แทนไทนั่งเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ มองเจที่กำลังจัดการกับโค้ดที่ผิดแปลกจนเสร็จเรียบร้อยด้วยความคล่องแคล่ว ทุกการเคลื่อนไหวของเธอเต็มไปด้วยสมาธิ ดวงตากลมโตที่มองจอคอมพิวเตอร์อย่างตั้งใจทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “เสร็จแล้วค่ะ” เจพูดพร้อมกับเอนตัวกลับพิงเก้าอี้ สีหน้าของเธอดูโล่งใจ แทนไทมองเธอด้วยแววตาพึงพอใจ “ดีมาก” แต่ดูเหมือนเจยังมีบางอย่างในใจ เธอนิ่งไปครู่หนึ่งเหมือนกำลังใช้ความคิด ก่อนจะหันมาสบตากับเขา “พี่แทนคะ…” เธอเรียกเสียงนุ่ม พร้อมกับขยับตัวเล็กน้อยให้หันมาทางเขาเต็มตัว “ว่าไง?” แทนไทตอบกลับเสียงเรียบ แต่ในใจเขาเต็มไปด้วยความสงสัย “พอดีโปรเจกต์ที่ฉันทำอยู่…” เธอเริ่มพูด น้ำเสียงของเธอจริงจัง แต่แฝงไปด้วยความกระตือรือร้น “ฉันเขียนโค้ดป้องกันระบบแบบเรียลไทม์ไว้ ซึ่งมันสามารถตรวจจับและตอบสนองได้ทันทีถ้ามีความพยายามเจาะระบบ” แทนไทเลิกคิ้วเล็กน้อย ฟังเธออย่างสนใจ “พี่สนใจจะใ

