one
1325 Words
Intro
"NAY, sige na kwento na ulit paano niyo ako binuo ni tatay"pangungulit ng batang si Thalia sa kanyang ina.
"Ay naku kang bata ka. Hindi ka pa din ba nagsasawa sa kwentong iyan. Nakaisang daang beses ko na sayong nakwento kung paano ka nabuong bata ka"reklamo naman ng ina nitong abala sa paghahalo pagbabayo bg pinipig.
Minamadali na ng ina ang pagbabayo ng pinipig na ilalako niya bukas sa may tabi bg simbahan. Marami rami din ang nagawa na niya. May kalahating sako na ang natatapos niya.
Kailangan niyang makagawa kahit isang sako lang para marami siyang benta bukas.
Sa lunes ay pasukan na, at hanggang ngayon wala pa siyang nabibiling gamit ng anak niyang ai Thalia na papasok na sa ikatlong baitang ngayong taon.
"Sige na po nanay"pamimilit na naman ng bata sa kanyang ina.
Huminto pansumandali ang matanda sa pagbayo at hinilot ang balikat braso at bandang dibdib nito.
Nang makita ito ng batang ai Thalia agad siyang tumayo sa likod ng ina at minasahe ito
"Letse kang bata ka, ayos na sana at minamasahe mo ako. Pero nilalamas mo naman ang susu kong bata ka"reklamo ng ginang ng maramdaman ang kamay ng anak sa kanang dibdib.
"Bakit kasi ang lambot at ang laki ng susu niyo nay ang sarap tuloy hawakan"nakangising tugon ng bata.
Natawa nalang ang ina sa inasal ng anak. Sa sobrang enganyo pa ni Thalia s apaghawak sa dibdib ng ina ipinasok pa niya ang kamay nito upang hawakan ang u***g ng ina.
"Naku, saan ka bang nagmanang bata ka. Hindi naman ako ganito noon sa nanay ko"natatawang reklamo ng ina.
Tumawa naman ang batang si Thalia bago hinarap ang ina at niyakap.
"Siguro po sa tatay kong nangrape sayo, sabi mo po kasi nilamas din ni tatay ang susu niyo noon kaya kayo napahiga"inosenteng turan naman ng batang Thalia.
"Dyaskeng bata ire"galit na sigaw ng ina.
Naghabulan ang dalawa, madalas na ganoon ang mag-ina pero mahal na mahal nila ang isa't isa.
Ang alam ng lahat bunga ng isang panghahalay ang batang si Thalia. Iyon naman kasi ang sinabi ng ina nito ng bumalik siya galing Maynila na buntis.
Maging ang batang si Thalia ay iyon ang alam.
Nagtrabaho kasi bilang isang katulong noon ang ginang sa isang pamilya sa Maynila.
Doon nga nito nakilala ang ama ng kaniyang anak. Ngunit dahil sa estado ng buhay hindi siya napanagutan ng ama ng anak niya. Sa takot na mapagalitan ng magulang pag-uwi ng probinsya pinalabas niyang nagahasa siya sa maynila kaya siya nabuntis na walang ama.
"NANAY!"tangis ng batang si Thalia.
Bigla nalang kasing bumagaak ang ina nito habang nagtitinda ng pinipig sa gilid ng simbahan.
Kasama palagi ng ginang ang kanyang anak sa paglalako at hiwalay silang nagtitinda.
May mga tumulong dito upang daling sa pinakamalapit na ospital ang ginang.
Ibinilin nalang ng batang si Thalia ang kanilang paninda sa mga kasamahan nilang naglalako doon.
"Misis, kailangan niyong sumailalim ng test at kapag napatunayan nating breast cancer nga ang inyong sakit kailangan natin ng gamutan para gumaling kayo"sabi ng doctor sa ginang.
Napangiti naman siya ng mapait sa kanyang sinapit.
"Nay ano po ang breast cancer?"takang tanong naman ng anak nito.
Hinaplos niya ang mukha ng anak niya. Natatakot siyang iwanan ang anak niya. Wala na kasi siyang ibang mapag-iiwanan dito.
Matagal ng patay ang nanay niya, samantalang kamamatay lang ng kanyang ama noong isang taon. Wala naman siyabg kapatid na pag-iiwanan dito.
"Anak, panay kasi ang hawak mo sa susu ko ayan tuloy namaga"pinilit niyang pasayahin ang kanyang boses.
Bumaling siya sa doctor na nasa tabi nilang mag-ina.
"Doc, wala po kasi akong panggastos para sa sinasabi niyo. Ni dito sa pagdadala nila sakin dito baka wala akong ibayad. Tsaka uunahin ko nalang muna ang pag-aaral ng anak ko, pasukan na po kasi ay wala pa kaming nabibiling gamit nitong anak ko"paliwanag niya.
Huminga naman ng malalim ang doctor. Pagkaraan at dumukot ng pera sa kanyang pitaka.
