CHAPTER 3 | แพ้ทางหมาเด็ก

1436 Words

CHAPTER 3 | แพ้ทางหมาเด็ก วันต่อมา ณาลัลน์พอรู้ข้อมูลของหนุ่มรุ่นน้องอย่างคินวา พอจะรู้มาบ้างว่า เขาฮอต และหักอกผู้หญิงที่เข้าหาเขามาแล้วนับไม่ถ้วน รวมถึงเพื่อนเองก็ด้วย จากนั้นเมื่อรู้ว่ากลุ่มของคินวาชอบมาที่ผับมิราเคิลหน้ามอ. คืนนั้นเธอก็รีบแต่งตัวมาที่ผับนั้นทันที ณาลัลน์ใส่ชุดแซกสั้นเกาะอกสีขาวเข้ารูป เดินเข้ามาภายในผับอย่างมั่นใจ ก่อนจะกวาดสายตามองหาเป้าหมายที่ว่า จนกระทั่งเห็นคินวานั่งอยู่ตรงมุมโซนใกล้ ๆ บาร์กับกลุ่มเพื่อน ดูเอาเถอะ ขนาดว่าเขานั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อน ความหล่อของเขาฉายชัด เด่นออกมา เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำพับแขนถึงข้อแขน ปลดกระดุมเสื้อออกเล็กน้อยสองเม็ด จนเห็นแผงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อคลีนแน่น และเขายังคงดูดีมากแต่งตัวคุมโทนสไตล์ออลแบล็กเหมือนวันก่อน เมื่อเห็นดังนั้น ริมฝีปากบางจึงยกยิ้ม ก่อนจะเดินตรงไปเลือกนั่งตรงโซนเคาน์เตอร์บาร์ที่อยู่ไม่ไกลในช่วงสายตาที่เขาจะเห็นเธอ ... “มึงดูพี่ชุดขาวคนนั้นดิวะ สวยฉิบหาย” “เฮ้ย นั่นมันพี่ณาลัลน์ดาวคณะนิเทศศาสตร์ ของมอ.เรานี่หว่า มาคนเดียวซะด้วยจีบเลยดีปะ” โอนิกส์กับคอปเตอร์ เพื่อนสนิทในกลุ่มของคินวาเอ่ยขึ้น แต่เพราะน้ำเสียงดังพอประมาณ ทำให้ณาลัลน์ได้ยินมันอย่างชัดเจน เธอแกล้งทำเมินเสียงที่ว่านั่นด้วยการทำเป็นไม่สนใจ ก่อนจะหันไปกวักมือเรียกบาร์เทนเดอร์เพื่อทำเป็นสั่งเครื่องดื่ม “นั่นพี่ณาลัลน์ที่มึงชอบไม่ใช่เหรอวะไอ้คินวา มาคนเดียวด้วย มึงไม่เข้าไปจีบวะ” ร่างสูงไหวไหล่เบา ๆ ราวกับไม่ตื่นเต้น แต่ทว่าดวงตาคู่คมกลับจ้องไปที่ร่างบางที่นั่งอยู่อย่างไม่แม้แต่จะกะพริบตา “ถ้ามึงไม่จีบกูจีบ” โอนิกซ์ออกอาการดี้ด้าเกินเบอร์มาก ในขณะที่คอปเตอร์รีบห้าม “เดี๋ยวดิมึง ถ้าเกิดแฟนพี่เขา เดินเข้ามาตอนนี้มึงทำไง” คอปเปอร์เคยเห็นณาลัลน์อยู่กับผู้ชายคนหนึ่งบ่อย ๆ แต่ไม่รู้ว่าเป็นแฟนหรือเป็นเพื่อน “กูไม่สน ของมันต้องลองเทสระบบก่อนว่ะ “ ณาลัลน์ยกยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก เธอได้ยินเสียงกลุ่มรุ่นน้องพูดถึงเธออย่างชัดเจน เพราะจุดที่เธอนั่งอยู่ กับกลุ่มพวกเขาไม่ได้ห่างไกลกันมากนัก จึงรับรู้ได้ถึงสายตาของกลุ่มเพื่อนของเขาที่มองเธออยู่ตลอดเวลา