I Thrived

Kabanata 5: Make Out In The Car

"Ma'am!" rinig kong sigaw ni Manang Rita.

Sampal agad bungad ni Mommy sa ‘kin. Si Bella nakangisi lang na nakatitig sa ‘kin. Nginisihan ko rin siya pabalik kahit masakit ang pisngi ko. Medyo sanay na ako sa ganito kaya parang wala na lang sa akin. I don't know where Dad is. ‘Di ko makita eh pero wala rin naman akong aasahan d’un. Baka mamaya nga ‘di lang sampal aabutin ko.

Gusto kong sabihin kay Manang na 'Okay lang ako Manang, hindi ka pa nasanay sa kanila.' Pero hindi na ako nagsalita.

"I already told you to lend a hand on your sister's gallery event. You didn't even help her promote sa mga companies ng kaibigan mo. You didn't even care for your siste---" I didn’t let her finish her words and barged in.

"Sister my ass. Lahat nalang ginagawa niyo para sa kanya. Lahat nalang ng gagawin ko para sa kanya. Pano naman ako? You wouldn't ask if I am doing fine not even consulting me if I was okay. What kind of parents are you?"

I’ve had enough. I can handle and tolerate physical pain pero mahina ang puso ko. Sa dami ng nangyari sa akin parang gusto ko na lang mawala. May kaibigan ako pero hinahanap ko pa rin ang pagmamahal galing sa pamilya.

Ang pagmamahal na galing sa pamilya na kailanman ay hindi nila mabigay-bigay.

Nakita ko namang parang naiiyak si Manang Rita. She's the one who always asked me if I was okay. If I was doing alright. Siya lang kakampi ko dito. While them, they're too focus on Bella.

Sometimes Manang would asked if how my days went and always prepare essentials for me when I am sick. Not that I want them to do it but to just treat as their daughter too.

"It's your sister we're talking about Zelle. Ano yan ang nakukuha mo sa mga kaibigan mo? Sa kagagala mo?"

"At least sila may pakinabang sakin. They're always one call away when I needed them the most. They make me happy. They treated me as if I'm not alone. How ‘bout you? You wouldn't even bother to asked me if I was doing fine. Lagi na lang si Bella. Si Bella na matalino. Si Bella na maganda. Si Bella na talented. Pa’no naman si Zelle, Mom? Si Zelle na hindi katalinuhan at hindi talented? Si Zelle na lumaking nag-rebelde dahil hindi binigya ng atensyon? Anak niyo po rin ako. Mommy anak mo rin ako."

I saw her shocked at my response. But rage ate her afterwards. Sasabunutan pa sana niya ako kaya lang pumagitna si Manang.

"You!"

Tumingin siya kay Manang na parang siya na naman ang susugurin nito pero pilit na kinakalma ang sariling sugurin ang panghuli.

"Ma'am tama na po."

Kahit mahinahon ang pagkasabi n’un ni Manang ay dama mo pa rin sa kaniyang boses ang pag-alala. Why do I have to be their daughter if they can’t treat me as a human? Pwede namang si Manang na lang. Bakit sila pa ang naging magulang ko kung ‘di naman nila kayang maging magulang sa akin. Mabuti pa ‘yong taong ‘di mo kadugo tinuturing ka pang tao.

Nakakasawang maging niyo Mommy sa totoo lang.

"Tama na po."

Mom glared at Manang Rita then looked at me with so much anger. I just gave her my tired look. I don’t wanna be sad over that matter. Ayaw kong magpa-apekto ‘yun sa araw ko pero ‘pag talaga pagod ka na. Parang wasak ka na.

"You're just blinded by your jealousy!" she shouted.

"No Mom. I wouldn't feel jealous if you didn't made me feel like an outcast in this family."

‘Di ko na mapigilan ang luhang umaagos sa mata ko. Tumingin ako kay Bella pero nakita kong ngising pang-aasar lang ang binigay niya sa akin.

I saw Bella made her way towards Mom, Mom is holding and caressing her back. Sana man lang nagawa rin ni Mommy sa akin ‘yan kahit isang beses lang. Sana magawa niya rin akong yakapin.

"Mom just leave her, maybe she just wants attention," sabi ni Bella kay Mommy na nakatingin lang sa akin.

