ตอนที่ 4 ย้ายบ้าน
1302 Words
ตอนที่ 4 ย้ายบ้าน
ตอนนี้ยังไม่เหมาะที่จะกลับไปเอารถกับของใช้ ผมจึงชวนเธอคุย...
“ตอนที่ครูชนผม ผมชนครู ผมกำลังจะไปเข้าห้องน้ำพอดี แต่ยังไม่ทันได้เข้าดันเกิดเรื่องขึ้นซะก่อน”
“ฝนมันตกฉันรีบ”
“ผมก็รีบเหมือนกัน” กะว่าฉี่เสร็จแล้วจะไปนั่งดื่มต่อ ก็ของมันชอบ สรุปทั้งเธอและผมต่างคนต่างรีบ ไม่มีใครผิดไม่มีใครถูก เรื่องที่เกิดขึ้นคงเป็นโชคชะตากลั่นแกล้ง
“งานแถวนี้เลิกดึกมั้ยคะ” ตอนนี้เพิ่งจะสองทุ่มกว่าๆ คิดว่าสี่ห้าทุ่มโน่นแหละกว่าจะเลิก ซึ่งผมก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน ไม่เคยจัดงาน
“ยังได้ยินเสียงเพลงอยู่เลย น่าจะเลิกยาก คุณจะอาบน้ำแล้วนอนก่อนเลยก็ได้นะ แต่ผมสิจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนเปลี่ยน เสื้อผ้าตัวเองก็ไม่น่าจะใส่เข้ากับร่างเล็กๆของคุณได้” จะให้ใส่ชุดเดิมก็คงไม่ไหวมั้ง
“ฉันไม่อยากเห็นร่างกายของคุณ!”
"ฮึ...ร่างกายคุณสวยตายแหละ คิดว่าผมชอบหรือไง” ชั้นในที่รัดรอบตัวอยู่อึดอัดจะแย่
“แต่ดูคุณชิวๆนะ ฉันสิคืนนี้จะนอนหลับหรือเปล่าก็ยังไม่รู้” เธอคงเครียดที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ผมเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน
“อย่าบอกนะว่ายังไม่เคย” อยู่ๆผมก็อยากรู้เรื่องนี้ขึ้นมา สำหรับผมการอยู่ร่วมบ้านกับใครสักคนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่กับผู้หญิงคนนี้ผมไม่รู้
“ยังไม่เคยอะไร พูดให้มันดีๆนะ”
“ก็อย่างที่คุณคิดนั่นแหละ เวอร์จิ้นเหรอเนี่ย อายุก็ไม่น้อยแล้วนะ ไปอยู่ที่ไหนมา” น่าเกลียดที่สุด! ดูคำถามของเขาสิฉันรับไม่ได้
“ฉันก็อยู่บนโลกนี้นี่แหละ นี่คุณ! เกิดเรื่องขึ้นขนาดนี้แล้ว คุณยังจะพูดเล่นอยู่ได้”
“เครียดไปแล้วได้อะไร อยู่กับมันให้ได้ แล้วค่อยๆมาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะเอายังไงกับชีวิตของเราต่อดี รวมถึงวิธีกลับไปเป็นเหมือนเดิมด้วย”
“ฉันเหนียวตัวจังเลย คุณอาบน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย...อี๋เหม็นด้วย” เธอยกเสื้อขึ้นมาดม ทำท่าขยะแขยงตัวเอง
“อย่าเวอร์ ผมเพิ่งอาบก่อนไปงานช่วงเย็นนี่เอง” สภาพของเธอน่าจะอาบตั้งแต่เช้า เพราะชุดที่เธอใส่ยังเป็นชุดทำงานอยู่เลย...ไม่อยากจะพูด!
“ฉันง่วงแล้วขอนอนเอาแรงก่อนนะ ตรงนี้ก็ได้” เธอไม่ยอมอาบน้ำ ทำท่าเอนตัวนอนลงศีรษะพาดหนุนไว้กับที่วางแขนของโซฟา
“ไม่ได้ครูต้องไปอาบน้ำ นอนแบบนี้จะนอนหลับได้ยังไง ไหนบอกเป็นผู้หญิง!” สกปรกสิ้นดี!
“ฉันนอนของฉันได้ก็แล้วกัน ตำรวจไม่จับสักหน่อย” ฉันไม่อยากเห็นมังกรน้อยของเขา ขอนอนทำใจก่อนคืนนึง
“ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ คุณเป็นคนชอบหนีปัญหาแบบนี้เหรอ วันนี้ถ้าคุณไม่อาบ พรุ่งนี้คุณก็ต้องอาบอยู่ดี ผมเปียกน้ำฝนด้วย เดี๋ยวจะไม่สบาย ลุกขึ้นไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้” ผมไม่มีทางให้เธอเอาร่างกายของผมนอนเลยแบบนี้แน่ เกิดไม่สบายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ
ผมพยายามดึงร่างกายของตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ตอนนี้ผมตัวเล็ก เรี่ยวแรงก็น้อยตามไปด้วย จึงดึงไม่สำเร็จ เพิ่งจะรู้ว่าตัวเองตัวหนักขนาดนี้ ส่วนเธอนอนหลับตาทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ เห็นว่าเป็นผู้หญิงหรอกนะ ไม่งั้นคงใช้ฝ่าเท้าช่วย
"............" ดึงจนหมดแรงยัยนี่ก็ไม่มีท่าทีจะสนใจ ผมจึงเปลี่ยนแผน
“งั้นเรากลับไปเอารถกับเสื้อผ้ากันก่อนดีมั้ย แอบๆไปก็ได้” เธอลืมตาลุกขึ้นมานั่ง ได้ผลแฮะ!
