จันทร์เจ้า…
“บอกว่าคนอื่นอ่อยเหยื่อติดกับแล้วปล่อยทิ้งไว้ ตัวเองก็ไม่ต่างกันหรอก”
“…”
หมับ!
มือใหญ่ของคนตรงหน้าคว้าแขนฉันไว้ขณะที่ฉันกำลังเดินผ่านไป ฉันหันกลับไปปรายตามองคนตรงหน้าเพียงนิดก่อนจะสะบัดแขนออกทว่าคนแรงเยอะกว่ากลับไม่ยอมปล่อย
“คุณหนูจะไปไหน” เสียงทุ้มเอ่ยถามขณะรั้งแขนฉันเอาไว้
“หนูจะไปหาเฮียบอส จะให้เฮียมาเก็บของช่วย หนูไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”
“สารภาพความรู้สึกตัวเองกับคนอื่นแล้วจะทิ้งกันไปง่าย ๆ แบบนี้เหรอครับ” เจ้าของใบหน้าเรียบเฉยเอ่ยถาม
“แล้วจะทำไมคะ ถ้ารู้แล้วกลับไปเป็นอากับหลานกันเหมือนเดิมไม่ได้งั้นก็เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องสิคะ หนูไม่ซีเรียสหรอก”
“เหอะ! เจ้านายกับลูกน้อง…” เสียงทุ้มพึมพำขณะหลังหัวเราะออกมา
“บอกว่าทำตามใจตัวเองไม่ได้นี่คะ งั้นก็เป็นแบบนี้แหละดีแล้ว อ้อ! แล้วจากนี้ไปก็ไม่ต้องไปรับไปส่งหนูแล้วนะ ต่อไปหนูจะให้เฮียบอสเป็นคนไปรับไปส่ง หวังว่าจะทำตามที
