MD 5: Love and Lie (1st Generation)

Prologue Love happens unexpectedly... You can't even tell whom will make your heart beat radically.. It may be the person you like... Or maybe the person you hate the most Or the person whom never crossed your mind to be the one. Which one of them would that be? What if your love to that person started everything on lie? Would you still risk your heart? I TAKE a deep breathe and look at the door unit with a heavy heart. Hindi ko alam kung ano'ng dapat kong unang gagawin kapag bumukas ang pinto dahil kinakabahan ako. Right now, I am going to meet my half-brother. Before my Dad died a month ago, he told me that I have a half-brother whose name is Kean Marquez Ramirez. Itinago niya kay Mommy ang tungkol dito hanggang sa mamatay ito dahil ayaw niyang masaktan si Mommy. Anak niya ito noong college pa siya sa ex-girlfriend niya na hindi niya nagawang panagutan dahil wala na siyang pagmamahal sa babae. He already had Mom in his life when his ex-girlfriend told him about the baby. My Dad loves my Mom so much kaya niya nagawang ilihim ito dahil ayaw niyang mawala si Mommy once the truth will reveal. My brother is two years older than me. My father wants me to find him and talk to him dahil wala na akong ibang pamilya maliban dito. My parents were both dead. We're not that rich and I don't even know things about him or even his face. I don't even know kung kilala ba niya ako o may alam siya tungkol sa akin. Sinunod ko lang naman ang sinabi ni Daddy na puntahan ko siya sa address na ibinigay nito kung saan nakatira ang kapatid ko. Sa pangalawang pagkakataon ay huminga muna ako nang malalim bago tuluyang pinindot ang doorbell sa isang condo unit. Ano ba dapat ang una kong sasabihin kapag nakita ko na siya? Biglang bumukas ang pinto, I almost catch my breath when I saw the man standing right in front of me. Napalunok ako at tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Hindi ko mawari kung siya ba ito o hindi. 'Diba dapat makaramdam ako nang tinatawag nilang lukso ng dugo? If he is my half-brother, umaasa ako na sana kahit kaunti ay may similarities kaming dalawa. Well, hindi mo naman minsan malalaman ang bagay na 'yon dahil mayroon din namang magkakapatid na walang similarities sa mukha. "Ahmmm... Hi," nahihiyang bati ko at kumaway. "I... I'm Aila. Y-you're Kean Marquez Ramirez, right?" I already felt intimidated with the guy right in front of me. And when he smiles, pakiramdam ko biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko. "Ahmm, yes," sagot niya. "Bakit?" Nahimas ko ang batok ko at marahang kinagat ang labi ko. "I don't really know what to say and my Dad just died a month ago. Huwag ka sanang mabibigla pero....pero kasi ang sabi ni Dad sa akin you are my half-brother. My...my father is Kent Ramirez," nahihiyang pahayag ko. I expected na magugulat man lang siya o 'di kaya'y may makita man lang akong reaksyon sa mukha niya na kakaiba ngunit wala. Bigla naman akong kinabahan. It's either, alam na niya at hindi niya tanggap o hindi niya pinaniniwalaan ang mga sinasabi ko. "Wa--wala ka man lang bang sasabihin? Any violent reaction, maybe?" nakakunot ang noong tanong ko. He smiled again and opened the door widely. "Why don't we just talk about that inside the house?" nakangiting tanong niya. Kahit ayaw ko man ay kailangan kong sumangyon sa sinabi niya. Ramdam ko na hindi talaga ako komportable sa presensya niya. He is your half-brother, Aila. Put that in your mind, I said to myself. Nagpasalamat ako sa kanya sa pagpapatuloy niya sa akin sa loob ng kanyang bahay. We went to the kitchen. Umupo ako sa pinakamalapit na upuan. "Do you want anything, juice of coffee?" he offered. Napatingin ako sa mga mata niya at pakiramdam ko ay nahihipnotismo ako sa paraan nang pagkakatitig niya. His eyes were brown na baka sa ina nito namana dahil itim na itim ang kulay ng mga mata ni Daddy. "Juice will do," sagot ko. Pakiramdam ko nanunuyo ang lalamunan ko. Tumango siya at nagtungo sa refrigerator. Sinusundan ko ng tingin