ซ่อนกลิ่นหลงไฟ

ความหลงบังตา

จากที่ณัฐดลได้บอกกับแพรวาว่า จะมาซื้อหมูปิ้งที่ร้านตรงที่เจอกันครั้งแรกทุกวัน เขาก็มาตามที่พูดเอาไว้ ณัฐดลกับมินตราทำงานคนละที่ และเดินทางไปกันคนละทาง ทำให้เขาสามารถแอบมาเจอกับแพรวาได้สะดวก

"วันนี้พี่ณัฐมาเร็วกว่าปกติหรือเปล่าคะ แพรว่าแพรก็ออกจากบ้านมาเช้ากว่าทุกวันแล้ว พี่ก็ยังมาถึงก่อนแพรอยู่ดี" แพรวาเอ่ยถาม

"ใช่สิ พี่ตื่นมาก็อยากเจอแพรเลย ก็เลยรีบมารอ อยากอยู่กับแพรนานๆ" ณัฐดลตอบพลางยิ้มให้กับสาวนักศึกษาตรงหน้า

หญิงสาวรู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่ใจชื่นชมยินดี เธอเองก็คิดเหมือนกันกับเขา อยากเจอกับเขาทุกวัน อยากอยู่กับเขานานๆ

“วันเสาร์นี้แพรไปไหนหรือเปล่า พี่อยากจะชวนแพรไปกินข้าว” เมื่อเช็กดูจนมั่นใจแล้ว ว่าวันเสาร์มินตราต้องไปทำงาน เพราะเธอมีโอที ณัฐดลจึงได้ตัดสินใจเอ่ยชวนแพรวาไปกินข้าวด้วยกัน

“ว่างค่ะ ร้านไหนดีคะ” สาวน้อยไม่ได้ปฏิเสธ หนำซ้ำเธอยังดูจะสนใจคำเชิญชวนมากทีเดียว

“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนนะ ไว้พี่จะบอกกับแพรในแชตก็แล้วกัน” หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ทั้งคู่ยืนคุยกันอย่างสนุกสนานเหมือนเคย โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งแอบมองพวกเขาอยู่แถวนั้น

เมื่อถึงเวลาต้องแยกจากกัน ณัฐดลก็เดินไปที่รถของเขา เพื่อที่จะเตรียมตัวเดินทางไปทำงาน แต่ทันใดนั้นเอง เขาก็ถูกเรียกตามหลังด้วยเสียงที่คุ้นหู

"ณัฐ...คุยกันหน่อยได้ไหม" ณัฐดลหันกลับไปมอง และพบว่าเป็นอัญญาแฟนเก่าของเขา

"อัน...มาทำอะไรที่นี่ ไม่เจอกันนานเลยนะ" ณัฐดลถามด้วยสีหน้าตกใจ

"จริงๆ ก็ตั้งใจว่าจะมาซื้อหมูปิ้งร้านนี้นี่แหละ แต่ไม่คิดว่าจะได้เจอช็อตเด็ด" หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ เธอตั้งใจมาซื้อหมูปิ้งจริงๆ แต่ที่ยังยืนแอบมองอยู่ เพราะไม่มั่นใจว่าผู้ชายที่เธอเห็นยืนจีบเด็กมหาวิทยาลัยอยู่นั้น ใช่ณัฐดลหนุ่มขี้อายที่เธอเคยมีความสัมพันธ์ด้วยหรือเปล่า

ณัฐดลถอนหายใจด้วยความรู้สึกโล่ง อย่างน้อยคนที่มาเห็นเขากับแพรวาก็ไม่ใช่มินตรา ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าเธอแยกไปทำงานอีกทาง แต่มันก็อดระแวงไม่ได้จริงๆ

"ช็อตเด็ดอะไรกัน เมื่อวันก่อนเราขี่รถชนกับน้องเขา แล้วเราทำโทรศัพท์น้องเขาพัง ก็เลยต้องเอาไปซ่อมให้" ชายหนุ่มพูดแก้ตัว

"ไม่ต้องโกหกเราหรอก ณัฐก็รู้ว่าเราไม่มีทางเอาเรื่องนี้ไปบอกมินมันได้อยู่แล้ว” อัญญาจบกับณัฐดลไม่สวยนัก จะว่ามินตราเป็นมือที่สามก็ไม่เชิง เพราะก่อนที่ณัฐดลจะเลิกกับเธอนั้น อัญญาเป็นคนขอห่างจากเขาเอง แล้วช่วงเวลานั้นณัฐดลก็ไปเจอกับมินตราเข้าพอดี ทำให้เขาตัดใจจากอัญญาได้รวดเร็ว

“มันไม่มีอะไรจริงๆ” ถึงจะรู้ว่าอัญญาไม่มีทางเอาเรื่องนี้ไปบอกมินตรา แต่เซฟตัวเองไว้ถือว่าดีที่สุด มันไม่ควรมีใครรู้เรื่องนี้

"โอเค ๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แล้วแสดงว่าเธอก็ยังรักกันดี กับมินตรางั้นสิ"

“ก็ไม่เชิง มันก็ธรรมดาคนรักกัน ก็มีทะเลาะกันเป็นปกติ” ตั้งแต่ที่ชีวิตของณัฐดลมีแพรวาเข้ามา ความรักระหว่างเขากับมินตราที่ไม่เคยมองว่ามีปัญหา ก็เริ่มจะมีปัญหาขึ้นมา

