คุณหมอแพ้ทางเด็ก (หมอเปรมมนัส&น้องบี)

35.เดี๋ยวน้องผมก็โตแล้ว

ความเดิม- "แน่ะ ตัวเองนั่นแหละเซมาหาเค้า เอ้านั่นเดินดี ๆ เป็นไงล่ะไวน์ชั้นดี เมาได้นอนชั้นหนึ่งเลย"

……………………………………..

..เออ...ได้ทีขี่แพะไล่นะยัยกุ้งแห้ง เดี๋ยวเถอะ จะงดค่าขนม ให้กินแต่ผักกับน้ำพริก.. เสียงตอบกลับมาไกล ๆ จากชั้นสองของบ้าน ส่วนคนที่อยู่ในประเด็นพูดคุยได้แต่หัวเราะขำ คิ๊กคั๊กไปตามเรื่อง

ด้านกวินได้ยินพี่น้องหยอกล้อกันรู้สึกอบอุ่นหัวใจและพลันนึกถึงครอบครัวของตัวเองบ้างที่มันไม่อบอุ่นแบบนี้บ้างเลย ส่วนกานต์ธิดาที่หันมาพอดีเห็นอีกคนทำหน้าเศร้าคล้ายมีอะไรในใจจึงตัดสินใจถามออกไปเพราะเธออยากรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีทัศนคติอย่างไร คิดอย่างไรกับพี่ชายของเธอกันแน่

"พี่กายคะ บีขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ยคะ" กานต์ธิดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับสบตากับคนตัวโตนิ่งอย่างต้องการจับสังเกต

"ได้ซิ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็จะเล่า" กวินเอ่ยยิ้ม ๆ

"พี่กายรักพี่ชายของหนูจริงหรือเปล่าคะ" หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นอย่างตรงไปตรงมา

"จริงจ้ะ จริงที่สุด" กวินเอ่ยอย่างไม่ต้องคิด (เพราะใช้ใจนำทาง)

"แล้วพี่กายเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงหรือเปล่าคะ" กานต์ธิดาถามต่ออย่างนึกสงสัย

"ก็เคยครับ แต่พอรู้ใจตัวเองก็ไม่ยุ่งเกี่ยวอีกเลย" กวินตอบอย่างตรงไปตรงมา

"ถึงขั้นไหนคะ" หญิงสาวซักต่อได้อีก

"หึหึ ก็ลึกซึ้งล่ะครับ ถึงได้รู้ว่าเองต้องการแบบไหน" กวินตอบยิ้ม ๆ พลางนึกทึ่งในความเด็ดเดี่ยวของหญิงสาวตรงหน้าที่กล้าหาญมาถามคำถามแบบนี้ต่อหน้าผู้ชายอกสามศอกอย่างเขา

"แล้วตอนนี้ยังมีความรู้สึกแบบนั้นกับผู้หญิงอยู่มั๊ยคะ"

"ไม่แล้วครับ มีแค่พี่ชายเราคนเดียวก็เกินพอแล้ว" กวินตอบยิ้ม ๆ อย่างตรงไปตรงมา

"ขอบคุณนะคะที่ตอบคำถามของหนู แค่นี้แหละค่ะที่หนูอยากฟัง หนูเชื่อว่าพี่พูดจริง ฝากดูแลพี่ชายหนูให้มีความสุขด้วยนะคะ พี่หนูทุกข์มานานแล้ว เป็นเพราะหนูคนเดียว ตอนนี้หนูรู้แล้ว มาเป็นครอบครัวเดียวกันนะคะพี่ชาย อย่าทำให้พี่ชายของหนูเสียใจเด็ดขาดเลย ห้ามนอกใจพี่ชายหนูด้วย" กานต์ธิดาพูดเสียยืดยาว

"ไม่หรอกเด็กน้อย มีแต่พี่เรานั่นแหละที่จะตีตัวออกจากพี่ แล้วก็เป็นแต่พี่ที่คอยตามเค้าตลอด ต่อไปนี้คงเลิกตามเสียที" กวินเอ่ยยิ้ม ๆ

อีกด้านของคนที่ไปอาบน้ำแล้วเพิ่งลงมาใหม่อีกครั้งและมาได้ยินคำถามเด็ดพอดี

"ทำไมเหรอ นายคงจะเบื่อเราแล้วซินะ" กานต์บุรุษเอ่ยขึ้นอย่างต้องการทดสอบอะไรบางอย่างในขณะที่มายืนประจันหน้ากับคนรัก

"อ้าว ลงมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย หายปวดหัวยัง กินอะไรหน่อยมั๊ย"

"ที่นายบอกกับน้องบีว่า 'ต่อไปนี้คงเลิกตามเสียที' มันหมายความว่ายังไงเหรอ" กานต์บุรุษซักถามคนตรงหน้าอีกครั้ง

"อ๋อ..ใช่เลิกตามเพราะเราจะเดินไปด้วยกัน ไปไหนไปกันไม่ต้องคอยตามไง แต่จะชวนไปด้วยกันในทุก ๆ ที่ที่จะไปเลย" กวินตอบยิ้ม ๆ

หมับ!! กานต์บุรุษโผตัวเข้าไปกอดคนรักอย่างแนบแน่นพร้อมกับตบไปที่แผ่นหลังของอีกคนเบา ๆ

"เรารักนายนะกวิน" แปะ..แปะ..

