Çocuklardan uzaklaştığım gibi annemi aradım. Tabi çok kıymetli annemin benden daha önemli işleri olduğu için cevap vermedi.
Olanları kısa bir şekilde anlatan, kampta kalmak istemediğimi söylediğim bir mesaj attım. Tabi kalmam gerektiği hakkında kesin ve net bir şekilde cevap verince hiçbir şey yapamadım.
Hava kararmaya başlamıştı evin önüne tekrar geldim. Deniz bankta oturmuş beni görünce kollarını açtı ve bekledi. Gidip ona sarıldım. Uzun bir süre ikimizde konuşmadık. Biraz sakinleşince;
“Annem izin vermiyor dönmeme” dedim. Deniz daha çok sarılmıştı.
“Gitmene gerek yok güzelim… bu saatten sonra yanından ayrılan Deniz’i sevsinler” dedi.
Bırakmazdı bırakmasına ama ben duyduklarımı, gördüklerimi hazmedemiyordum. Karnımın acıktığını daha yeni yeni fark etmeye başladım
“Yemek saati geçti
