"พี่คิม"
อัณณิกาเขินแม่สามีจึงได้แต่ก้มหน้า
"หมั่นไส้นักลูกคนนี้..ไปกินข้าวกัน"
วันนี้ทั้งบ้านได้รับประทานอาหารอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา พอรับประทานเสร็จคุณณรงค์ศักดิ์พาหลานไปเล่นที่สนามข้างบ้าน คุณรำไพขอตัวไปชมกล้วยไม้ที่ปลูกไว้
อัณณิกาเอากระเป๋าเสื้อผ้าลูกขึ้นไปเก็บห้องลูกที่อยู่ชั้นสอง แล้วเอาของเธอเข้าห้องรับแขกแต่คิมหันต์ขึ้นมาเจอซะก่อน
หมับ! คิมหันต์สวมกอดร่างบางจากทางข้างหลัง
"พี่คิมปล่อย..เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า"
"มาทำไมห้องนี้..เราเป็นเมียพี่ต้องนอนห้องพี่ซิ"
คิมหันต์จูงมืออัณณิกามาอีกห้อง ซึ่งเป็นห้องของเขา เขาโยนกระเป๋าไปที่มุมห้อง เอนตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่ที่อยู่ปลายเตียงขนาดคิงไซส์
"พี่คิดถึงอัณจะแย่"
เขาจับข้อมือเล็กและดึงเธอเข้ามาหา รวบตัวเธอลงบนตัก กอดเอวเธอไว้หลวมๆอย่างรักใคร่
"เราก็เจอกันทุกวันนะคะ"
อัณณิกายิ้มหวานให้ เขาจึงหอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่ อัณณิกาหน้าแดง เริ่มขยับตั