“ไปก็ไป...” ผมมีรองเท้าใส่เล่นหลายคู่ จึงหยิบเอามาสวมหนึ่งคู่ โอ้โห...ทำไมเท้ายัยนี่เล็กจัง แต่ก็ยังดีกว่าต้องสวมส้นสูงแหละ ก้มมองดูเท้าของตัวเองตอนนี้ แล้วจึงเดินไปนั่งประจำที่คนขับ โดยมีเธอเปิดประตูรถขึ้นมานั่งข้างๆผม
จากนั้นผมก็ขับรถออกไป ระหว่างทางเธออธิบายถึงสิ่งที่ต้องการให้ผมหยิบ ผมนั่งฟังเก็บรายละเอียดตามที่เธอบอก ไม่นานผมก็ขับรถมาถึงหน้าบ้านพักครู
“ครูจะลงไปหยิบเองหรือจะให้ผมลงไปหยิบให้” ที่ถามเพราะสิ่งที่เธอต้องการมันเยอะมาก ที่นั่งฟังมาเมื่อสักครู่ จำไม่ไหว...
“คุณอยู่แล้ว ฉันลงไปเดี๋ยวคนเห็นคงหาว่าเป็นขโมย”
“หน้าตาผมดูเป็นโจรขนาดนั้นเลย...”
“ก็ไม่แน่” ยัยนี่หน้าตาดี ปากก็ดี พูดไม่ค่อยเข้าหูเลย ฝากไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้ยังไม่อยากจะทะเลาะด้วย
“ครูขับกลับถูกมั้ย เดี๋ยวผมเก็บของเสร็จแล้วจะรีบตามไปไม่ต้องรอ”
“ถูกค่ะ”
“โอเค...กุญแจรถอยู่ตรงไหน” ผมลงจากรถ ส่วนเธอก็ย้ายตัวเองมานั่งประจำที่คนขับแทนผม
“วางไว้บนโต๊ะหน้าประตูเลย ส่วนกุญแจบ้านน่าจะอยู่ในกระเป๋าเสื้อที่คุณใส่” ผมหยิบกุญแจบ้านออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วเดินเข้าบ้านพักครูไปแบบเนียนๆ เก็บข้าวเก็บของใส่กระเป๋าแล้วโยนขึ้นรถ จากนั้นก็ขับรถกลับบ้าน
“เร็วดีเหมือนกันนะเนี่ย” ฉันเพิ่งขับรถของเขากลับมาถึงแป๊บเดียวเอง เขาก็ตามมาติดๆ
“ผมซะอย่าง ไม่รู้หยิบมาครบหรือเปล่า ตรวจดูเอาเองนะ ถ้าขาดเหลืออะไรเดี๋ยวไปทำงานแล้วจะแวะหยิบติดมือมาให้”
“ขอบคุณนะคะ” ฉันขนของตัวเองจากในรถเอามากองไว้กลางบ้าน
“ต่อไปนี้คุณห้ามพูดคะค่ะ ให้ผมได้ยินอีกเด็ดขาด"
"ค่ะ" ยิ่งพูดยิ่งยุ! หวังว่าเธอจะรู้หน้าที่ของตัวเอง เวลาที่ต้องอยู่ต่อหน้าคนอื่นนะ
“ผมขี้เกียจเถียงกับคุณแล้วไปอาบน้ำดีกว่า”
“ไม่ได้นะ!” เธอรีบเดินเร็วๆมาดักหน้าผมพร้อมกับกางแขนออกไม่ยอมให้ผมเดิน
“เป็นอะไร ทำไมจะไม่ได้”
“ถ้าคุณอาบน้ำ คุณก็เห็นของฉันหมดน่ะสิ” ผมไม่เคยคุยกับใครเหนื่อยเท่ากับคุยกับยัยนี่มาก่อนเลย
“อยากเห็นตายแหละ ผมจะอาบน้ำถอยไป” ผมร้อน! คิดว่าที่นี่เป็นเกาหลีหรือไง
“คุณต้องสัญญามาก่อนว่าจะไม่มอง” เรื่องมากไม่มีใครเกิน สัญญาเหรอ ยังไงผมก็มองอยู่ดีแหละ!
“นี่คุณครูครับ ผมเคยจับของผู้หญิงมานับไม่ถ้วน บอกตามตรงของคุณเนี่ย กระดานเรียกพี่ ผมไม่พิศวาสหรอกครับ อีกอย่างนะ ผมคงไม่มีอารมณ์กับตัวเองหรอก ขอทางด้วย”
“จริงนะ”
“จริง...ถอยไป ร้อนจะแย่อยู่แล้ว”
“แล้วฉันล่ะ ให้อาบน้ำที่ไหน นอนห้องไหน บ้านคุณมีห้องนอนกี่ห้อง”
“มีห้องเดียว นอนด้วยกันก็ได้มั้ง ตามมา...”
"เดี๋ยวๆ ช่วยฉันขนของก่อน"
"ของของคุณ คุณก็ขนเข้ามาเองสิ"
"แต่ของพวกนี้คุณเป็นคนใช้นะ" พูดอีกก็ถูกอีก ผมหันไปมองของใช้ของเธอ แล้วจึงช่วยหยิบกระเป๋ามาหนึ่งใบ...หนักจัง ร่างกายของยัยนี่ไม่แข็งแรงเอาเสียเลย ส่วนเธอสามารถยกของหนักๆตามผมมาได้อย่างสบาย...คงจะลืมตัวสินะ
- Writer