หญิงสาวแกล้งสะบัดปลายผมไปด้านหลัง ก่อนจะตวัดสายตามองไปมองกลุ่มรุ่นน้องที่ว่า และนั่น… ทำให้สายตาของเธอปะทะเข้ากับสายตาของคินวาอีกครั้ง เขามองเธอนิ่งเหมือนคืนก่อนไม่มีผิด ดวงตาคู่คมมองนิ่งไม่บ่งบอกความรู้สึกใด ๆ แต่ณาลัลน์กลับรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างในแววตาคู่นั้นที่เธอเองก็บอกไม่ถูก มันคล้ายมีพลังดึงดูดบางอย่าง ทำเอาหัวใจของเธอสั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน หญิงสาวรีบเมินสายตาคู่คมนั้นกลับ ก่อนที่เสียงหัวใจของเธอจะเต้นถี่แรงขึ้นกว่าเดิม ไม่ได้นะณาลัลน์… เก็บอาการหน่อยดิวะ อย่าแพ้เสียงในหัว อย่าหวั่นไหวให้กับเหยื่อ แล้วอย่าสนใจผู้ชายไทป์หมาเด็กแบบนั้น เดี๋ยวมันจะเสียแผน หลังจากตบตีกับเสียงในหัวของตัวเองอยู่พักใหญ่ สั่งใจไม่ให้เผลอไผลไปกับสายตาคมคู่นั้น เธอก็เริ่มเดินเกมทันที ณาลัลน์ก้มมองดูนาฬิกาข้อมือ ทำราวกับว่าตัวเองกำลังนัดใครสักคน แล้วอีกฝ่ายดันไม่มาตามนัด ก่อนที่มือเรียวจะแกล้งกดโทรศัพท์มั่ว ๆ แล้วโทรออก “นี่มันกี่โมงแล้วคะ เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนะทำไมยังไม่มาอีก “ “ได้ไงอะ นี่คิดจะเทกันง่าย ๆ แบบนี้เลยใช่ไหม” “เอองั้นก็ได้ ฉันจะกินคนเดียว ไม่ง้อ” หญิงสาวทำหน้างอ ก่อนจะโยนโทรศัพท์ที่เพิ่งแกล้งโทรออกลงบนโต๊ะ แล้วกอดอกดึงสีหน้าไม่พอใจ การละครสุด ๆ สมกับที่เรียกเอกการแสดง เธอแค่ตั้งใจให้กลุ่มของคินวาได้ยิน ก่อนจะกวักมือเรียกบาร์เทนเดอร์เพื่อขอเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เข้ามาเพิ่ม ทว่า… “น้องครับมาคนเดียวหรือครับ” เสียงแหบห้าวของชายร่างกำยำมาหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ ร่างกายเต็มไปด้วยรอยสัก มีห่วงเจาะที่ปากและติ่งหู ณาลัลน์เบะปาก เบ้หน้าและมองบน นี่ไม่ได้อยู่ในแผนการของเธอเลยสักนิด ที่กะไว้คือแกล้งเมา แล้วหาโอกาสตีสนิทให้คินวาไปส่ง แต่…นี่อะไรก่อน ผู้ชายหน้าตาน่ากลัวคนนี้เป็นใคร? ไม่หล่อไม่พอ ยังทำตัวไม่มีมารยาทอีกต่างหาก “มากับแฟนคะ” ณาลัลน์ตอบหน้านิ่ง เมินสายตาไปทางอื่น แต่อีกฝ่ายก็ไม่หยุดทั้งที่ภาษากายก็น่าจะดูออกว่าเธอรำคาญ “หืม โสดก็บอกโสดสิครับคนสวย ถ้าคนสวยแบบน้องมีแฟน คงไม่มานั่งอยู่คนเดียวตั้งนานสองนานแบบนี้หรอก มาดริงส์นี้พี่เลี้ยงเอง” ไม่ว่าเปล่าชายคนนั้นยังถือวิสาสะนั่งลงตรงเก้าอี้บาร์ข้างเธออีก