บทที่ 2 วางยา
1262 Words
"เฮ้ยๆ ไอ่คิม ฉันจะพาแกไปเปิดหูเปิดตาสักหน่อย"
เจฟหนึ่งในเพื่อนกลุ่มคิมหันต์เอ่ยชวน..หลังจากเห็นเพื่อนทำหน้าตายไม่สบอารมณ์ ทั้งๆ ที่วันนี้มีสาวไฮโซอยู่ข้างกาย
"ไปไหนวะ ผับกูก็มี"
อลันเจ้าของผับหรูโวย แต่ตาจ้องโซเฟียไม่กะพริบ ซึ่งเธอก็ยิ้มโปรยเสน่ห์ตอบเช่นกัน
"ไปด้วยได้ไหมคะ"
โซเฟียเอ่ยแทรกขึ้นมากลางวง
"ถ้าคุณเฟียไม่เบื่อพวกผมก็ไปได้ทุกที่แหละครับ"
อลันยิ้มให้อย่างเสน่ห์หา
"น่ารำคาญ"
คิมหันต์สะบัดแขนของเธอออกแล้วลงไปนั่งโซฟาตัวเดียว ทำให้โซเฟียไม่พอใจ แต่เธอก็ยอมอดทน
"มีผับถัดไปอีก 2 ซอย วันนี้มีโคโยตี้ด้วย ลองไปเที่ยวผับตลาดล่างกันไหม"
เจฟชวนอีกครั้ง
"ก็เอาดิวะ เผื่อได้ของเด็ดๆ"
คราวนี้อลันคล้อยตาม แต่ยังไม่หยุดส่งสายตาเสน่หาไปให้โซเฟีย
ผับ av
"โวะ!!! น้องที่เต้นกับเสากลางเวทีโคตรเด็ดฉิบหายเสียดายเต้นซะไกลมองไม่ถนัดเลย"
คิมหันต์เงยหน้ามองไปตามที่เพื่อนเขาพูด ไม่เข้าใจมันจะตื่นเต้นอะไรนักหนาวะ
ผู้หญิงอะไร..ตัวเล็ก..แต่หน้าอกหน้าใจใหญ่เกินตัว
"มันก็แค่ผู้หญิงตลาดล่างแหละค่ะ"
เสียงโซเฟียดังขึ้นแทรกเข้าไปในความคิดคิมหันต์
"แต่เอะ!? ..ถ้าฉันไม่เมานั้นมันยัยอัณณิกานิ? นี่มันกลายเป็นผู้หญิงชั้นต่ำแล้วเหรอ หึ"
โซเฟียที่กำลังเริ่มเมาถือแก้วไวน์ควงไปมาในมือ สายตามองผู้หญิงที่แต่งกับเสาอย่างดูถูกเหยียดหยาม
"เธอต่างจากผู้หญิงคนนั้นตรงไหน?"คิมหันต์เอ่ย
"เน่!"
โซเฟียที่เริ่มเมาไม่ได้สติเริ่มขึ้นเสียง แต่พอคิดได้ในสิ่งที่แม่ฝากฝังมาเลยตั้งสติอีกครั้ง
"เฟียไปเขาห้องน้ำก่อนนะคะ"
โซเฟียขอตัวเดินออกจากโต๊ะไปเพื่อไปตั้งสติ
คิมหันต์ส่งซิกไปให้อลันที่มัวแต่จ้องโซเฟียที่เดินออกไปทางห้องน้ำ เหมือนกับเสือจ้องกินเหยื่อ
"นี่อลัน ถ้าคุณมึงอยากได้ขนาดนั้น ฉันยกให้ แต่อย่าทำให้กูเดือดร้อนนะมึง กูกำลังทำธุรกิจกับบ้านยัยนั่นอยู่"
"ได้เหรอวะ"
"เอ่อ แล้วพาไปส่งบ้านด้วยล่ะแม่ยัยนั่นขอมา"
"จัดให้เลยคร้าบมึง"
"พี่ครับ มีคนสั่งให้พี่แก้วหนึ่ง จากน้องคนนั้น"
เด็กเสิร์ฟส่งมาร์ตินี่ให้คิมหันต์ แล้วชี้ไปบนเวที ที่โคโยตี้กำลังเต้นเสร็จ เธอหันมาทางเขาและหันหลังลงเวทีไป
ไม่นานนั้น..คิมหันต์เริ่มร้อนในกาย
เชี่ย..เล่นกูแล้วไง
คิมหันต์บอกลาเจฟพี่คลอเคลียกับคู่ขาใหม่ ส่วนอลันหายไปกับโซเฟียนานแล้ว และตอนนี้เขารู้สึกไม่โอเคกับร่างกายตัวเอง
"เทวา มารับฉันหน่อยหลังพับ AV เรียกผู้หญิงมาให้ฉันหนึ่งคน รีบนะ"
คิมหันต์โทรศัพท์บอกลูกน้องให้มารับ แล้วเดินออกหลังผับทันทีที่รู้ตัวว่าตัวเองเจอเข้ากับอะไร
เอี๊ยด~
"ถึงแล้วจ้าน้องอัณ"
"ขอบคุณจ้าพี่วิน พรุ่งนี้เช้ามารับเหมือนเดิมนะ"
อัณณิกาลงจากรถ ลาพี่วินขาประจำ รีบเดินเข้าซอยข้างหอเพื่อจะไปซื้อของใช้ก่อนจะขึ้นห้องแต่สายตาเหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งนอนสลบอยู่ข้างกำแพง
"นั้นใครมานั่งสลบอยู่ตรงนั้นนะ คุณๆ"
อัณณิกาเขย่าเขาเล็กน้อยเพื่อให้เขาได้สติ
"คุณคะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ"
อัณณิกาเพิ่มแรงเขย่าผู้ชายร่างโตกว่าเธอ เขายังนอนสลบไม่ได้สติ