"Heto, ipambili mo ng gamit ng anak mo. Sobra iyan ung iba ibili mo ng gamot mo. Kapag sumakit inuman mo agad ng gamot na pabgtanggal ng kirot. Tiisin mo nalang dahil sobrang sakit niyan lalo na kapag lumala pa"sabi ng doctor bago sila iwanang mag-ina.
"Maraming salamat po"
Makaraan ang ilang sandali lumabas na din sila ng ospital.
Lumipas ang ilang araw, linggo, maging buwan. Palala ng palala ang nararamdaman ng ginang na sakit.
Ramdam din niyang hindi na siya tatagal pa. Kaya naghanap na siya ng mapag-iiwanan niya sa anak niya.
"Nay, anong ginagawa natin dito?"takang tanong ng batang Thalia.
"Anak, sa oras na kunin na ako ni Lord. Dito ka pupunta ha. Aalagaan ka nila dito. Kung suswertihin pa baka may umampon sayo dito. Hindi na kasi kita masasamahan hanggang magdalaga ka"aniya sa anak.
Alam niya di naman siya maiintindihan ng bata pero pinilit pa din niyang ipaliwanag.
Ikinilig lang ng batang Thalia and kanyang uli habang nakatingala sa ina.
Pumasok ang mag-ina sa loob ng bahay ampunan. Agad namang napalagay ang loob ng batang Thalia sa lugar dahil napakaraming bata roon.
Samantala ang ina naman ay tumuloy sa ospisina ng namamahala sa bahay ampunan.
Ipinaliwanag niya sa mga ito kung bakit niya iiwanan dito ang anak niya na agad namang naintindihan ng mga nakaharapan niya.
Ang napagkasunduan nila na kapag siya ay pumabaw na kukunin nila ang anak niya sa araw na mailibing siya.
"Nay, kailan tayo babalik dito?"masayang tanong ng bata sa ina ng sila ay palabas na.
"Ikaw nalang ang babalik dito balang araw anak. Basta anak magpapakabait ka dito ha"bilin ng ina.
Kahit naman murang edad kahit papaano nakakaintindi na ang batang Thalia. Alam niya na isang araw iiwanan siya ng nanay niya.
Pero hindi alam ng bata na mangyayari iyon sa lalong madaling panahon.
"AYOKONG SUMAMA SA INYO"sigaw ng batang Thalia.
Kakalibing lang ng kanyang ina. Nasa sementeryo pa nga siya kasama ang mga tagaDSWD at ang mga namamahala sa bahay ampunan.
Masama ang loob ni Thalia sa ina pero hindi naman niya magawang iwanan ang kanyang ina ng ganoon nalang.
"Pero Thalia, kailangan mong sumama samin. Hindi ka pwedeng maglagi dito aa puntod ng nanay mo. Gusto mo bang maging malungkot ang nanay mo sa pinuntahan niya kasi naiwan ka ditong mag-isa"pangungumbinsi ng isabg tagaDSWD sa bata.
"Natatandaan mo ba noong isang buwan nagpunta kayo doon ng nanay mo sa shelter. Nakita kita noon tuwang tuwa kang makipagpalaro sa mga batang nandoon. Ayaw mo na ba silang makalaro?"sabi naman ng isang tagabahay ampunan.
Magpakaganoon pa man nahirapan talaga silang kumbinsihin ang bata na sumama sa kanila.
Sumama lang ito ng magsimulang umambon.
Naalala kasi niya ang bilin ng kanyang ina sa kanya. Na wag na wag siyabg magpapaulan baka magkasakit siya.
Ilang araw na walang ganang kumain, hindi umiimik at laging nakamukmuk lang sa loob ng kwarto ang batang Thalia.
Kahit na anong kumbinsi nila dito na lumabas at makipaglaro sa mga bata ay hindi nitp pinapansin.
Hanggang isang araw, may isang bagong saltang bata ang dumating sa shelter. Noong una iyak din ito ng iyak tulad niya. Magkatabi lang ang kanilang kama.
Di lumaon naging magkaibigan ang dalawang bata. Si Thalia at si Bebang.
Sa lahat ng iras magkasama ang dalawa. Palibhasa parehas sila ng karanasan.
Ulilang lubos na din si Bebang tulad ni Thalia.
"Hoy, Thalia bumaba ka na dyan"saway ni Bebang sa kaibigan.
Nasa taas ng puno ng mangga si Thalia at kumukuha ng bunga nito.
Nadaanan nilang magkaibigan ang punong hitik sa hubga. Naakit si Thalia na kumuha lang ng isa sana. Kaso naengganyo na siya at naisip na kukuha na siya ng madami at ibebenta na niya.
"Sandali nalang"naiinis naman na sagot ni Thalia sa kaibigan.
"Madali kang yayaman niyan sa ginagawa mo eh"reklamo na naman ni Bebang.
"Un na nga ang gusto ko. Para makaalis na tayo sa bahay ampunan"nakangising sagot ni Thalia dito.
Pero kahit ganoon. Bata pa silang dalawa kaya wala silang ibang mapupuntahan na magkaibigan.
Hanggang sa magdalaga silang dalawa.
..............
- Writer