และนั่นทำให้ณาลัลน์ลุกขึ้นยืนทันที ผู้ชายประเภทนี้เป็นอะไรที่น่ารังเกียจมาก ไม่เช็กเบ้าหน้าตัวเองก่อนเล้ย ก่อนจะเสนอหน้าจีบคนอื่น ถึงเธอจะดูเฟรนลี่และเข้าถึงง่าย แต่อย่างน้อยเธอก็เลือก “เออ ขอโทษนะคะ ขอตัวไปหาแฟนก่อนค่ะ พอดีเขานั่งอยู่ตรงนั้นกับ…เพื่อน” อันปันฉีกยิ้มเป็นมารยาท เพราะไม่อยากมีปัญหา และถือว่าสบโอกาสเข้าแผนการอยู่พอดี เธอแกล้งโบ้ยหน้าไปทางกลุ่มของคินวาที่นั่งอยู่ ก่อนจะหันไปยักไหล่เบา ๆ ใส่แขกไม่ได้รับเชิญอีกครั้ง “อ่อ แล้วทีหลังอย่ามโนมั่ว ๆ นะคะว่านั่งคนเดียวโสด บางทีผัวเขาอาจจะอยู่ใกล้ ๆ ก็ได้” ว่าจบใบหน้าหวานก็สะบัดหน้าเชิด ก่อนเดินตรงไปทางโต๊ะของกลุ่มคินวาที่อยู่ไม่ไกล แล้วจึงเลือกหยุดยืนตรงหน้าของเขาพอดี “บี๋ขา จะกลับยัง เค้านั่งรอนานแล้ว” ไม่ว่าเปล่าเธอเอาแขนเกาะบ่าเขาทำท่าราวกับสนิทสนมมาแรมปีกับเขาอีก คนที่อยู่ ๆ ถูกสมอ้าง เลิกคิ้วเข้มมองเธอด้วยความแปลกใจ ซึ่งก็ไม่ได้ต่างอะไรกับสายตาเพื่อนของเขาทั้งกลุ่มที่แทบจะไม่เชื่อสายตา ก่อนที่หญิงสาวจะโน้มตัวเข้าหาแล้วกระซิบที่ข้างหู “นี่ นายช่วยแกล้งเป็นแฟนฉันทีดิ ฉันกลัวหน้าไอ้หมอนั่นอะ มันเข้ามาวอแวหน้าตาน่ากลัวมาก” คินวาหันไปมองหน้าของหญิงสาวที่กำลังดึงใบหน้าของตัวเองผละออก ในขณะที่ใบหน้าหวานของเธออยู่ห่างเขาแค่คืบ ทั้งคู่สบตากันในเสี้ยววิ ก่อนที่เขาจะทำในสิ่งที่คาดไม่ถึง “ครับบี๋รออีกเดี๋ยว เดี๋ยวไปส่ง” ว่าจบก็ดึงตัวเธอมานั่งตัก O O อย่าว่าแต่ณาลัลน์ที่อึ้ง เพื่อนของเขาที่อยู่ในโต๊ะทั้งหมดก็อึ้ง ก่อนหน้านี้ที่เพื่อนในกลุ่มชวนกันให้จีบณาลัลน์ คินวาดูเฉย ๆ และนิ่งมากแทบไม่ได้พูดอะไรออกมาด้วยซ้ำ! แต่ตอนนี้เขากลับดึงตัวเธอมานั่งตักด้วยหน้าตาเฉย เมื่อสถานการณ์บังคับแบบตกกระไดพลอยโจนแบบช่วยไม่ได้ ครั้นณาลัลน์จะโวยวายใส่คนที่ดึงตัวเธอมานั่งตักก็กลัวจะเสียแผน ครั้นจะลุกหนีไปเลยคนแปลกหน้าที่เข้ามาจีบเธอก็มองอยู่ เธอจึงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการเก็บสีหน้าไม่พอใจเอาไว้ แล้วยิ้มหวานออกไป “ได้ค่ะ งั้นอย่าให้รอนานนะคะบี๋ เค้าง่วงแล้ว” เธอยิ้มอ้อน พลางยกมือโอบรอบคอแล้วแกล้งซบใบหน้าลงที่อก ทว่า…กลิ่นหอมหวาน ๆ จากตัวสาวรุ่นพี่ ทำเอาหัวใจของชายหนุ่มรุ่นน้องอย่างเขาเต้นระส่ำไม่เป็นสุข ตึก ตึก ตึก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more