แทนไทนั่งเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ มองเจที่กำลังจัดการกับโค้ดที่ผิดแปลกจนเสร็จเรียบร้อยด้วยความคล่องแคล่ว
ทุกการเคลื่อนไหวของเธอเต็มไปด้วยสมาธิ ดวงตากลมโตที่มองจอคอมพิวเตอร์อย่างตั้งใจทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
“เสร็จแล้วค่ะ” เจพูดพร้อมกับเอนตัวกลับพิงเก้าอี้ สีหน้าของเธอดูโล่งใจ
แทนไทมองเธอด้วยแววตาพึงพอใจ
“ดีมาก”
แต่ดูเหมือนเจยังมีบางอย่างในใจ เธอนิ่งไปครู่หนึ่งเหมือนกำลังใช้ความคิด ก่อนจะหันมาสบตากับเขา
“พี่แทนคะ…” เธอเรียกเสียงนุ่ม พร้อมกับขยับตัวเล็กน้อยให้หันมาทางเขาเต็มตัว
“ว่าไง?” แทนไทตอบกลับเสียงเรียบ แต่ในใจเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
“พอดีโปรเจกต์ที่ฉันทำอยู่…” เธอเริ่มพูด น้ำเสียงของเธอจริงจัง แต่แฝงไปด้วยความกระตือรือร้น
“ฉันเขียนโค้ดป้องกันระบบแบบเรียลไทม์ไว้ ซึ่งมันสามารถตรวจจับและตอบสนองได้ทันทีถ้ามีความพยายามเจาะระบบ”
แทนไทเลิกคิ้วเล็กน้อย ฟังเธออย่างสนใจ
“พี่สนใจจะใ
