Unrealistic Touch

Chapter 2: DISCONNECTED

“OKAY class, we will be having a group activity today. But before that, I’d like to ask, is everyone has stable internet connections?” wika ng Prof nila Sevi. This is the beginning of his last term in college.

Hindi nakikinig si Sevi bagkus ay tumitingin siya ng mga pictures sa Pinterest ng mga lalaking may abs, malaki ang katawan, maputi at medyo hairy ang body bilang gawin niyang inspiration upang mabumbalik ang great and pleasurable spirit niya sa pag-aaral.  Sa sobrang busy sa kasalukuyang ginagawa, siya lang ang hindi nakapag-raise hand sa klase, akala tuloy ng guro ay wala siyang stable internet connection.

“I believe Mr. Gray does not have stable internet connection. Siya lang ang hindi nakapag-raise hand over 30 students.” Ang salitang ito ang nagpanumbalik sa kaniyang katauhan na nagsisimulang tumakas sa kasalukuyang realidad.

Agad niyang binuksan ang mic niya upang makapagsalita, “hello, Ms. Sebastian, sorry for not raising my hand, medyo nag-putol-putol po kasi ang lines niyo kanina after you said the group project. After that, hindi ko na po narinig ang huli niyong sinabi. Thank you!”

“Okay. Then, answer it now. Do you…”

“Yes, ma’am, I do have. Thank you!” Sevi turned off his microphone after stating his self-made reason. He does not like so much talk. Wala siyang pake kung cold ang first impression sa kaniya ng prof niya. The professor started to discuss the introduction of the topic. Sevi, again, went to Pinterest to search for some inspirational photos.

‘Kailan kaya ako magkakaroon ng jowable na ganito ang lips at body? Hayst. If ever man, okay na sa akin Lord ang two hours of sleep every month. Lalaban na ang mga systems ko sa body no’n!’ nangangarap nitong saad habang nakatingin sa picture ng isa na namang ideal man na mukhang Diyos sa Greek Mythology, ngunit hindi niya namalayan na naka-open pala ang mic niya at narinig ng klase ang sinabi niya.

“What are you saying Mr. Gay? It seems that you are not on the same page as we do!” The professor started to be irritable because of the attitude of Sevi. Their group chat begun to explode with lots of funny chats thrown at Sevi. Parang mga bata.

‘Shet! Hindi ko pala na-turn off ang mic ko! Shuta. Land, eat me now, please! Sa iyong sa iyo ako ngayon at wala kang pagtutol na makukuha sa akin!’ sa isip-isip niya. Gusto na niyang lumubog sa sobrang kahihiyan. Pahamak talaga ang bibig niya dahil kung ano-anong salita ang lumabas paminsan na hindi niya inaasahan.

Dahil sa pagkahiya ay hindi na siya nakapagsalita. Nag-type nalang siya sa message section ng paumahin sa guro.

“Next time that you’ll speak always make it sure that your microphone is off. Btw, let go back to the topic. We just have 20 minutes left for the introduction before I discuss your group project.”

This time, Sevi sets aside his wildest imaginations, and decided to listen all hears to what his prof is discussing.

‘Ang aga-aga naman, may group project na agad ang lola mo! Paano kaya kami mag-collaborate niyan, hindi naman kami nagkikita personally? Hmmm… baka nga later on ay ipaliwanag ni ma’am ang gagawin.’

-------------------               

“YOU are being disconnected from the meeting...”

Nang makita ni Sevi ang reminder na ito na nag-pop up sa window niya ay nag-init ng todo ang kan’yang sintido. Sino ba naman kasi ang hindi mawawala sa mood, nag-didiscuss ang prof niya tungkol sa group project nila tapos ay nawala siya sa meeting ng ganoon kabilis.

"Harsh!!! Kung imbiyerna naman talaga sa iyo ang sitwasyon! I need to find signal!" sigaw nito habang nagpapapadyak pa. Kinuha niya ang laptop niya at mabilis na lumabas ng kuwarto. Sa hagdan, nakasalubong niya ang katulong, si Cynthia.

