ห้าปีต่อมา
ลมปลายฤดูหนาวที่พัดผ่านค่ายทหารบริเวณชายแดนทำให้ธงผืนใหญ่บนหอคอยค่ายสะบัดเสียงดังก้องไปทั่วบริเวณ ผงทรายที่ถูกลมพัดปลิวว่อนเป็นสายพาดผ่านสนามฝึก เหล่าทหารหลายนายกำลังตะโกนคำรบพร้อมฝึกตามเสียงคำสั่งที่หนักแน่นของท่านอ๋องม่อเหยียน
เสียงดาบกระทบกัน เสียงฝีเท้ากระทบพื้นหิน และเสียงคำสั่งอันทรงพลังของม่อเหยียนรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเป็นบรรยากาศที่ทรงพลัง
อันหรานยืนอยู่หน้ากระโจมที่พัก ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนทอดมองภาพชายร่างสูงสวมเสื้อเกราะสีเงินกำลังฝึกเหล่าทหารอยู่กลางลาน เขาดูแข็งแกร่ง สง่างาม และมีอำนาจจนเรียกความสนใจของทุกคนรอบตัว
ห้าปีแล้ว...ที่พวกเขาตัดสินใจเดินทางติดตามม่อเหยียนมาประจำการที่ชายแดนเพื่อหลีกหนีความวุ่นวายและเสียงนินทาของผู้คน นับตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ แม้ม่อเหยียนจะชอบพูดจาเกี้ยวพาราสี ล่อลวงให้ใบหน้านางร้อนผ่าวอยู่บ่อยครั้ง แต่เขาไม่เคยแตะต้องล่วงเกินนางแม้แต่ปลายเ
