คาเตอร์ค่อย ๆ จับมือเธอรวบขึ้นเหนือศีรษะและใช้มืออีกข้างแกะขาเธอออกก่อนที่เขาจะหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมปิดร่างเธอไว้มิดจนไม่เห็นแม้กระทั่งศีรษะก่อนจะรีบเดินออกจากห้องนี้ไป เอวาเปิดผ้าห่มออกช้า ๆ แล้วมองไปยังบานประตูที่เปิดทิ้งไว้ ร่างสูงเดินวนไป วนมา เขาพยายามสกัดกลั้นอารมณ์ของตัวเองอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบน้ำกิน จนทุกอย่างเริ่มสงบลง เขาจึงเดินวนกลับมาดูเธออีกครั้งก็เห็นว่าเธอนั้นเข้าสู่ห้วงนิทราไปเรียบร้อยแล้ว
สองเดือนต่อมา...
ตอนนี้พวกเราเรียนจบปีสามแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของการมาเรียน พอคิดถึงเรื่องนี้ เอวาก็ถอนหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า
“เฮ้อ! ปีสี่ฉันต้องย้ายไปอยู่กับเขาแล้วสินะ” เธอหลุดพูดออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา
“อยู่กับใคร เป็นอะไรของแก บ่นอะไรอยู่ได้คนเดียว” มาเฟียหันไปถามเอวา
“ปะ... เปล่า”
“ปิดเทอมนี้พวกแกไปไหน” เสียงของเขียนฝันถามขึ้นเมื่อเห็นเพ
