รวมเรื่องอีโรติก 20+

พี่ชายสามี ก็(เอว)ดีเหมือนกัน ตอนที่ 17 จุดจบของเรื่องราวทั้งหมด

หลังจากผู้คนที่เพิ่งลงมาจากเครื่อง เริ่มทะยอยคลี่คลายไป พลันร่างสูงของชาลีซึ่งกำลังโอบประคองหญิงสาวที่ท้องแก่คนนั้น เดินออกไปมาจากเกต เพื่อเตรียมตัวส่งเธอไปยังรถรับส่ง

พลันก็ต้องสะดุด เมื่อเห็นว่าภรรยากับพี่ชายมารับรอ

"แก้ว..."

เสียงของคนเป็นสามีเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบชักมือออกจากร่างกายของหญิงท้องแก่ แล้วเดินตรงเข้ามาหาเธอ

"คุณมาทำอะไร ผมบอกแล้วไงว่าให้มาตอนสิบโมงครึ่ง"

กานต์แก้งจ้องมองใบหน้าของชาลีด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อยิ่งกว่าเดิม เขาดูไม่เหมือนสามีที่เธอรู้จักเลยแม้แต่น้อย...

"ถ้ามาตอนสิบโมงครึ่ง ก็ไม่ได้เห็นสภาพนี้สิวะ ไอ้น้องชาย"

ชานนท์กล่าวพลางเดินเข้ามาขนาบกับน้องสะใภ้แล้วยกยิ้มก่อนจะปรายตาไปยังหญิงท้องแก่ที่กำลังเดินเข้ามาใกล้พวกเขา

"ชาลี...ไหนคุณบอกว่าจัดการเรียบร้อยแล้ว..."

เธอกล่าวด้วยใบหน้าหวั่นเกรง แต่ดวงตาที่เศร้าหมอง

ไม่ต้องบอกก็พอรู้ว่า เธอต้องการให้เขาจัดการเรื่องอะไร

กานต์แก้วเห็นแบบนั้นแล้วก็พลันแสยะยิ้ม ตลอดระยะเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมา ที่สามีของเธอเปลี่ยนไปก็เพราะแบบนี้นี่เอง...

"นี่คือเหตุผลที่คุณขอให้ฉันมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นงั้นเหรอ"

เสียงหวานเอ่ยถามผู้เป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายเรียบ ๆ ท่าทางเธอเองก็ดูไม่ได้โกรธเคืองอะไรเขามากนัก

เพราะรู้ดีว่า ตัวเองก็ผิด

แต่คิดไม่ถึงว่า สามีจะวางแผนการเพื่อทำลายชีวิตเธอได้ถึงขนาดนี้...ทั้งที่เธอเองก็เป็นภรรยาที่ดีมาตลอดเวลาหลายปี

"ไม่ใช่แบบนั้น ผมแค่..." ชาลีอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไม่รู้ว่าจะตอบอะไร

"ไม่ต้องแก้ตัวหรอก ชาลี ฉันรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว"

ชานนท์กล่าวเสริม พลางชูสมาร์ทโฟนขึ้นให้น้องชายดู

"ทั้งประวัติการโกงเงินบริษัท ทั้งประวัติการออกทริปส่วนตัว ที่แกใช้เงินของบริษัทเพื่อพาเลขาส่วนตัวไปเที่ยว จน..."

เสียงห้าวทุ้มตัดบทไปแบบนั้น ขณะที่ดวงตาคมกริบทอดมองไปที่หน้าท้องนูนเด่นของ ภรรยาอีกคน ของน้องชายตัวเอง

"พี่นนท์ พี่ไม่ควรยุ่งเรื่องของผัวเมีย"

พอมีช่องว่าง ชาลีก็รีบหันไปใส่อารมณ์กับพี่ชายทันที

แต่ทว่าชานนท์ไม่ได้สะทกสะท้าน เขาหัวเราะออกมาเบา ๆ แล้วหลุบตามองร่างเล็กของน้องสะใภ้ที่ยืนอยู่เบื้องหน้า

"อืม...แล้วแบบนี้ แก้วยังจะกลัวโดนฟ้องอยู่ไหม... ถ้าเกิดรู้ว่าที่จริงแล้ว สามีหาเรื่องฟ้องตัวเอง เพราะต้องรับผิดชอบลูกของผู้หญิงอีกคน เพื่อไม่ให้เด็กคนนี้...เกิดมาเป็นลูกนอกสมรส..."

ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าชานนท์กำลังสุมไฟให้กานต์แก้ว

แถมนอกจากนี้ เขายังมีหลักฐานพร้อมมูลทุกอย่างด้วย

พอถูกตอกกลับมาแบบนี้ ชาลีก็ถึงกับหน้าสั่น

"ไม่เอาน่า... แก้ว เราคุยกันได้ใช่ไหม..."

ระหว่างที่ชาลีพยายามจะขอร้องภรรยาตามกฎหมายนั้น ภรรยาตามพฤตินัยก็พลันเอื้อมมือมาจับวงแขนแกร่งของเขา

"พี่ชาลี...พี่จะเปลี่ยนใจงั้นเหรอ ไหนบอกว่าจะรีบหย่ากับนังผู้หญิงคนนี้ แล้วมาแต่งงานกับหนูไง หนูท้องลูกของพี่อยู่นะ"

แต่แล้ว ชาลีกลับสะบัดมือของผู้หญิงคนนั้นออก

ท่าทางไม่ใยดี ไม่ต่างจากที่เขาเคยทำกับกานต์แก้ว

"หุบปากสักที เพราะเธอชีวิตครอบครัวฉันเลยเป็นแบบนี้"

พอเห็นภาพนั้น แทนที่กานต์แก้วจะหงุดหงิดผู้หญิงอีกคน กลับรู้สึกสมเพชมากกว่า ที่เธอได้ผู้ชายแบบชาลีเป็นพ่อของลูก

"อย่าโทษคนอื่นเลยค่ะ ชาลี..."

เธอกล่าวเสียงเรียบ ๆ ก่อนจะหันไปหาผู้หญิงคนนั้น

"ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะหย่าให้เอง..."

"ไม่นะแก้ว...คะ...คุณลองคิดดูใหม่ดี ๆ สิ พวกเราสองคน..."

ชาลีรีบเอื้อมมือมาจับมือของเธอ พลางกล่าวร้องขออย่างน่าเวทนา แต่ทว่าจู่ ๆ ชานนท์กลับเอื้อมมือมาคว้ามือของเธอออกจากมือของเขา และเอาไปกอบกุมไว้เองเสียเฉย ๆ

ใบหน้าของชาลีพลันแปรเปลี่ยนเป็นงุนงง

...

แต่เพียงชั่วครู่หนึ่ง เขากลับหัวเราะออกมาอย่างเสียสติ

"ฮ่า ๆ ๆ นี่...นี่หมายความว่า...คุณกับพี่นนท์...ฮ่า ๆ"

เสียงหัวเราะราวกับคนบ้า ทำให้กานต์แก้วรู้สึกหดหู่ไม่น้อย หากแต่ว่าเธอกลับไม่ได้รู้สึกเห็นใจเขาเลย

แล้วก็คงไม่มีประโยชน์อะไร ที่จะมานั่งอธิบายให้เขาฟัง

"คุณเข้าใจถูกแล้ว ชาลี คืนนั้น ฉันมีอะไรกับพี่ของคุณ..."

กานต์แก้วตัดสินใจพูดสิ่งที่เขาอยากรู้ออกไปให้เขาได้ยินอย่างชัดเจน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีอะไรค้างคากันอีกต่อไป

พลันเสียงหัวเราะของชาลีก็แปรเปลี่ยนไปเป็นความเสียใจ ใบหน้าของเขามีน้ำตา พลางกล่าวต่อคนเป็นภรรยาเสียงสั่น ๆ

"แก้ว...ทำไมทำแบบนี้กับผมล่ะ คุณใจร้ายมากเลยนะ"

ถ้อยคำที่เขากล่าวออกมา แม้จะทำให้เธอรู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่กานต์แก้วรู้จักเขาดีเกินกว่า จะอดทนแบกรับความรู้สึกนี้

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร เธอเป็นคนผิด เป็นคนเริ่มก่อนเสมอ ชาลีไม่เคยผิด ไม่เคยทำอะไรไม่ดี เขาเพียงแค่ทำเพราะเธอ

ประชดประชัน โยนความผิด เอาชนะ...

นั่นคือความรักของชาลี...

