ความเดิม- ..น้องบี..น้องบีครับ..ผมไม่ได้โกรธน้องบีนะ ผมแค่น้อยใจ ผมไม่รู้ว่าน้องบีกำลังเขินหรือไม่ชิน แต่น้องบีปล่อยผมก่อนได้มั๊ย ถ้าหนูไม่ปล่อย ผมอาจจะเป็นคนที่หันมากอดหนูเสียเองนะ ทีนี้ได้เข้าหอก่อนวันแต่แน่ ๆ เลย ใครก็ห้ามไม่อยู่หรอก.. เปรมมนัสพูดกลั้วหัวเราะ
…………………………………
..อุ่ย..ปล่อยแล้วค่ะ ปล่อย แฮร่.. แยกย้ายนะคะ ไม่มีใครโกรธใครแล้วเน๊อะ.. กานต์ธิดาคลายมือออกจากเอวคนตัวโตพร้อมกับยกมือขึ้นระดับอก
หึหึ..เข้าใจเอาตัวรอดนะ แต่ถ้าผมเอาจริงน่ะ น้องบีไม่รอดหรอก เดี๋ยวผมไปแต่งตัวอีกห้องนะ ห้องนี้ยกให้น้องบีเลย..ตามสบาย จุ๊บ..ฟึ่ด.. เปรมมนัสพูดยิ้ม ๆ พร้อมกับจุ๊บหน้าผากหญิงสาวไปหนัก ๆ ตามด้วยจูบไปที่เนินอกของสาวเจ้าเบา ๆ พร้อมสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอดแล้วเดินออกมาอย่างเร่งรีบอยู่ในที ถ้าช้ากว่านี้เดี๋ยวจะอดใจไม่ไหว
ด้านกานต์ธิดาได้แต่นั่งทำหน้าเอ๋ออยู่พักใหญ่ เมื่อตั้งสติได้จึงรีบลุกไปใส่