Attention my ass. I don't want attention. I want to be love. I want to know how it feels like having a thoughtful parents ‘cause even if they're here. I feel nothing but anger. Ayaw kong galit ang palaging maramdaman ko kasi pamilya ko sila. Pamilya ko pa rin sila ‘di dahil may responsibilidad sila sa akin kung hindi dahil anak rin nila ako.

I wiped my tears and looked at Bella.

"Shut up you nerd."

Right after I said those words. I received a great slap. Great. I didn't saw that coming.

"That's the last time you'll hurt me," mariing sabi ko sa Mommy kong halos patayin na ako sa galit. I looked at my sister who's clinging on Mom's arm. Lalabas din ‘yang baho mo.

"Good luck with your so called future," may diin ding sabi ko and I left them.

Sinabihan ko naman si Manang Rita na dalhin ‘yung mga gamit ko sa itetext kong address.

"Aalis ka na talaga?" Tanong nito sa akin. Tumatanda na si Manang pero parang mas dumoble pa ngayon dahil sa kakaiyak niya. Mas umiyak pa siya sa akin kaysa sa nanay kong walang ginawa kung hindi pagalitan ako.

I nodded with my teary eyes. I promise that this will be the last time I’ll cry for them. "Kailangan Manang."

Niyakap ko naman si Manang. Mabuti pa si Manang na hindi ko kadugo ramdam ko pa ang pagmamahal at alaga ng isang magulang.

"’Di ko na kaya Manang."

Well maybe para sa iba ang babaw ko para umalis ng dahil sa ‘di ako mabigyan ng atensyon ng magulang ko. Pero pa’no naman ‘yung feelings ko? Tinitiis ko naman sila e. Maybe I'm just thinking them wrong. Kaya I tried so hard to be a good daughter. Pero what happened? Ba’t daw ako nagpapanggap na mabait kung nasa loob lang daw ang kulo ko.

I don't have any idea. Bakit ganun sila? Why Bella always had that shining spotlight? The daughter they really love the most. Cherish and love but maybe it's the best way for us too. Na baka they'll be happy when I'm gone. Na baka wala ng sakit sa ulo nila ‘pag wala na ako. Na baka siguro kailangan kong gawin ‘to para sa ikasasaya at ikatatahimik ng buhay nila.

Ang hirap ipilit kung wala namang may pake. I’ve always want to be love. Kahit na sandali lang. Pinikit ko ang mga mata sa nagbabadyang lumabas na luha. Iiyak mo lang ‘yan bukas na bukas okay ka na. Bukas na bukas mahalin mo na sarili. Bukas na bukas ‘wag mo ng pabayaan ang sarili mong umiyak ng umiyak dahil bukas wala na ‘yan.

Pagbukas ko ng mata ay tahimik lang na nakamasid si Manang sa gilid ko. Tumango siya bilang pagsang-ayon sa sinabi ko at hinaplos ang nakalugay kong buhok.

"’Wag kang papalipas ng gutom ha. ‘Wag mong pabayaan sarili mo," mas napaiyak naman ako sa sinabi niya.

Si Manang lang ‘yung lagi kong kakampi sa bahay kaya napamahal na ‘yung loob ko sa kan’ya. Siguro kung si Manang nalang naging ina ko mas maganda pa kasi napakabuti niya.

Kahit nga walang makain masaya sila. I've been there sa bahay nila for days. N’ung umalis sila Mom, Dad and Bella for Christmas vacation. Kaya si Manang sinama ako sa kanila para naman daw maging masaya pasko ko.

I really love her. Kasi naiisip niya ako kung naiiwan ako sa ere.

"Mag ingat ka kung saan ka pupunta,"mahinahong sabi niya habang pinagpatuloy lang ‘yung paghagod sa buhok ko.

Ang haba na ng buhok ko. Hindi ko na napaputolan kasi nawalan ng time. Inom kasi ng inom ‘tong sina Riche. Dinadamay ako. Ganiyan Zelle ‘wag mo hayaang kainin ka ng lungkot.

"Ikaw din Manang. Sige na Manang baka mapagalitan ka pa," saad ko at niyakap niya ako ng kay higpit bago binitawan.