หากไม่มีชานนท์ เธออาจจะยังคงจมอยู่ในจุดนั้น

แต่ต่อจากนี้ ไม่ว่าเขาจะตราหน้าว่าเธอร่าน หรือเป็นผู้หญิงมากรักหลายผัว หรือไปว่าร้ายเธอให้ใคร ๆ ฟัง เธอก็จะไม่สนใจ

"ใช่ค่ะ แก้วใจร้าย เพราะงั้น..."

เธอจึงต้องตัดสินใจจบเรื่องราวในครั้งนี้

"เราหย่ากันเถอะนะ ชาลี..."

แม้ว่าเรื่องราวจะยุ่งเหยิงมากแค่ไหน หรือชาลีจะพยายามปั่นประสาทจนทั้งกานต์แก้วและชานนท์แทบจะเป็นบ้าตาย

แต่แล้ว เธอก็ได้รับใบหย่าร้างมาในที่สุด

นับว่าเป็นโชคดีที่ชานนท์คอยให้ความช่วยเหลือเธอตลอด นอกจากจะช่วยบังคับให้ชาลียอมเซ็นใบหย่าแล้ว เขายังช่วยเธอเก็บข้าวของของเธอออกมาจากบ้านหลังนั้นอีกด้วย

"ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยนะคะพี่นนท์"

กานต์แก้วเอ่ยขึ้น ในระหว่างที่เธอนั่งอยู่บนรถเคียงข้างเขา และกำลังมุ่งหน้าห่างออกไปจากบ้านหลังเดิม ไกลมากขึ้นเรื่อย ๆ

"ไม่เห็นเป็นไร คนกันเอง..."

เสียงห้าวทุ้มที่ตอบรับเรียบ ๆ แต่ทำให้กานต์แก้วมีรอยยิ้ม

"ต่อไป...แก้วคงจะคิดถึงพี่" เธอกล่าวอย่างไม่ปิดบัง

ชานนท์พยักหน้ารับเล็กน้อย โดยไม่ได้ตอบอะไร

หากแต่ช่วงเวลาที่กานต์แก้วอยู่กับเขา แม้จะไม่มีการพูดคุย หรือการกระทำใด ๆ แต่เธอก็รู้สึกปลอดภัยและสบายใจเสมอ

แต่ตอนนี้ เธอจะไม่รู้ว่าต้องไปเริ่มต้นใหม่ที่ไหนก็ตาม

รถซีดานคันหรู แล่นข้ามผ่านไปหลายจังหวัด ห่างไกลจากเมืองหลวงที่แก้วอาศัยอยู่ร่วมกับ สามีเก่า ออกไปเรื่อย ๆ

ตลอดระยะเวลาเกือบครึ่งวัน ที่เธอนั่งรถมากับเขาโดยไม่รู้จุดหมายปลายทาง มีเพียงเสียงพูดคุยเล็กน้อย จึงทำให้เธอเผลอหลับไปบนรถของพี่ชายอดีตสามีนั่นเอง

กว่าจะลืมตาตื่นอีกที ก็ตอนที่ชานนท์พามาถึงที่หมาย

ที่แห่งนี้มีลักษณะคล้ายโรงแรมหรือคอนโดหรู สูงเสียดฟ้าติดชายทะเล บรรยากาศเหมาะแก่การผ่อนคลายอย่างมาก

"ให้แก้วนอนโรงแรมเหรอคะคืนนี้"

เธอทอดมองไปยังตึกเบื้องหน้าพลางส่งเสียงหัวเราะ แม้ว่าอันที่จริง จะรู้สึกใจหายอยู่ลึก ๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงมันออกไป

ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ตอบอะไร เมื่อรถจอดนิ่งสนิท เขาก็ลงไปเปิดประตูด้านหลัง แล้วหยิบเอาข้าวของของเธอลงจากรถ

ในใจของกานต์แก้วพลันวูบโหวงมากที่สุดในชีวิต

ทำไมจู่ ๆ อีกฝ่ายไม่ยอมตอบคำถามของเธอ?

"พี่นนท์...ให้แก้วถือของเองไหมคะ..."

เธอแสร้งเอ่ยถามเขาอีกครั้ง ทว่าก็ไม่ได้รับคำตอบเช่นเดิม

ดูเหมือนว่า ชานนท์จะไม่อยากพูดคุยกับเธอจริง ๆ

สงสัยว่า คงถึงเวลาที่เรื่องทั้งหมดต้องจบลงแล้ว...