เธอสังเกตหน้าตาอันคมสัน คิ้วหนา ผิวละเอียด เหมือนลูกผู้ดี ชุดที่เขาใส่เสื้อเชิญสีขาวปลดกระดุมสองเม็ด เผยให้เห็นอกแกร่ง มีสูทสีดำทับ ดูหน้าภูมิฐาน อัณณิกาสังเกตว่ามุมปากเขามีรอยเลือดและคิ้วแตกเล็กน้อย
"สงสัยเจอนักเลงแถวนี้อัดเข้าละมั่ง จะช่วยเขาดีหรือเปล่านะ"
"เธอ"
เขาเริ่มรู้สึกตัวและจับบ่าเล็กแน่น
คิมหันต์รู้สึกตัวเมื่อร่างกายตัวเองถูกแรงเขย่าและเสียงเล็กใสนั้นดังเข้ามาในโซนประสาน เขาจับบ่าเล็กๆ เธอ ทำให้รู้สึกว่าเธอเป็นคนตัวเล็กกว่าเขามาก
"ผมขอที่หลบหน่อยได้ไหม เดี๋ยวจะเรียกเพื่อนมารับ"
คิมหันต์เอ่ยแล้วพยายามพยุงตัวขึ้นนั่ง จากนั้นซบลงบนไหล่ของเธออย่างแรงจนผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอรับเขาไม่ไหวแล้วล้มไปด้วยกัน
"เอาเค้าวางลงบนเตียงก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
อัณณิกา ได้รับความช่วยเหลือจากคู่รักข้างห้องที่เดินออกจากซอยพอดี เธอตัดสินใจพาเขาขึ้นมาพักในห้องที่ถูกเก็บของลงกล่องและจัดวางเตรียมพร้อมย้ายของ
จะเอายังไงดี..โทรหากอไผ่
หรือ..ไม่เป็นไรเค้าก็ยังไม่ได้สติ
อัณณิกาเดินวนไปมาใช้ความคิดอยู่ข้างๆ เตียง จนลืมสังเกตว่าคนที่เธอช่วยไว้เริ่มได้สติแล้ว
"โทรหาไผ่ แล้วโน้ตบอกเขาไว้ก็ได้นิอัณ"
อัณณิกาบอกตัวเอง หยิบปากกาเขียนโน้ตแปะไว้หน้าตู้เสื้อผ้าที่อยู่ข้างเตียง จากนั้นเอามือล้วงหามือถือในกระเป๋ากางเกงยีน จนลืมไปว่าเธอวางทิ้งไว้ที่ชั้นวางรองเท้า
คิมหันต์รู้สึกตัวพบตัวเองอยู่บนเตียงขนาดเล็กในห้องที่ไม่คุ้นเคย..เค้าพยายามพาตัวเองลุกนั่ง เห็นผู้หญิงตัวเล็กๆ เดินไปเดินมารอบห้อง เธอดูร้อนรนและใช้ความคิดอย่างนัก
ผู้หญิงคนนี้คุ้นๆ แฮะ
เขามองผู้หญิงร่างเล็ก ผิวขาวนวลเหมือนเด็ก รวบหางม้าดูยุ่งเล็กน้อย ปอยผมหลุดลุ่ยมองจากทางด้านข้าง สวมเสื้อยืดที่พอดีกับตัวและกางเกงยีนที่กระชับพอให้เห็นสัดส่วน เธอดูเป็นคนน่ารัก..น่ารักเหรอ
เขาเริ่มรู้สึกว่าในกายของเขาร้อนขึ้นและเดือดขึ้นเรื่อยๆ แก่นกายร้อนผ่าว ขนไรลุกชัน
"เชี้ย! เสร็จกัน"
คิมหันต์คิดในใจ ปะติดปะต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้น หลังจากออกประตูหลังผับ แต่จู่ๆ ก็โดนฟาดเข้าที่หลัง นาฬิกาหรูของเขาหายไปจากข้อมือ
หมาสกปรกเล่นทีเผลอ..แม่ง! พ่อจะจับเข้าคุกให้หมด
แก่นกายของเขาก็เริ่มตื่นและปวดตุบๆ ด้วยฤทธิ์ยาที่เจอ
เขานึกย้อนกลับไปเขารับเครื่องดื่มจากพนักงานเสิร์ฟ เผลอดื่มแก้วนั้นเพราะคิดว่าเป็นของดาวโคโยตี้รูดเสานั้น อาจจะใช่หรือไม่ใช่ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ มันใส่ยาปลุกเซ็กส์ไว้!!
แกร๊ก!
เสียงล็อกประตูจากทางด้านหลังอัณณิกา เธอรีบหันหลังไปมองที่ประตูห้องพบชายคนที่เธอเพิ่งช่วยเหลือเขาและพาเขาเข้ามาในห้องพาเขานอนลงบนเตียงของตัวเอง
เธอสำรวจเขาอย่างมั่นใจแล้วว่าเขาจะไม่มีท่าทีที่จะตื่นขึ้นมาได้ จึงไม่ได้ระวังตัวมากนัก แต่เขากลับยืนล็อกประตูห้องของเธออยู่
ซวยแล้วอัณณิกา..โลกนี้ผู้ชายคือตัวอันตราย
อัณณิกาคิดภายในใจกำลังพยายามทำใจดีสู้เสือ กวาดสายตาดูโดยรอบว่ามีอะไรที่พอจะป้องกันตัวเองและกำลังคิดหาวิธีเอาตัวรอดจากสถานการณ์ตรงหน้า
"คุณจะทำอะไร..ฉันช่วยคุณไว้นะ"
*****
- Writer