"Ingat ka, anak," paalam nito bago umalis.

Nandito lang naman ako sa may park kaya ‘di ko alam kung sino tatawagan ko.

‘Di ko na namalayan kung ilang oras na akong nakatulala dito habang nakatingin lang sa mga sasakyang dumadaan. Napatingin naman ako sa phone kong tunog ng tunog.

Sinagot ko yung tawag nang makita kung sino ang asungot na gumagambala sa pagmumuni-muni ko. Hindi ako nagsalita ng sagutin ko siya. Hinayaan kong siya muna ang magsalita.

"Where are you?" Bungad nito nang hindi narinig ang boses ko.

Napaisip pa ako kung sasagutin ko ba siya o hindi. "Park," maikling tugon ko. Nawawalan ako ng lakas dahil sa kakaiyak kaya naging mahina iyon ng sabihin ko.

He sighed and silence begin to eat us.

"I'll be there," he hanged up the call kaya napatingin nalang ako sa mga taong nandito.

Gabi na tapos nandito pa sila. Sabagay walang init kaya ang sarap mamasyal. Ang sarap pa ng hangin. At mas masarap mamasyal kapag mga mahal mo sa buhay kasama mo. May mga bata pang naglalaro sa park habang ‘yung mga magulang naman nila nakamasid lang. ‘Di ko man lang naramdaman magkaroon ng gan’yan kasayang pamilya.

"What happened?" napatingin naman ako sa pinanggalingan ng boses. Ang bilis naman nitong makarating. Katatawag niya pa lang ah o baka ang tagal kong nagdadrama.

"I'm fine," ikiling sabi ko. I don’t have time to explain what happened. Makikita naman sa mata ko na wala ako sa mood at tinatamad akong mag-explain kong alam ko naman sa sarili kong walang kwenta iyon. Selos lang siguro ‘to.

"I asked you what happened," mahinahong sabi niya habang nakatitig sa mga mata ko.

"Chismoso mo," turan ko sa kaniya habang nakangiti. Ayaw kong magdrama kasi babalik at babalik lang ang sakit. Umupo siya sa tabi ko at nilingon ‘yung paligid.

"You want some ice cream?" Tanong niya.

‘Di pa ako nakatango ay tumayo na siya at pumunta sa may ice cream shop na nasa harapan namin. Bakit parang nagmamadali ang mga kilos niya? May lakad ba siya o ano?

Tatanungin pa ako kung ‘di naman papakinggan sagot ko. Ilang minuto lang naman at nakabalik na agad siya. Habang may hawak na dalawang ice cream.

"Here."

Binigay niya sa ‘kin ‘yung isang ice cream at umupo siya sa gilid ko. Kailangan talaga magka-dikit? Malaki naman ang space rito.

Kinuha ko iyon sa kamay niya ng makita ang favorite flavor ko. I smiled a little bit.

"How did you know this is my favorite flavor?" I asked him while licking the ice cream. I’ve never said my likes with him.

"Heard your conversation with that bastard ex of yours."

Makabastard naman ‘to parang ang bait. Okay mabait naman siya bastos nga lang at ang observant naman pala nito. One time he asked me to date him but I rejected him ‘cause I'm not into serious relationship type of a person but later that day he gave me flowers on the hotel.

And it was my favorite flower. A white rose. Kaya sobrang saya ko n’un. Imagine having a person na wala kang sinasabi sa kan’yang kung ano-anong favorite mo but he knows what's your favorite. You can really tell that he give his attention to you and memorize every likes of yours.

"Pare-pareho lang naman kayong mga lalaki."

"Wanna go somewhere before we go to my place?" he asked diverting the topic. Won't you deny it? Or just defend yourself?

Yes I accepted his offer to stay with him as a maid. Took me long to answer him because he always teases me with that damn Sir.

"Wanna go to heaven please," I said it as a half joke only but he’s taking it even funnier.

"You're already there a while ago," asar niya pa sa akin. Can he let go of that damn smirk of him for a while? He’ll make me fall for him without even knowing.

Well we've been doing it for weeks now. And he's always at my hotel room every night. So may mangyayari talagang inaasahan niyang mangyari.

