43ผูกดวง
1135 Words
ความเดิม- "ค่ะ" กานต์ธิดาตอบไปคำนึงแล้วนั่งเงียบ ๆ ไปตลอดทาง
………………………………………….
ด้านเปรมมนัสรู้สึกถึงความผิดปกติของคนตัวบางได้แต่สังเกตอยู่เงียบ ๆ และมีสมาธิในการขับรถต่อไปจนมาถึงมหาวิทยาลัยเปรมมนัสจอดรถที่หน้าคณะแต่ยังไม่ปลดล็อคนั่นทำให้สาว ๆ นึกสงสัยหันมาจ้องหน้าชายหนุ่มตาแป๋ว
..น้องเอ๋ยเลิกเรียนแล้วเดี๋ยวอามารับนะ รออาอยู่แถว ๆ นี้แหละ/เราด้วยน้องบี.. เปรมมนัสบอกสองสาวยิ้ม ๆ แล้วหันมาสบตาคนตัวบางเพียงครู่แล้วปลดล็อคประตู
..ค่า/ค่า.. สองสาวรับคำอย่างว่าง่ายแล้วเปิดประตูลงจากรถไป
ด้านอัญญารินทร์เมื่อลงจากรถมาได้รีบจูงมือเพื่อนสาวไปนั่งในที่ประจำ
..ยัยบีทำไมหงอยจัง..
..ก็ปกตินะ แค่สงสารพี่เอต้องตื่นตั้งแต่ตีสามกว่าออกจากบ้านตั้งแต่ตีสี่กว่า จัดบูธน่ะ..
..แต่ก็มีพี่กายคอยดูแลไม่ใช่เหรอ..ไม่ต้องกังวลไป ปะหาอะไรกินกัน
..อืม..ก็ได้..
………………………………………….
ตัดมาที่เปรมชัย ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรที่ปรึกษาคนสำคัญที่ขาดไม่ได้ก็คือกรพัฒน์ สองคนได้พากันไปพบใครคนหนึ่งเพื่อดูผูกดวงของลูกชายกับกานต์ธิดาทั้งสองเดินทางโดยรถตู้ของครอบครัวเปรมชัย
ระหว่างเดินทาง
..เฮียชัยมั่นใจแล้วเหรอครับ ถ้าผลการทำนายดวงชะตาออกมาทั้งสองไม่ใช่คู่กันล่ะ จะห้ามเด็ก ๆ มั๊ย.. กรพัฒน์เอ่ยถามหลังจากชั่งใจอยู่นาน
..มั่นใจซิ มั่นใจจากข้างในนี้ว่าเค้าต้องคู่กัน เจ้านัทไม่ยอมลงให้ใครง่าย ๆ นะ เห็นนิ่ม ๆ อย่างนั้นบทพ่อจะแข็งพ่อสะบัดไม่เหลือเยื่อใย แต่ทำไมถึงยอมเด็กคราวลูกคราวหลานล่ะว่ามั๊ย..
..อืม..ผมดีใจที่ได้ยินเฮียพูดแบบนี้ อะไรจะเกิดมันก็เกิดเน๊าะ..
สักพักรถตู้คันหรูก็มาจอดที่บ้านเรือนไทยหลังหนึ่ง
..ปะ..ถึงแล้วมังกร ที่นี่แหละ../เด็ก ๆ รออยู่แถวนี้แล้วกันนะไม่ต้องตามเข้าไปหรอก ไม่มีอะไร..
..ครับเฮีย.. มังกรรับคำแล้วลงจากรถมาก่อนเพื่อรอรับผู้อาวุโสกว่า
..ครับเจ้าสัว.. เหล่าบรรดาการ์ดที่ติดตามมารับคำพร้อมกับโค้งคำนับ
จากนั้นทั้งสองลงจากรถมายืนที่หน้าบ้านเรือนไทย
"อ้าวท่านเจ้าสัวมาถึงนี่มีอะไรให้ผมรับใช้หรือเปล่าครับหรือว่าสัตว์สองเท้าจะเข้าบ้าน เชิญครับ ๆ" ชายวัยชราให้การต้อนรับขับสู้พร้อมกับยกมือไหว้แขกผู้มาเยือน
"หวัดดีไม้ เป็นยังไงสุขภาพ"
"ก็เรื่อย ๆ แหละครับ ว่าแต่เจ้าสัวมีธุระอะไรให้ผมช่วยเหลืองั้นเหรอครับ"
"ก็ว่าจะมาให้ไม้ผูกดวงหลานชายกับหลานสะใภ้ของเราให้หน่อยนะซิ" เปรมชัยเอ่ยยิ้ม ๆ
"แหม่...เรียกออกชื่อออกนามขนาดนี้ไม่ต้องผูกก็ได้มั๊งครับ แหะ แหะ" นายไม้พูดหยิกแกมหยอก
"เอาเสียหน่อยเถอะ นี่วันเดือนปีเกิดของเจ้านัท แล้วนี่วันเดือนปีเกิดของว่าที่ลูกสะใภ้"
"อ้อ..ครับ..เดี๋ยวผมขอจุดธูปเทียนบูชาอาจารย์ก่อนนะครับ"
