ปฐมบท 1.2 - ยัยตัวแสบ (จบตอน)

1221 Words

ชรันส่ายหัว เขาปรายตามองไปรอบๆ บริเวณก็พบว่ามีสายตานับสิบจับจ้องมาที่ตน เหล่าสาวงามทำหน้าเหมือนอยากกลืนกินชายหนุ่มเข้าไปทั้งตัว บ้างก็กัดปากล่างเย้ายวนพร้อมด้วยขยิบตาส่งสัญญาณเชิญชวนให้เขาเข้าหา ชรันที่เริ่มเมามายได้ที่ชักอยากปลดปล่อยความเครียดกับใครสักคน ร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วกวาดตามองหาเหยื่อที่ถูกใจ สายตาคมกล้าประจักษ์เข้ากับสตรีนางหนึ่งเข้าอย่างจัง หล่อนอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาดๆ ตามแฟชั่น สวมรองเท้าผ้าใบสีเทาเข้ม เส้นผมมัดเกล้าเป็นมวยรวบไว้กลางศีรษะ เผยต้นคอระหงสุดเซ็กซี่ มองแล้วช่างน่าจับดูดให้เกิดรอยเสียจริง “จ้องใครอีกล่ะมึง” ปกรณ์มองตามสายตาเพื่อนซี้ หัวคิ้วเข้มขมวดชน “มึงมองผู้หญิงที่ใส่เสื้อยืดสีขาวคนนั้นหรือวะ” “เออ” ยอมรับตรงๆ “มึงว่าเขาจะสวยไหมวะ” ชักเริ่มอยากเห็นหน้าให้ชัดๆ หล่อนยืนหันซ้ายแลขวาทำให้เขามองไม่ถนัด “เดินเข้าไปคุยเลย จะได้รู้ว่าสวยหรือไม่สวย” ปกรณ์แนะนำ “มึงนี่มันอ่อนหัดจริงๆ” ส่งสายตาปรามาสพลางยิ้มเยาะ “การจะเป็นเสือผู้หญิงมันต้องดูให้แน่ใจว่าเหยื่อสดหรือไม่สด บุ่มบ่ามเข้าไปทักสุ่มสี่สุ่มห้า เกิดไม่สวยขึ้นมาก็หงายเงิบดิวะ” “โห! พ่อวิชามาร พ่อเสือตัวพ่อ กูยอมแพ้มึงแล้วครับ เชิญเลยครับ เชิญมองให้เต็มตาเพราะว่ากูจะกลับบ้านแล้ว” ปกรณ์ก้มหยิบสูทแล้วเดินออกจากผับไปแบบไม่สนใจเสียงเรียกตามหลังของชรัน “อย่าเพิ่งกลับดิวะ ไอ้เคน! ไอ้เคน!” ไอ้บ้าเอ๊ย จะอยู่เป็นเพื่อนเขาสักหน่อยก็ไม่ได้ แต่ช่างปะไร ยังไงคืนนี้เขาก็จะกลับพร้อมสาวอยู่แล้ว ภารกิจพิชิตขอบเตียงกำลังจะเริ่มขึ้น “หันแล้วๆ” ชรันลุ้นตัวโก่งเมื่อผู้หญิงคนนั้นหันใบหน้าสวยหวานให้เขาทอดมองได้ถนัดถนี่ หัวใจชายหนุ่มเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ยอมรับจากก้นบึ้งของหัวใจว่าเจ้าหล่อนงดงามกว่าหญิงใดที่เขาเคยพานพบ ดวงตากลมโตมาพร้อมจมูกโด่งรั้นที่รับกับริมฝีปากอวบอิ่ม และมองจากตรงนี้ยังสัมผัสได้ว่าเครื่องหน้าสุดเพอร์เฟ็กต์นั้นไร้เครื่องสำอางค์หนาเตอะเฉกเช่นนักท่องราตรีคนอื่น หล่อนมาในลุคสวยใสไร้มลพิษทางสายตาโดยแท้ “สวยแบบนี้ต้องจัดสักหน่อยแล้ว!” ร่างบางระหงกวาดสายตามองไปรอบๆ บริเวณแต่ไม่พบบุคคลที่ต้องการพบ หล่อนหยิบมือถือโทร. หาเพื่อนรักอีกครั้ง ปรากฏว่าอีกฝ่ายไม่ยอมรับสาย ยิ่งเกิดอาการเป็นห่วงเข้าไปใหญ่ จนกระทั่งสายตาประจักษ์ต่อภาพเบื้องหน้า หญิงสาวแต่งกายเกาะอกสีแดงเพลิงกำลังนัวเนียเคล้าคลอผู้ชายหน้าตาหล่อจัดคนหนึ่งอย่างไม่ยำเกรงสายตาผู้ใด ไม่รอช้ารีบตรงเข้าไปกระชากแขนเรียวของคนเมาไม่ได้สติแล้วต่อว่าเสียงดัง “ชะเอม!” ชะเอม หรือ เอมอร หรี่ตามองผู้หญิงแต่งกายธรรมดาตรงหน้าพลางใช้ความคิด ความเมาทำให้เธอหลงลืมเพื่อนรักไปชั่วขณะ ทำทีจะหันกลับไปจูบกับผู้ชายแปลกหน้าต่อ “ยัยชะเอม นี่แกบ้าไปแล้วหรือหะ กลับบ้านกับฉันเดี๋ยวนี้!” จบคำก็ลากสาวสวยขี้เมามายืนข้างตน ทำเอาชายหนุ่มหน้าหล่อที่หมายปองเนื้อสมันเกิดอาการไม่พอใจ “นี่คุณเป็นใคร มายุ่งอะไรกับแฟนผม” สมอ้างเป็นแฟนเพื่อจะลากเหยื่อเข้าถ้ำ “อย่ามั่ว! นี่มันเพื่อนฉัน แล้วมันก็ยังไม่มีแฟนด้วย” หญิงสาวโกรธเลือดขึ้นหน้า ถ้าไม่ติดว่ายัยบ้าชะเอมเอาแต่ดิ้นขลุกขลักไปมาหล่อนจะขอสอยปากไอ้หมอนี่สักที กล้าดีอย่างไรมายัดเยียดสถานะบ้าๆ ให้กับเพื่อนของตน “แต่เพื่อนคุณเขายินดีจะไปต่อกับผม คุณไม่มีสิทธิ์!” คู่กรณีไม่ยอมรามือ สวยปานนางฟ้าแถมยังใจกล้าแบบนี้ ท่าทางจะเด็ดดวงไม่เบา “แกสิไม่มีสิทธิ์ ขอเตือนไว้เลยนะว่าอย่าคิดหื่นๆ กับเพื่อนของฉัน ถอยไป!” สาวหน้าหวานแต่กิริยาห้าวหาญเกินชายชี้หน้า “ยัยผู้หญิงปากดี มันน่าโดนสักทีไหมหะ!” ง้างมือขึ้นสูงหมายจะตบสั่งสอนสักทีสองที แต่ก็ช้าไปกว่าคนปากกล้าที่วาดเรียวขาเตะใส่กลางเป้าผู้ชายหน้าหม้อเข้าอย่างจัง “อีบ้า! มึง… อ๊าค!” คนถูกประทุษร้ายชี้หน้าคำรามอย่างเจ็บปวด สองมือกุมเป้ากางเกงแน่น อับอายที่พ่ายแพ้ให้กับสตรีตัวเล็กๆ “กลับบ้านยัยชะเอม” หญิงสาวที่ตกเป็นเป้าสายตาของชรันลากเพื่อนที่เมาไม่ได้สติออกจากผับไป เหตุการณ์เมื่อครู่ทำให้เขาหลงใหลเธอหนักขึ้น อยากลิ้มลองรสชาติผู้หญิงสวยเผ็ดดุดูสักครั้ง “คุณครับ คุณ” ชรันรีบวิ่งตามออกมาติดๆ ใบหน้าหล่อเหลาหอบเหนื่อยเล็กน้อย “ถ้าจะมายุ่งกับเพื่อนฉันก็ไสหัวกลับไปซะ!” หล่อนรีบออกปากไล่ “เปล่าครับ ผมไม่ได้จะมายุ่งกับเพื่อนของคุณ” ชรันปรับน้ำเสียงให้นุ่มทุ้ม สายตาของเขาไม่สามารถละห่างจากใบหน้าหวานละมุนได้เลย ผู้หญิงคนนี้งดงามเหลือเกิน ยิ่งมองใกล้ๆ ก็ยิ่งสวย ให้ตายเถอะ เขาต้องได้เธอมาครอบครอง! “ผมอยากรู้จักคุณ” นัยน์ตาคมเข้มพราวระยับ เรืองรองไปด้วยความเจ้าชู้ที่หญิงสาวสัมผัสได้ “ถ้าคุณไม่รังเกียจ เราสองคนจะ…” “ขอโทษนะ ฉันไม่ว่างคุยเรื่องไร้สาระ!” ชรันหน้าชาประหนึ่งถูกลากไปต่อยกลางสี่แยก เกิดมาจนอายุใกล้ย่างเข้าเลขสี่อยู่รอมร่อ ยังไม่เคยถูกผู้หญิงคนไหนปฏิเสธความสัมพันธ์กันอย่างไร้เยื่อใยมาก่อน ผู้ชายเพียบพร้อมเยี่ยงเขามีแต่คนอยากชิดใกล้ เพียงกระดิกนิ้วพวกหล่อนก็รีบสลัดผ้าสลัดผ่อนก้าวขึ้นเตียงกันแทบไม่ทัน แล้วเธอผู้นี้เป็นใคร…? เหตุใดจึงกล้าเอ่ยว่าการพูดคุยกับเขาเป็นเรื่องไร้สาระ ทำแบบนี้เท่ากับหยามศักดิ์ศรีไฮโซหนุ่มชัดๆ “หลบไป!” หญิงสาวขึ้นเสียงใส่เมื่อถูกร่างใหญ่ยืนขวางไม่ให้ขึ้นรถ “ผมอยากรู้จักคุณ” ชรันเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน ได้ยากๆ แบบนี้ก็ดีแฮะ ชีวิตล่าสวาทของเขาจะได้ตื่นเต้นมีรสชาติอันแปลกใหม่ขึ้นมาบ้าง “แต่ฉันไม่อยากรู้จักนาย หลบไป!” หางตาชักเริ่มกระตุก อารมณ์เดือดแล่นพล่านเมื่อผู้ชายดื้อด้านยังคงยืนอยู่ที่เดิม “จะหลบไม่หลบ” น้ำเสียงแข็งกระด้างเจือจางไปด้วยความขุ่นมัว “ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย หลบไป!” “ผมไม่… อ๊าค!” พลั่ก! ใบหน้าหล่อเหลาถูกต่อยเต็มแรง มือเรียวผลักอกกว้างจนร่างหนาเซถลาไปไกล หญิงสาวแสยะยิ้มอย่างเป็นต่อก่อนรีบเปิดประตูขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ชรันได้แต่เจ็บใจเพียงลำพัง “บ้าเอ๊ย! อย่าให้เจอนะแม่ตัวดี” ชายหนุ่มมองตามรถที่แล่นห่างออกไปพลางกัดฟันกรอด!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more