ang bawat kilos niya. Kumuha siya ng pitcher na may lamang orange juice at nilagyan ang baso. Nag-slice rin siya ng isang pirasong cake at lumapit siya sa akin. Inilapag niya sa harap ko ang pagkain at inumin. Napalunok ako. "Sa-salamat," nahihiyang saad ko. Ngumiti ulit siya sa akin at naupo sa upuang nasa harapan ko. Uminom naman agad ako ng juice. Hindi ko alam na ganito pala kahirap makipagharap sa kapatid na ngayon ko lang nakita at nakilala. "So, tell me about what you said earlier," anito. Inilapag ko naman ang juice na ininom ko at hinarap siya. Nagpakawala ako nang malalim na buntong hininga. "Before our father died, sinabi niya sa akin ang tungkol sa 'yo. Anak ka raw ni Dad kay Clarita Marquez which is my Dad's ex-girlfriend. Ang sabi ni Dad nagkita na raw kayo isang taon nang nakakaraan at alam kong kilala mo na siya. My dad is Kent Ramirez. He died because of leukemia. Pinahanap ka niya sa 'kin kasi may maliit na flower farm kaming pagmamay-ari. Since ikaw na lang ang nag-iisang pamilyang mayroon ako, gusto sana ni Dad na hawakan mo 'yong maliit na negosyo. Hindi naman kasi ako interesado doon at wala akong alam sa... sa mga ganoong bagay. I'm... I'm a journalist. Mag-iisang taon palang ako sa trabaho ko." Naningkit ang mga mata niya dahilan upang mapayuko ako. Kinakabahan ako sa maaaring isagot niya. "So, lumalapit lang kayo sa akin kasi may kailangan kayo?" malamig na tanong niya. Nag-angat naman agad ako ng tingin. "That's not what I mean!" I said defensively. "Ngayon ko lang din naman nalaman na may kapatid ako. I...I mean wala na akong kasama. My parents are both gone. I-ikaw nalang ang natatanging pamilyang mayroon ako. I'm...I'm just hoping that, that if you could at least let me be part of your family since I am your sister." "Okay," biglang sagot niya na ikanagulat ko. "A-are you sure?" hindi makapaniwalang tanong ko. Ngumiti siya sa akin at marahang tumango. "Of course! I'm more than happy to accept you as one of my family," sabi niya na ikinasaya ng damdamin ko. "Since you're my long gone sister, why don't we start knowing each other with a greeting?" Kumunot naman ang noo ko nang dahil sa sinabi niya. Tumayo siya mula sa pagkakaupo at lumapit sa akin. "A-ano'ng ibig mong sabihin?" naguguluhang tanong ko nang hinila niya ako patayo. Ngumiti lang siya ng pilyo at nanlaki ang mga mata ko nang bigla niyang hinawakan ang bewang ko. "It's nice to see you, sister," nakangiting saad niya at bigla niya akong hinila palapit sa kanya. Before I can fully react, I felt his lips touched into mine. Nanlaki naman ang mga mata ko. Pakiramdam ko nanigas ako sa kinatatayuan ko. May...may magkapatid bang naghahalikan? "Sweet," he uttered pagkatapos niya akong halikan at tuluyang binitawan. "Ba-bakit mo g-ginawa 'yon?" I asked flustered. Ramdam na ramdam ko parin ang labi niya sa labi ko kahit na tapos na 'yon. He moved backward and placed both of his hands inside his pocket. Imbis na sagutin ang tanong ko ay ngumiti lang siya sa akin ng pilyo. "Whooooh!" I heard a guy's voice exclaim. Nilingon ko naman ang nagsalita mula sa likuran ko. "Ano'ng nangyayari rito?" nagtatakang tanong ng lalaking kararating lang. Right there, I saw a guy na kahawig ni Daddy, wearing those dark black eyes that resemble my Dad's eyes. "Ilang minuto lang akong nawala may pinapasok ka nang chix dito sa condo ko, Kearl. Ang bilis mo talaga!" nangingiting saad ng lalaki. Naglakad ito papasok ng kusina at inilapag ang plastic na dala-dala nito sa ibabaw ng mesa. Pakiramdam ko nagpanting ang tenga ko sa narinig na pangalang binanggit ng lalaking kadadating lang sa lalaking humalik sa akin. Did I heard it right? He called the guy Kearl and not Kean! Tiningnan ko 'yong lalaking nagpakilalang kapatid ko. Nagkibit-balikat lang siya at ngumiti sa akin. "She told me that she's your sister so I let her in," sagot niya. What the hell?! Mura ko sa utak ko. Kaya pala ang lakas ng loob niyang halikan ako kasi hindi naman pala siya ang Kean na kapatid ko. Such a scheming liar! - ♡lhorxie