ร่างสูงของชายหนุ่มเดินนำเธอเข้าไปภายในโรงแรมแห่งนั้น เขาเข้าไปในลิฟท์ แล้วจัดการกดอะไรเองเสร็จสรรพ

ในที่สุด ลิฟต์ตัวนั้น ก็พาเธอและเขาไปยังชั้นไหนสักชั้น

ที่เธอไม่รู้จัก...

"แก้วควรบอกลาไหมคะ..."

เธอเอ่ยปากกับพี่ชายของอดีตสามี และสามีทางพฤตินัยของตัวเองเพียงแผ่วเบา และหวังว่าจะได้รับคำตอบสักคำ...

"ไม่ควร" และนั่นก็คือคำตอบของเขา...

ความรู้สึกว่างเปล่า และใจหายเกาะกุมหัวใจของกานต์แก้ว เพราะการกระทำของเธอ ในที่สุดเธอก็คงจะไม่เหลือใครจริง ๆ

ในท้ายที่สุด เธอก็ได้แต่ปล่อยตัวเองไปกับลิฟท์ที่มีเขาเป็นผู้นำทาง ท่ามกลางความเงียบสงัด ได้ยินเพียงเสียงเคลื่อนตัว

กระทั่งประตูลิฟท์เปิด ชานนท์จึงพาเธอเดินออกไป

ในสายตาของกานต์แก้ว ล็อบบี้ที่นี่ดูแปลกตาจนอดสงสัยไม่ได้ สุดท้ายจึงต้องเอ่ยปากถามกับชานนท์

"แก้วต้อง...ติดต่อจองห้องตรงไหนนะคะ?"

"ตรงนี้..."

ชานนท์เอ่ยตอบเรียบ ๆ พลางพาเธอเดินเข้าไปในห้องนอน

ทำเอากานต์แก้วงุนงงไปหมด...

เธอได้แต่จ้องมองแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มนิ่งงัน

จากนั้นจึงสาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง และพบว่าที่แห่งนี้ เป็นชั้นบนสุดของคอนโดหรู หรือจะเรียกให้ถูกก็คือ เพนท์เฮ้าส์

"มะ...หมายความว่าไงนะคะ"

เธอเอ่ยถามอย่างงุนงง และหวังว่าชานนท์จะไม่ได้จองห้องหรูหราแบบนี้ไว้ให้เธอ เพราะมันเกินงบประมาณที่เธอมีไปมาก

แต่แล้ว ชานนท์ก็หันมาคลี่ยิ้มให้แก่เธอ

ก่อนจะยื่นบัตรเครดิตสามใบ ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับที่เขาเคยให้ชาลี มาเบื้องหน้ากานต์แก้ว พลางกล่าวด้วยเสียงนุ่มทุ้ม

"หมายความว่าต่อไป เพนต์เฮ้าท์ที่นี่จะเป็นบ้านของหนู และนี่คือเครดิตค่าใช้จ่าย ใบนี้สามล้าน ใบนี้ห้าล้าน และใบนี้สิบล้าน"

รอยยิ้มพึงพอใจปรากฎบนใบหน้าของชานนท์ เมื่อเขามอบทั้งเพนท์เฮ้าท์หรู ทั้งบัตรเครดิต และทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเธอ

โดยไม่มีข้อแม้อะไรเลยอย่างนั้นเหรอ?

ขนาดกับชาลี เธอยังต้องจดทะเบียนสมรส และย้ายเข้าไปเป็นแม่บ้านให้เขา เขาจึงจะยอมให้เลี้ยงดูเธอ ในฐานะภรรยา

แต่ที่ชานนทร์ให้มา มันดูวิเศษเกินกว่าจะเป็นความจริง

"ทะ...ทำไมล่ะคะ พะ...พี่นนท์จะทำแบบนี้ทำไม..."

เธอกล่าวอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง

แต่ทว่าชานนท์กลับเดินเข้ามาใกล้ ๆ แล้วเอาทั้งบัตรเครดิต และกุญแจรถยัดใส่มือเรียวบาง และจ้องมองด้วยแววตารักใคร่

"ต่อจากนี้ไป พี่จะดูแลหนูอย่างดีเอง..."