เมื่อกับข้าวของคาเตอร์มาถึง เอวาก็มานั่งแจมร่วมกินไปกับเขาอีกรอบ
“นี่เธอเป็นตัวอะไรมาเกิดกันแน่”
“ชิ วาไม่คิดเลยว่าพี่เตอร์จะปากแจ๋วแบบนี้” เธอพูดพร้อมกับแย่งตักอาหารจากเขามากิน แต่ทันใดนั้นเองเสียงโทรศัพท์เธอก็ดังขึ้นมา
(ฮัลโหลสวัสดีค่ะ)
“สวัสดีครับ คุณชญาดาหรือเปล่าครับ”
“ค่ะใช่ค่ะ” เมื่อคาเตอร์ได้ยินเสียงผู้ชายเล็ดลอดออกมาก็วางช้อนลงทันทีแล้วจ้องมองไปที่ใบหน้าของคนตัวเล็ก
“คือมีกล่องพัสดุขนาดใหญ่ที่ถูกส่งเข้ามาจากต่างประเทศ ระบุว่าเป็นเครื่องเพชรหนึ่งร้อยกะรัตพร้อมกับเงินสดประมาณห้าแสนดอลลาร์ ทางเราเลยอยากจะขอเรียกเก็บค่าขนส่งและภาษีกับคุณก่อนจะจัดการเดินเรื่องต่อครับ”
“ขนส่งเหรอคะ อืมม เครื่องเพชรกี่กะรัตนะคะ”
“หนึ่งร้อยกะรัตครับ”
“หนึ่งร้อยกะรัต” เอวาทวนคำพูดตามคนปลายสายเบา ๆ
“ครับ”
“งั้นช่วยส่งรถส้มนะคะ แล้วเรียกเก็บปลายทางค่ะ” ตู๊ดด เธอพูดจบก็กดตัดสายวางไปทันทีพร
