yataktan kalkıp, ayaklarımı aşağı sallandırdım. Asya’nın gördüğü manzara hiç hoşuna gitmemiş olacak ki söylenmeye başladı.
“Alin sen salak mısın? Ağlamak ne onu pişman edeceksin!” dedi. Neyine pişman edecektim sanki dün her şeyi bitiren ben olmuştum.
“Asya ben ayrıldım ya hani. Neye pişman edeceğim?” diye sordum. Asya alnına elini vurdu.
“Sen cidden olmamışsın Alin. Uğraşmaya çalışmayanda oydu. Şimdi güzelce hazırlanıp odadan çıkıyorsun ve kahvaltıya gideceğiz. 1 saat sonra ders var.” dedi. Tamam anlamında kafamı salladım. Dolaptan beyaz crop ve kot şortumu çıkarttı. “Hafif bir
