ตอนที่ 40 เผลอใจ
และแล้วในที่สุดทั้งสองก็เดินทางมาถึงที่หมาย มันคือเกาะที่เต็มไปด้วยหอยมุขซึ่งเป็นสิ่งที่ช่วยสร้างสมดุลให้แก่ท้องทะเล
“ลงได้ไหม” ทาคาชิถามพรางปรายตามองคนตัวเล็กที่กำลังก้าวขาลงจากเรืออย่างระมัดระวัง เรือค่อนข้างสูงแต่ขาของเธอนั้นสั้นยิ่งกว่าอะไร
“ฮึบ อ้ะ! ” มิเกลกระโดดลงมาจากเรือส่งผลให้ก้นจ้ำม้ำลงบนพื้นทราย ทาคาชิปรายตามองอยู่ครู่หนึ่งก่อนหัวเราะในลำคอ
ช่วยไม่ได้นะ รู้ว่าขาสั้นแต่ไม่ยอมขอความช่วยเหลือจากเขา
มิเกลรีบหยัดการลุกขึ้นพรางปัดทรายออกจากกางเกง ทาคาชิจึงพาหญิงสาวตรงดิ่งเข้าไปยังเกาะ บนเกาะแห่งนี้มีบ้านพักของลูกน้องอยู่ประมาณสองสามหลัง แม้ลูกน้องของทาคาชิจะไม่ได้เยอะเหมือนเกาะนั้น แต่ชายหนุ่มเองก็ให้ความสำคัญแก่เกาะนี้เหมือนกัน เพราะไม่อยากให้ใครเข้ามาทำลายสิ่งล้ำค่าของทะเล
“คุณนี่ก็แปลกเนาะ ที่ดีๆมีให้อยู่แต่กลับไม่อยู่ชอบอยู่เกาะซะงั้น”
“ฉันไม่ได้ชอบอยู่เกา