“Hey bebe Sevi, anong problema? Bakit po parang mainit ang ulo niyo?”  tanong si Cynthia. May bibit siyang  meryenda para kay Sevi. Dadalhan sana ang alaga ngunit nakasalubong niya itong mukhang hindi maganda ang timpla ng mukha.

“I do need to find signal yaya. Later nalang ang mag-eat niyan!” Muli ay pinagpatuloy ni Sevi ang paglalakad. “Kung bet mo ay ikaw nalang ang kumain niyan. Hindi ako magagalit promise, basta pati tray ay i-eat mo ha? Just kidding!” pambibiro pa nitong dagdag.  Lumabas siya ng bahay at nag-ikot-ikot  tangkang maghanap ng signal.

Pumunta siya malapit sa pampang, nagbaka sakali na roon ang kuta ng mga internet connection sa Pinas ngunit nabigo siya. Sunod, nag-try siyang tumuntong sa dalawang patong na upuan ngunit nang tignan niya ang lappy niya, ganoon pa rin katulad ng kanina, connecting. Sinubukan naman niyang umakyat sa puno, ngunit lumipas ang oras kasabay din nito ng pasensya niya. Nothing happened. Wala na siyang maisip na way kung hindi mag-ask ng tulong sa tatay niya. Binaba niya saglit sa maliit na table ang dalang lappy. He dialed the number of his father. For the first try, he failed, hence he chose to try and try until the called has answered.

“Tay, I have a very big problem right now! I am losing a signal! Can you call the technician for me? Huhu. We’re having a virtual class ih."

"Ano ba anak? Pumunta ka lang diyan, nag-English-English ka na! Ahh…”

"Eh... dad, you know that I need to practice this language to get a better and a highy paying job a year from now!"

"Hmmm... oh, ano ba ang nangyari bakit ka nawalan ng signal?... Rodel! Come and f**k meeee! Hindi pa tayo tapos. Ayaw nabibitin ng petchay ko! Baka matuyuan ito ng wetfalls, sige ka! Please Darling! My garterized petchay wants more of you!”

May biglang sumingit sa pag-uusap ng mag-ama sa cellphone, si Camille.

"What's that dad!? You're making my sibling all over again and again!? Hayst, eh kahit anong try niyo naman, nothing happened! Feeling ko talaga ay baog iyang si tita. Baka walang tama ang...."

"Babalik ako sandali, Sevi. Tatapusin lang namin ito. Bye, anak." Pinatay ni Rodel ang linya niya. Wala nang nagawa si Sevi kung hindi mag-decide na bumalik nalang sa loob ng bahay. Nang madako ang paningin niya katabing bahay nila, may nakita siyang maputing tao sa nakadungaw bintana at nakatingin sa kaniya; lalaki ito, at guwapo ang itsura.

Nagkatitigan sila nang ilang minuto. Naawat lang, nang mapangisi ang lalaki sa kaniya at kumaway pa. Matapos, nagpabebe si Sevi at imbis na ngumiti pabalik ay inirapan lang niya ang lalaki.

'Itchuserang lalaki na iyon. Feeling close. Pero sandali, parang masarap siya?' sa isip-isip niya. Napakagat labi nalang siya at ngumiti habang naglalaro ang malandi at malikot na imahinasyon.

Dahil sa nawalan siya ng internet connection, hindi siya makapag-online class. Tiyak na absent siya sa two subjects nila this day. Hindi na niya lang inisip iyon dahil nakakita naman siya ng Angel. Bumalik na siya sa kuwarto niya. Nakita niya roon sa study table ang meryenda na dinala ni Cynthia.

Matapos kumain, biglang nakaramdam ng antok si Sevi. He fell asleep and interrupted dahil sa magkakasunod na katok sa pintuan.

"Bebe Sevi, ito na ang gagawa ng internet…"