"Heaven! Books! Didn't know you have such dirty mind SIR," I said emphasizing every bit of the words. And he laughed his ass off at my remarks. He's totally opposite the moment I first laid my eyes on him. I thought he’s that cold and serious type but now he can pass as a clown.

"Why would you buy books if you're already graduate?"

I finished my college degree but I'm not working like they want me to do. It's their course and not mine kaya wala akong gana magtrabaho. Kaya siguro naging ganito rin ako kasi si Bella nakukuha niya gusto niyang kurso at grabe pa ang supporta.

"I'm gonna read some novels," I boredly said. It’s other people’s way od killing lonely time pero sa totoo lang wala akong hilig sa books.

"Didn't know you're fond of books."

Well I don't know too. Parang trip ko lang kasing magwaldas ngayon. I'm not using the money I kept. I'll using their money. Para saan pa at binigyan nila ako ng ganito kadaming pera kung ‘di ko rin wawaldasin. Waldas now because later baka e freeze na ‘to.

He's just looking at me while I'm looking at the sky.

"What? You're gonna come with me or not?" Tanong ko nang makitang nakatingin lang ito sa akin parang kasing tanga.

"Let's go," tumango siya sa sinabi ko at tumayo na.

Kinuha niya lahat ng gamit ko at pinasok sa likod ng sasakyan niya. What Zelle? ‘Di ka man lang tutulong? Gamit mo ‘yun. Future amo mo ‘yang pinapabuhat mo.

"Won't you help me?"

Hindi ko siya pinansin.

When he's all done putting my things. He looked at me with tired look. What? Si Manang nga nakayang dalhin ‘yan lahat. May tumulong nga lang. But he has good figure. So why not use it?

"What you're making me your driver now?" Nakataas na kilay na sabi nito nang makitang pumasok ako sa backseat. Ang dami reklamo ng lolo niyo pero imbes na lumabas ay dumaan lang ako sa gitna. He looked at me with his lustful look.

I'm wearing a tight dress and obviously it's too short. If tutuwad ako kitang kita. And I'm showing too much cleavage.

I'm comfortable wearing dresses like this. Ba’t naman ako mahihiya at itatago ‘to e ang sexy ko.

"You're seducing me," nahihirapang bulong nito.

"If I'll be seducing you dapat ‘di na ako nag-abalang mag suot pa. Ang kitid talaga ng utak mo."

It half meant true dahil gusto ko talaga siyang asarin.

"I can see your n*****s from here," may diing sabi nito.

"Ba’t mo kasi tinitingnan?" Tanong ko pabalik. I don't have bra because this dress already has a pad. Kaya no need. Easy access din ganun.

"I have jacket at the back. Suotin mo."

Kinuha ko na lang ‘yun para makaalis na agad kami. Dami pang satsat. ‘Di na lang manahimik. Mabuti nga siya pinagbigyan kong makita ‘to. ‘Yung iba nga halos ibuwis na buhay nila makita lang ito. Ngayon siya pa umaayaw.

"Zip it," he commanded. He's so bossy. Women can wear whatever they want. We have rights to wear whatever we want to wear because that’s our freedom.

"Ang init po SIR," sabi ko na lang.

"The aircon is on," sabi nito habang nakatingin sa aircon ng sasakyan. On nga pero ang init pa rin. Ang taas pa ng jacket niya siguro abot to hanggang tuhod ko. Is he that tall?

"Bahala ka po."

‘Di ko siya sinunod. ‘Di na rin naman siya nagreklamo kaya ingay na lang ng kanta ang naririnig namin. Ang ganda ng playlist niya ‘yun lang ang masasabi ko. Nang nasa parking lot na kami ng mall. Lalabas na sana ako ng pinigilan niya ang kamay kong bubuksan sana ang pinto.

Hinila niya ako palapit sa kan’ya at inabot ‘yung zipper. Nasa baba pa naman ‘yun kaya I feel a little bit awkward. Kasi nasasagi niya ang n****e ko. Naramdaman naman niyang uncomfortable ako kaya he's back with the usual bastos look of him.

Didn't know what happen basta we were kissing like there's now tomorrow.

"F*ck," I said when he touched my jewel down there. Nawala ako sa sarili ko dahil sa ginagawa niya.

We ended up making out sa loob ng kotse niya.