"อัณ พี่หยุดไม่ได้แล้ว"
คิมหันต์กระซิบข้างใบหูของอัณณิกาด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความปรารถนา ตอนแรกคิดว่าจะแกล้งเล่น แต่ตอนนี้ไม่แล้ว เขาไม่ปล่อยให้อัณณิกาต่อต้านเขานาน พาตัวเองข้ามโซฟาหลังใหญ่ผลักคนตัวเล็กลงให้นอนราบลง อัณณิกาขัดขืนสุดแรงแต่คนข้างบนแรงเยอะกว่า เขารวบข้อมือของเธอด้วยมือข้างเดียวแล้วกดมันลงวางไว้อยู่เหนือศีรษะ
"คะ...อุ๊บ"
คิมหันต์ประกบปากลงทันทีที่เธออ้าปาก เขาส่งลิ้นเข้าไปสำรวจในปากบาง แล้วค่อยๆ ขบเม้มริมฝีปากปากล่างและบน มือใหญ่อีกข้างค่อยๆ บีบเคล้นเต้าใหญ่ที่ล้นมือ
"แฮก แฮก....อื้อ!"
อัณณิกาหายใจหอบเมื่อเขาถอนจูบออก และครางกระเส่าในลำคอด้วยความเสียวซ่านเมื่อชายที่เป็นพ่อของลูกงับริมฝีปากลงบนยอดอกที่กำลังแข็งเป็นไต
"อ๊ะ!"
อัณณิกาแอ่นอกรับปากเขา ร่างกายเธอคล้อยตามเขาเหมือน 5 ปีก่อนอีกแล้ว..ภาพนั้นมันกำลังจะฉายซ้ำขึ้นมา
"อึก..อือ"
น้ำตาคลอเบ้าและเริ่มไหลเป็นทาง
คิมหั
