“หรือต้องให้ข้าทูลเสด็จพ่อก่อน ?”
เทียบกับชายารองในตำหนักองค์ชายใหญ่ไม่กล้าจองหองถือดีกับ เซวียนลี่สักคน ทั้งยังคอยยำเกรงนางอยู่เสมอ แต่นี่เป็นเพียงบุตรีขุนนางใต้อาณัติบิดาตนผู้หนึ่ง แถมยังต้องมาขอโทษซ่างกวนซีกับสิ่งที่ตนไม่ได้ก่ออีกหรือ เซวียนลี่มองซ่างกวนซีด้วยทีท่าถมึงทึงแล้วกระทืบเท้าเดินหนีไปอย่างโมโห ลำบากลูกสมุนต้องรีบติดตามไปประจบต่อ
“เจ้าเพิ่งกลับมายังต้องมาพบเรื่องเช่นนี้ ข้าต้องให้ความเป็นธรรมกับน้องเฟิงอันแน่นอน ส่วนเซวียนลี่ยังเด็กจึงดื้อรั้นไปบ้าง หวังว่าน้องเฟิงอันคงจะไม่ถือสานาง” เซวียนอี๋มองตามน้องสาวสีหน้าฉายความจนใจ ก่อนจะหันกลับมาพูดกับซ่างกวนซีอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน
“หม่อมฉันหกล้มเสียเองยังจะต้องให้ความเป็นธรรมอันใดกัน อีกทั้งหม่อมฉันกับองค์หญิงสี่ต่างหยอกเล่นกันเช่นนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไร เกิดเป็นสตรีต้องมีเรื่องหยุมหยิมพวกนี้เป็นธรรมดา องค์ชายใหญ่เกรงใจเกินไปแล้ว”
