เช้าวันเปิดเรียนวันแรก...
แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง อากาศเย็นสบายจากแอร์ที่เปิดไว้ทั้งคืนทำให้บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความสงบ
แต่สำหรับ คีริน…
มันไม่สงบเลยสักนิด!!!
เพราะทันทีที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมา—
เขาก็พบว่า ตัวเองยังคงอยู่ในร่างแมว
…
และที่สำคัญ—
เขายังอยู่ในอ้อมกอดของยูนะ!!!
“เมี๊ยว!? (แปล: เฮ้ย!!! เดี๋ยววววว!!!) ”
ยูนะขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะครางออกมาเบาๆ
“อือ… เนโร…อยู่เฉยๆ สิ…”
“เมี๊ยวว!? (แปล: ฉันไม่ใช่หมอนข้างนะเว้ย!!!) ”
แต่มันสายไปแล้ว…
ยูนะ กอดเขาแน่นขึ้นเหมือนกอดตุ๊กตาตัวโปรด ก่อนจะซุกหน้าลงกับขนนุ่มๆ ของเขา แล้วถอนหายใจอย่างสบายใจ
“เมี๊ยวววววว!!! (แปล: เธออย่ามาทำแบบนี้นะเว้ย!!!) ”
แต่พูดไปก็เท่านั้น…
เพราะสุดท้าย…
เขาก็เผลอเคลิ้มไปกับอ้อมกอดของเธออีกแล้ว!!!
หางของเขากระดิกไปมาเล็กน้อย ราวกับไม่พอใจตัวเอง
โอ๊ย ให้ตายเถอะ…
ทำไมมันรู้สึกดีแบบนี