"เรารักนายก่อนที่นายจะรักเราเสียอีก เอ" กวินเอ่ยยิ้ม ๆ แล้วกอดตอบคนรักอย่างแนบแน่นเช่นกัน

ด้านกานต์ธิดาได้แต่ยืนยิ้มน้ำตาซึมที่คนพี่ชายของตัวเองมีความสุขเสียที แต่…

พรึ่บ!!! (หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองคล้ายถูกแรงกำลังที่เหนือกว่าดึงไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว และตามืดขึ้นมาฉับพลัน)

"เด็ก ไม่ควรดูรู้มั๊ยเดี๋ยวเสียเด็กหมด ยังกุ้งแห้งเอ๊ย มานี่มะ" เปรมมนัสเอ่ยยิ้ม ๆ พร้อมกับใช้ฝ่ามือปิดตาของสาวเจ้าไว้อย่างนึกหยอกล้อ

"ใครน่ะ มาปิดตาฉั๊นทำไม..ปล่อยเลยนะ หึ้ย เดี๋ยวจะโดน"

งั่บ!! กานต์ธิดาจับไปที่มือใหญ่ส่งเข้าปากแล้วออกแรงกัดจนสุดกำลัง

ซีดส์.. "กัดมาได้..ยัยผีดิบ ร้ายนักนะเรา"

ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า.. (เสียงหัวเราะจากคู่รักที่หันมามองชายหนุ่มที่ดูอีกฝ่ายจะไม่ยอมลดราวาศอกให้ง่าย ๆ

"อดทนหน่อยนะครับคุณหมอ เดี๋ยวน้องผมก็โตแล้ว ต่อไปเขี้ยวก็ทู่แล้ว คงกัดไม่เจ็บเท่าเดิมหรอกครับ" กานต์บุรุษเอ่ยสัพยอกชายหนุ่มยิ้ม ๆ เขารู้ดีว่าชายหนุ่มมีความรักในตัวน้องสาวของเขาอยู่ แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะถ้าน้องสาวของเขาไม่โอเคต่อให้เพอร์เฟคขนาดไหน หรือรวยล้นฟ้าอย่างไรเขาก็จะเคารพการตัดสินใจและเลือกที่จะยืนอยู่เคียงข้างน้องสาวของเขาอยู่ดี

"ครับคุณเอ อดทนมาเป็นปีแล้วครับ" เปรมมนัสบอกยิ้ม ๆ แต่แอบส่งสายตาให้คนตัวบางอย่างลึกซึ้งส่วนอีกคนได้แต่เบะปากใส่อย่างคนไม่ยอมง่าย ๆ

"พี่เอ หนูหิวข้าว มีอะไรกินมั่ง" คนตัวบางบ่น ๆ แล้วหันหลังให้สามหนุ่มเดินเข้าครัวไป

ส่วนกานต์บุรุษได้แต่พยักเพยิดให้คุณหมอหนุ่มตามไปเพื่อหาอะไรให้คนน้องทาน เพราะน้อยนักน้อยหนาที่นางจะขอกิน ส่วนใหญ่นางจะไม่ค่อยกินข้าว เธอมักจะชอบกินขนมหรือนมเสียมากกว่า

"ออ..ครับ เข้าใจแล้วครับ เดี๋ยวผมทำให้น้องทานเองครับไม่ต้องห่วง" เปรมมนัสเอ่ยยิ้ม ๆ แล้วรีบจ้ำอ้าวตามคนตัวบางไป

อีกด้านของคนเดินเข้าครัวมาก่อน

กานต์ธิดาเปิดตู้เย็นทำท่าหยิบนี่หยิบนั่นแล้วคิ้วขมวด

'มีไข่ไก่ มีเนื้อไก่ มีแตงกวา ผักกาดขาว แล้วจะทำอะไรกินได้บ้างละเนี่ย พี่เอนะพี่เอไม่ห่วงน้องเลย ฮื่อ..' กานต์ธิดาบ่นพึมพำในขณะที่ค้นหาวัตถุดิบตู้เย็น

"ทำไม่เป็นก็หลบไป จะทำให้ ไปนั่งรอไป อยากกินอะไรล่ะครับคุณผู้หญิง" เปรมมนัสเอ่ยยิ้ม ๆ พลางจับไหล่คนตัวบางแล้วพามานั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ อย่างนึกเอ็นดู