ภายในตำหนักองค์หญิงในดินแดนปีศาจอันแสนกว้างใหญ่และมืดมิด ความเงียบงันคลุมทับไปทั่วห้องบรรทมราวกับม่านหนาทึบ ทุกสรรพเสียงดูเหมือนจะถูกกลืนหายไปโดยผนังหินสีดำรอบด้าน มีเพียงแสงจากโคมไฟปีศาจที่ลอยนิ่งอยู่เหนือเตียงสีม่วงเข้ม ค่อย ๆ ส่งประกายแสงเย็นยะเยือกลงมาปกคลุมร่างของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของตำหนัก
บนเตียงนั้นองค์หญิงสิบเอ็ดผู้เป็นที่รักและที่เกรงกลัวของทั้งแดนปีศาจนอนนิ่งไม่ไหวติง ร่างบางขยับแผ่วเบาก่อนที่ปลายนิ้วจะกระตุกเล็กน้อย ไม่นานเปลือกตาค่อย ๆ ขยับขึ้นช้า ๆ ราวกับต้องใช้แรงทั้งหมดที่มี
แสงสลัวสะท้อนบนดวงตาคู่สวยที่ยังพร่าเลือนลมหายใจแรกของนางแผ่วจนแทบไม่เป็นเสียง
“พี่ชาย…ข้าปวดหัวจัง”
เสียงของนางแหบพร่าเหมือนคนป่วยหนัก หญิงสาวยกมือลูบศีรษะแผ่วเบา ความเจ็บแล่นผ่านเข้ามาราวกับถูกใครสักคนตีอย่างแรง พละกำลังในร่างกายเหมือนถูกสูบออกไปหมด
“สิบเอ็ด เจ้าปวดหัวหรือ? ให้ข้าสั่งคนไปตามหมอหล
