พอได้ยินเซวียนลี่เปลี่ยนเป้าหมายหันหน้ามาเอ่ยถากถางตนแทนแล้ว ซ่างกวนซีวางขนมเปี๊ยะดอกกุ้ยที่เพิ่งจะกัดไปครึ่งคำลง นางมุ่นคิ้วดูท่าสงครามน้ำลายของพวกเด็กสาวไม่รู้จักโต ข้าในฐานะอดีตแม่ทัพหญิงด้านการพ่นน้ำลายในวันวานไม่อาจเลี่ยงได้จริง ๆ
“ถูกต้อง แต่ตอนนี้อิ่มแล้ว ไม่ช้าก็คงกลับ มีพ่อครัววังหลวงฝีมือเลิศล้ำ ดูท่าองค์หญิงจะสุขสำราญไม่น้อย” ซ่างกวนซีเอ่ยฉีกยิ้มซื่อ ๆ “ข้าว่าองค์หญิงรีบลิ้มรสเหล่านี้ไว้ให้มากหน่อยก็ดี หากได้ไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง แม้นจะ โหยหาก็คงยากที่จะได้กินของพวกนี้แล้ว”
“องค์หญิงสี่..ข้าเคยได้ยินว่าบุรุษแคว้นเหลียงนั้นมักมีกลิ่นอายเหม็นสาบไม่น้อย ส่วนบุรุษแคว้นเย่าพุงพลุ้ย บุรุษแคว้นหยวนหัวล้าน องค์หญิงว่าบุรุษแคว้นใดดีที่สุด”
องค์หญิงสี่ได้ฟังได้แต่ขบฟันดิ้นเร่า ๆ ที่ถูกจี้จุดตาย ผู้ใดไม่รู้ว่าฝ่าบาทกำลังเลือกแคว้นให้องค์หญิงสี่แต่งไปเชื่อมสัมพันธไมตรีทางการเมือ
