Message | MOM
Mom: เตอร์ วันนี้อย่าลืมไปรับน้องมาทานข้าวที่บ้านนะลูก
Carter: ครับแม่
Mom: แล้วอย่าทำหน้าดุน้องนักนะ พูดจากับน้องดี ๆ น้องออกจะอ่อนโยน บอบบาง ทะนุถนอมน้องหน่อยนะลูกอย่าทำให้น้องกลัว
‘เหอะ ๆ กลัว? อ่อนโยน? อย่างงั้นเหรอ ยายตัวแสบนั่นช่างห่างไกลจากคำนั้นซะจริง ๆ’ ผมรู้สึกอยากหัวเราะออกมาดัง ๆ ครั้งแรกเมื่อได้ยินประโยคนี้ และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่แทรกเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันของผมหลังจากที่มีเธอมาเป็นคู่หมั้น
ผมขับรถรับส่งเด็กนั่นมาสองปีกว่าจากมหาวิทยาลัยปีหนึ่งนี่ปีสามแล้ว ผมยังต้องรับส่งเหมือนพ่อส่งลูกไปเรียนอยู่เลย ไม่รู้ผมไปฆ่าคนขับแท็กซี่จากชาติปางไหนตายมา ทุกวันนี้ถึงต้องมาชดใช้กรรมด้วยการขับรถรับส่งเด็กไปโรงเรียน ในวัยยี่สิบเจ็ดแบบนี้
Western University
ตอนนี้ฉันเป็นนักศึกษาปีสามอีกแค่ปีเดียวก็สิ้นสุดสถานภาพนักศึกษาแล้ว ฉันเรียนคณะวิศวะฯ ฉันมีเพื่อนสนิทในมหา