“ก็ถือว่าครบกันนานอยู่นะสามสี่ปีแล้วหรือเปล่า” ณัฐดลพยักหน้ารับ เขาแอบคิดว่าคงจะนัดเจอกับแพรวาตรงนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว สักวันคงมีคนรู้จักมินตรามาเห็นเขา แล้ววันนั้นแหละที่เขาจะซวยเอาได้

คืนวันนั้น ณัฐดลนอนไม่หลับ คิดถึงแพรวาก็ส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะกำลังกังวลเรื่องที่มีคนไปเห็นเขากับแพรวาอยู่ด้วยกัน ชายหนุ่มหันมองแฟนตัวเองที่หลับสนิทอยู่ข้างๆ ก่อนเขาจะตัดสินใจเปิดโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูอีกครั้ง ภาพโปรไฟล์ของแพรวาที่กำลังยิ้มแย้มอยู่บนหน้าจอ ทำให้เขายิ่งปฏิเสธไม่ได้แล้วว่า ตอนนี้เขาหลงรักเธอเข้าเต็มหัวใจ

ณัฐดลอยากจะโทรไปหาเธอ แต่กลัวว่ามินตราจะได้ยินเข้า จึงต้องฝืนใจเก็บความคิดนั้นไว้ เขาพยายามข่มตานอน หลับตาลงแล้วนึกถึงรอยยิ้มของแพรวา เสียงหัวเราะและดวงตาสดใสของสาวนักศึกษา ณัฐดลค่อยๆ หลับไปพร้อมกับรอยยิ้มในความฝันเขา ภาพจำลองที่เขาได้กอดแพรวาไว้ในอ้อมแขน ฝันที่เขาเฝ้าภาวนาให้มันเกิดขึ้นมาจริงๆ เสียที

เมื่อตื่นขึ้นมาตอนเช้า ณัฐดลรีบเตรียมตัวไปทำงานด้วยความหวังว่าจะได้เจอแพรวาเหมือนเคย เขาตื่นเช้ากว่าปกติจนมินตราเริ่มรู้สึกได้

“ช่วงนี้ณัฐตื่นเช้าจัง ปกติเห็นบ่นว่าไม่อยากไปทำงาน ช่วงนี้ดูเหมือนใจจดใจจ่อรอเวลาไปทำงานยังไงก็ไม่รู้” มินตราพูดขึ้น เธอเห็นสีหน้าและแววตาของณัฐดลก็พอจะเดาออก

“เราตื่นเต้นที่จะได้เบี้ยขยันน่ะสิ เดือนนี้เรายังไม่ขาดไม่สายเลย” เขาแก้ตัว

“กี่ล้านกันล่ะเบี้ยขยันเนี่ย ถึงได้เปลี่ยนคนขี้เกียจอย่างณัฐให้ขยันขึ้นมาได้” หญิงสาวเอ่ยแซวแฟนหนุ่มของตัวเอง

“มินก็พูดเกินไป ณัฐไปทำงานก่อนนะ” เขาพูดก่อนจะเดินเข้าไปจูบที่หน้าผากของแฟนสาว มันนี้เขาตั้งใจว่าจะชวนแพรเปลี่ยนสถานที่เจอกันใหม่ ตรงนี้มันล่อตาผู้คนเกินไป

“ณัฐ” แต่เพียงเขาก้าวออกมาได้ไม่กี่ก้าว เสียงเรียกของมินตราก็ดังขึ้น ชายหนุ่มรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ตามประสาคนมีความผิด

“ลืมโทรศัพท์” เธอพูดก่อนจะชูโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา ณัฐดลรีบเดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์ของเขาทันที เพราะกลัวว่ามินตราจะเห็นข้อความของแพรวาเข้า

หลังจากวันที่ณัฐดลเจอกับอัญญาโดยบังเอิญ เขาก็เปลี่ยนที่เจอกับแพรวาใหม่ เป็นร้านโจ๊กใกล้ๆ มหาวิทยาลัย เขาอ้างว่าที่นี่มีเมนูหลากหลายกว่า มีที่ให้นั่งคุยกัน ซึ่งแพรวาก็เห็นด้วย

และวันนี้ก็เป็นวันหยุดที่พวกเขาได้นัดกันไว้ ว่าจะไปเดทกัน ณัฐดลเลือกร้านที่อยู่ในซอยลึก เพื่อเลี่ยงการพบเจอกับผู้คน เลือกร้านที่มีโต๊ะอยู่ในมุมที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว โดยที่แพรวาไม่รู้เลยว่าเขาเลือกร้านนี้เพราะไม่อยากให้คนเห็น

ณัฐดลจูงมือแพรวาเดินเข้าไปในร้านอาหารเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ลึกเข้าไปจากถนนใหญ่ ร้านอาหารเล็กๆ แห่งนี้ตกแต่งสไตล์โลกแฟนตาซี ที่นี่มีโต๊ะเก้าอี้ไม่กี่ชุดหากไม่จองก่อนก็จะไม่ได้มานั่งง่ายๆ

"ถึงแล้วค่ะ" ณัฐดลพูดพลางพาสาวน้อยเข้าไปนั่งที่โต๊ะ

"ที่นี่น่ารักจังเลยค่ะ พี่ณัฐหาได้จากไหน" แพรถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและตื่นเต้น เธอมองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกประทับใจ เธอชอบที่นี่มากๆ

"พี่หาข้อมูลจากในเน็ตน่ะ ตั้งแต่วันที่ชวนแพรพี่ก็หาทุกวันเลยนะ ดูรูป ดูรีวิวซ้ำๆ จนตัดสินใจเลือกที่นี่ พี่กลัวแพรจะไม่ชอบ" ณัฐตอบพลางยิ้ม