"ตามสบายเลยไม้"
จากนั้นชายชราได้จุดธูปเทียนที่โต๊ะบูชาซึ่งจัดคล้ายโต๊ะหมู่บูชา เมื่อเสร็จแล้วจึงนำกระดาษที่จดวันเดือนปีเกิดของคนทั้งสองมาคำนวณโดยมีแผนผ้าคล้ายยันต์ และมีตำราเล่มใหญ่ ชายชรานับไปก็ยกคิ้วสูงไป และนับใหม่อีกรอบแล้วเงยหน้าขึ้น
"เจ้าสัวครับ ฝ่ายหญิงยังมีโรคประจำตัวหรือไม่สบายอะไรสักอย่างไม่ค่อยแข็งแรงใช่มั๊ยครับ" นายไม้เอ่ยถามเพราะดวงชะตาของฝ่ายหญิงมันบอกแบบนั้น
"ใช่ไม้ เป็นยังไงบ้างเหรอ"
"อืมดูพื้นดวงพ่อหลานชายก็ว่าจะได้ยาหม้อใหญ่มาดูแลแหละครับ แต่ผูกดวงสองคนนี้ดูแล้วจะอยู่ด้วยกันอย่างปรองดองและจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าครับ ก็ดีนี่ครับแล้วเจ้าสัวจะมาถามผมทำไม" นายไม้เอ่ยถามอย่างสงสัยก็ในเมื่อยอมรับเป็นลูกสะใภ้แล้วจะมาให้เขาทำนายว่าเป็นคู่กันหรือเปล่าทำไม นั่นคือสิ่งที่ชายชราสงสัย
"ว๊ะไอ้นี่ ก็จะมาดูฤกษ์หมั้นฤกษ์แต่งนะซิโว๊ย ปีนี้จะหมั้น ขอฤกษ์ดี ๆ หน่อย"
"อ้าวเหรอครับ ฮ่า..ๆ เดี๋ยวดูใหม่" จากนั้นชายชราก็เปิดตำราพร้อมกับดูปฏิทินอยู่สักพักและทวนสองรอบแล้วเงยหน้าขึ้น
"ฤกษ์ดีก็เป็นอีกสองเดือนข้างหน้าหละครับ สะดวกมั๊ย"
"เอ..ไอ้ทางฉันน่ะสะดวก ได้ทุกเมื่อ แต่ทางว่าที่ลูกสะใภ้ซิไม่รู้จะติดสอบอะไรหรือเปล่า คือเค้ายังเรียนไม่จบอยู่ปีสองจะขึ้นปีสามน่ะ เดี๋ยวนะ ขอไลน์ถามหลานสาวก่อน เค้าเป็นเพื่อนกัน.." จากนั้นเปรมชัยได้กดโทรศัพท์ยุกยิก ๆ สักพักแล้วเงยหน้ายิ้มกริ่ม
"ได้เลยยังไม่มีสอบอะไร แต่ขอเป็นวันหยุดเสาร์หรืออาทิตย์ได้ไหมไม้ ช่วยดูให้หน่อยซิ"
..แหม..คุณหนูนะคุณหนูจะหาให้เรียนจบก่อนก็ไม่ได้.. ชายชราบ่นพึมพำแล้วดูปฏิทินอีกรอบ
"ว่าไงไม้ พอจะได้มั๊ยไอ้ฤกษ์ดี ๆ วันหยุดน่ะ"
"ได้แล้วคร้าบ วันนี้ครับ" ชายชราจดวันฤกษ์ดีลงบนกระดาษที่เปรมชัยยื่นให้ก่อนนี้
"เหรอ..ขอบใจมากไม้ นี่ค่าครู นี่ของฝากดูแลสุขภาพด้วยนะ บุหรี่นะเพลา ๆ หน่อย หยุดไปเลยก็ยิ่งดี" เปรมชัยยื่นซองสีขาวเป็นค่าครู และซองสีน้ำตาลค่อนข้างหนาเป็นของฝาก พร้อมทั้งส่งสายตาให้การ์ดที่มาด้วย จากนั้นเหล่าบรรดาการ์ดได้ยกตะกร้าเครื่องดื่มบำรุงกำลังและตะกร้าผลไม้มาวางไว้ตรงหน้าชายชรา
"คร้าบจะพยายามทำคร้าบ ขอบคุณสำหรับของฝากนะครับ" นายไม้รับคำอย่างเหนื่อยหน่าย
"ไม่ซิต้องทำให้ได้ต่างหาก แก่แล้วนะเราน่ะ อยากให้อยู่ด้วยกันนาน ๆ เดี๋ยวถึงฤกษ์แต่งจะมาขออีก"
"ไม่ไปหาพระหาเจ้าบ้างล่ะครับ จะมาหาผมทำไม"
"เออ..ก็ถนัดทางนี้มาไม่ได้รึไงนายไม้นี่ ฉั๊นเสร็จธุระแล้วจะไปก่อนละนะ จะไปหาหมอเมื่อไรก็บอกจะให้เด็ก ๆ พาไป ค่าใช้จ่ายไม่ต้องห่วงเดี๋ยวดูแลให้"
"ครับ ๆ ขอบคุณเจ้าสัวมากครับ" นายไม้บอกอย่างรู้สึกซาบซึ้ง
- Writer
