Warning:
This chapter contains SPG (18+). Kung hindi ka komportable ay puwede niyong basahin agad ang susunod na chapter.
Mangiyak-ngiyak kong ipinikit ang mga mata ko dahil sa kirot at hapdi na aking nararamdaman. Ramdam ko kasing parang may nahiwa sa ibabang parte ng aking katawan.
“Ang sakit! May tubol na nakabara sa pu.wet? Ganoon na ganoon,” saad ko habang naiiyak. Pagmulat ko ng aking mga mata ay bumungad sa akin ang ekspresiyon niya sa kaniyang mukha na natatawa.
Kinagat niya ang kaniyang ibabang labi at pinunasan ang tumulong luha sa aking mga mata gamit ang kaniyang hinlalaki.
“Ang dami-dami mong puwedeng ihalintulad sa pagmamay-ari ko pero bakit naman tubol?” natatawang tanong nito.
“Para alam mo ang feeling! Ang sakit kasi,” reklamo ko pero ang loko, gumalaw na agad para ibaon nang kaunti.
“Baby, huwag mong pasikipin. Hindi talaga papasok kung ginagawa mo iyan,” sita niya sa akin pero iyak lang ang isinagot ko.
“Masakit nga! Hindi pa ba buo iyong nakapasok?” Umiling siya sa akin at hinaplos ang aking pisngi. Lumamlam ang mga mata niya at nawala ang ngiti sa labi niya nang mapansin kung paano malukot ang aking mukha.
“Do you want me to stop? Kahit huwag na natin gawin or sa susunod na lang at least, mediyo nai-try na natin. Hindi ka na mahihirapan sa susunod,” saad niya pero umiling ako.
“Hindi na. Ngayon na kasi nasimulan na natin, eh! Kung sa susunod pa ay baka mas masakit,” sagot ko kasi naalala kong matagal bago mawala ang hapdi.
“Pero nasasaktan ka, eh,” rason nito pero umiling lang ako at niyakap na lang siya. Isinubsob naman niya ang kaniyang mukha sa aking leeg. Nanatili kami sa ganoong posisyon nang ilang minuto hanggang sa napagpasiyahan niyang ibaon na naman kaya napakalmot ako sa kaniyang likod at kinagat ang kaniyang balikat.
“Sabihin mo kung nasasaktan ka, ha?” bilin nito pero hindi ako umimik hanggang sa bigla siyang gumalaw nang mediyo may kabilisan dahilan para lumabas ang halinghing sa aking labi.
Kaya ko namang magpigil ng boses pero hindi ko alam kung bakit hindi ko magawa. Siguro ay natatamaan niya iyong cervix ko na isa sa sensitive sa aking loob kaya siguro ako maingay.
Sino ba ang hindi mababaliw sa ganoon kung abot na abot niya ang cervix ko? Ang sarap sa pakiramdam na para kang maiihi at mababaliw. Hindi ko alam na ganito pala ang pakiramdam.
Bawat paggalaw niya ay naririnig ko ang mahihina niyang mga mura at malalalim na paghinga. Bumubulong siya sa aking tainga pero hindi ko naiintindihan dahil ang atensiyon ko na lang ngayon ay ang paggalaw niya sa aking loob.
“Daddy, please,” bulong ko at mediyo sinikipan ang aking loob. Musc.le control ang tawag dito sa pagkaaalala ko.
“Ho-ly sh-t! Baby, you're so fuc-king tight! Stop doing that. I might c-um,” nanggigigil na saad nito pero hindi ko siya pinakinggan. Patuloy lang ako sa ginagawa ko hanggang sa lumayo ang kaniyang kalahating katawan sa akin. Sinubukan niyang abutin ang aking leeg upang hawakan ito.
Para akong sina-sakal pero hindi mabigat ang kaniyang kamay. Mas lalo nga akong na-turn on sa ginawa niya lalo pa at kagat-labi siyang nakatingin sa aking mga mata. Mahahalata sa kaniyang mga mata ang pagkinang nito. Marahil ay matagal na niyang gustong gawin sa akin ito, ang paghawak sa aking leeg.
Ilang minuto rin kaming ganoon hanggang sa maabot namin ang dulo. Hingal na hingal siyang hini.mas ang aking harapan gamit ang kaniyang mga maiinit na palad. Ni hindi nga niya tinanggal ang kaniyang pagmamay-ari sa aking loob kaya napahinga ako nang malalim.
“Bili ka ng pills,” saad ko sa kaniya pero tinaasan niya lang ako ng kilay.
“No. Bakit ka naman gagamit ng ganoon?” tanong nito sa akin.
“Hindi pa ako handa. Pasensiya ka na,” mababang saad ko pero kumunot lang ang noo nito.
“You don’t need to apologize. Kung hindi ka pa handa, tatawagin ko iyong pinsan ko para resetahan ka at bigyan ng pills. May emergency pills, hindi ba? Sa loob ng 72 hours ay dapat makainom ka ng apat na pirasong pills then after ng 24 hours yata ay iinom ka ulit ng apat hanggang sa mabuo mo ang walong pills,” saad nito na ikinanganga ko. Hindi ko alam kung paano niya nalaman iyon dahil mangilan-ngilang tao lang ang nakakaalam noon.
“Why? Nagtataka ka ba kung paano ko iyan nalaman? Dahil sa kapatid ko. Nag-aaral kasi siya ng medicine at madalas niyang nasasabi ang mga napag-aralan niya kapag nasa hapag kami. Good thing ay saulo ko pa rin pero nakalimutan ko na kung anong ingredient ng gamot ang titignan sa isang pills bago mo magawa iyong emergency pills but well, may pinsan naman ako kaya siya ang bahala,” mahabang paliwanag nito at bahagya niya pang kinurot ang aking nip.ples kaya may lumabas na halinghing sa aking bibig na ikinangisi niya.
“May balak ka pa bang umisa?” naiinis na saad ko dahil matigas pa rin iyon sa loob ko. Sa pagkaaalala ko ay pagkatapos ng lalaki ay bigla iyong babalik sa dati niyang size pero si Kazimir, hindi.
“Yes. Bibigyan lang kita ng ilang minutong sa pagpapahinga para may lakas kang isigaw ang pangalan ko,” biro nito at kinurot ulit ang aking nip.ples.
“Tama na! Hindi ko na nga kaya, eh. Ilang beses kong naabot iyon kanina dahil hindi mo ako tinantanan,” reklamo ko pero pinaltakan niya lang ng halik ang aking labi bago gumalaw ulit nang sobrang bilis.
Kung kanina ay mediyo mabilis lang, ngayon ay mas mabilis na para bang walang balak tumigil. Hindi ko na malaman kung saan siya humuhugot ng lakas dahil hindi siya nauubusan. Masiyado siyang sabik at natatakot akong pigilan siya dahil kahit anong pigil ko ay gustong-gusto niya pa ring gawin.
Wala na akong nagawa kung hindi magpaubaya dahil gusto ko rin naman. Bahala na kung hindi ko mahugasan nang maayos iyon dahil sa sobrang hapdi. Kung sana ay noon ko pa ginawa ang ganito, baka hindi ako maiiyak sa sobrang hapdi pagkatapos.